محمود بهشتی لنگرودی فعال صنفی معلمان در پیامی ضمن قدردانی از همراهان اعلام نمود، حتی یک قدم از خواسته‌هایی که مطرح کرده‌اند عقب نشینی نخواهند کرد.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، متن این نامه که در سایت حقوق معلم و کارگر منتشرشده است به شرح زیر می‌باشد:
به نام خداوند جان و خرد
هم‌میهنان عزیزم، معلمان، همکاران و همراهان گرامی؛
درود بی‌کران برشما
در زمانه‌ای که به هزاران دلیل، خودپرستی و خودخواهی به فرهنگ مسلط تبدیل‌شده و می‌رود که واژه‌هایی همچون ایثار و ازخودگذشتگی و فداکاری از فرهنگ جامعهٔ ما رخت بربندد، یک بار دیگر و متأثر از این سخن حکیمانه که: «چو عضوی به درد آورد روزگار //دگر عضو‌ها را نماند قرار» به دفاع از یک عضو خانواده که برای انتقال پیام دردمندانهٔ خویش راهی جز اعتصاب غذا و بذل جان ناقابل خود نیافته بود پرداختید و سرود همبستگی شما، فرهنگ انسان‌دوستی و حق طلبی و حمایت از مظلوم بود، که بزرگوارانه و انسانی همنوایی شد.
مهربانان ارجمند؛
صمیمانه عرض می‌کنم که به‌هیچ‌وجه خودم را قابل این‌همه لطف و مهر و همراهی نمی‌دانم و معتقدم همراهی‌های شما، نه درحمایت از یک فرد بلکه حمایت از یک خواسته و آرمان بود. با این وصف در برابر تمامی همدردی‌ها، همراهی‌ها و مهرورزی‌هایتان، سر تعظیم فرود می‌آورم و از خداوند بزرگ که به این حقیر، سعادت همراهی دوستانی چنین بزرگوار و ایثارگر و آگاه به مسائل و دغدغه‌های اجتماعی عنایت فرموده بی‌‌‌نهایت سپاسگزارم. همچنین، بابت تمامی دل نگرانی‌هایی که به واسطهٔ اعتصاب غذای ۲۲روزهٔ خود ایجاد کرده‌ام، از یکایک شما بزرگواران، صمیمانه پوزش می‌خواهم و امیدوارم که مسئولان قضایی چنان کنند که دوباره مجبور به استفاده از این ابزار دردآور و نگران کننده نشوم.
همراهان گرامی؛
اگرچه معتقدم تا همین مقطع نیز بخش قابل‌توجهی از مطالبات مطرح‌شده، محقق شده و درواقع خواستهٔ اصلی حقیر که انتقال پیام تظلم خواهی، مبنی بر ناعادلانه بودن روند دادرسی‌ها و همچنین عدم اجرای اصل ۱۶۸ قانون اساسی بود به گوش ملت ایران، بلکه جهانیان رسیده است، اما در ارتباط با بحث توقف اجرای حکم، هنوز اخبار موثقی به دستم نرسیده و اعزام اینجانب از زندان به بیمارستان و از بیمارستان به منزل، با دستور قضایی و بدون اطلاع بنده از نیت‌ها و تصمیمات انجام‌گرفته است، لذا هنوز توضیح شفاف، روشن وقابل ارائه‌ای از مسیر پرونده ندارم که تقدیم حضور عزیزان نمایم و قطعاً و سریعاً پس از گفت‌و‌گو با مسئولان قضایی و کسب اطلاع از وضعیت پرونده، شرح ماوقع را به استحضار هم‌وطنان خواهم رساند.
اما آنچه مسلم است، حتی یک قدم از خواسته‌هایی که مطرح کرده‌ام، عقب‌نشینی نخواهم کرد و توقف اجرای حکم و برگزاری دادگاه عادلانه را تنها راه پایان این ماجرا می‌دانم و امیدوارم که در ادامهٔ راه، از حمایت‌های شما عزیزان محروم نگردم.
اینجانب به‌عنوان یک معلم و فعال صنفی، اگرچه هرگز در انتخاب راهی که سال‌هاست در آن گام برداشته‌ام وزندگی خود و خانواده‌ام را وقف آن کرده‌ام، تردیدی به خود راه نداده‌ام، اما قطع به‌یقین لطف و محبت و حمایت شما دوستان، به شکل‌های مختلف «به‌ویژه با اعلام همبستگی و همراهی چند صد نفری معلمان و دیگر هم‌وطنانم با اعتصاب غذای خانواده‌ام و تهیهٔ طومار‌ها و جمع‌آوری امضا‌ها و دیگر اقدامات» باعث شد تا امروز، بیش‌ازپیش بر تداوم راهی که برگزیده‌ام، مصمم شوم.
امید است مسئولین امر نیز با درک صحیح شرایط موجود، مدبرانه عمل کرده و راهگشا باشند.
«همراهی و همبستگی هرگز بی‌پاسخ نخواهدماند»
باسپاس
محمود بهشتی لنگرودی
۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۵
