دادگاه حمیدرضا کمالی سروستانی، شهروند بهایی ایرانی محکوم به اعدام در یمن، برای سومین بار در ماه‌های اخیر به تعویق افتاد.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، دادگاه حمیدرضا کمالی سروستانی (بن حیدرا)، شهروند بهایی ایرانی که به اتهام تلاش برای بهائی کردن اتباع یمنی در شهر مکلا محکوم به اعدام می‌باشد، روز گذشته چهارم مهرماه، بیست و پنجم سپتامبر ۲۰۱۶، تشکیل نگشت و به تعویق افتاد.
قاضی پرونده پیش‌تر این دادگاه را در تیرماه و مردادماه سال جاری لغو و در آخرین مورد به چهارم مهرماه موکول کرده بود.
گفتنی‌است مسئولین قضایی در کشور یمن از آزادی موقت آقای کمالی سروستانی خودداری می‌کنند. این درحالی‌است که این شهروند بهایی ایرانی، از خدمات درمانی مناسب در زندان محروم بوده و سلامت جسمانی وی در وضعیت هشداردهنده‌ای قرار دارد.
همسر آقای کمالی در گفت‌وگو با خبرگزاری رویترز اعلام کرده است که همسرش در دوران حبس برای گرفتن اعتراف، مورد شکنجه قرار گرفته و هم‌اکنون در شرایط نامساعدی در زندان نگهداری می‌شود.
بنا به گزارش سازمان دیده‌بان حقوق بشر، دادستان کشور یمن حمیدرضا کمالی را به اتهام «اقدام علیه امنیت و وحدت کشور»، «ارتباط با کشورهای خارجی»، «توهین به اسلام» و «ارتداد» به «اشد مجازات» و همچنین مصادره اموال محکوم کرده است.
گفتنی‌است از زمان بازداشت این شهروند بهایی تابه‌حال ۱۴ دادگاه برای بررسی پرونده وی تشکیل‌شده است، اما او تنها اجازه حضور در ۳ دادگاه را داشته و قاضی پرونده تاکنون هیچ پاسخی در این ارتباط به وکیل وی نداده است.
به گفته یکی از مقامات قضایی یمن در گفتگو با خبرگزاری صبا: «حمیدرضا کمالی متهم به استفاده از پول مردم فقیر و کودکان، جهت راه‌اندازی انجمن‌های آنلاین در اینترنت و همچنین برپایی جلسات، کنفرانس و سمینار در مکان‌های وابسته به محفل ملی بهایی یمن می‌باشد و همین امر موجب شده است که این شهروند بهایی زمینه برگشتن مسلمانان از اسلام و ارتداد آن‌ها را فراهم کند.»
بانی دوگال، نمایندهٔ ارشد جامعهٔ جهانی بهائی در سازمان ملل متّحد در خصوص حمیدرضا کمالی سروستانی گفت: «اتهامات علیه آقای کمالی بی‌اساس و بی‌معنی می‌باشد. در طول مدت بازجویی مسئولین به‌طور شفاهی مکرراً به وی اظهار داشتند که نیّت آنان از زندانی کردن او ریشهٔ مذهبی دارد.»
خانم دوگال اضافه کرد: آقای کمالی شخصی محترم و خانواده‌دار است که قانون‌شکنی نکرده است. بهائیان از نظر اعتقادی کسی را وادار به قبول کردن آیین خود نمی‌کنند و تمامی یمنی‌های بومی که به دیانت بهائی گرویده‌اند به خواسته و تمایل خودشان بوده است.
