شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، با انتشار بیانیه‌ای، سرکوب اقوام ایرانی را به بهانه حملات تروریستی محکوم کرد.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، شیرین عبادی در بیانیه‌ای اعلام کرد: «در پی این حمله تروریستی تعدادی از کردهای ایرانی به بهانه همکاری با داعش دستگیر شدند. در شرق ایران هم تعدادی از بلوچ‌های ایرانی دستگیر و یا هنگام درگیری با مأموران به قتل رسیدند».
خانم عبادی افزوده است: «همه این‌ها باعث تنش بیشتر، امنیتی‌تر شدن ایران خصوصاً در شهرهایی که اکثر ساکنان آن گروه‌های اتنیکی هستند شده است».
شیرین عبادی در بیانیه خود گفته است: «احزاب کردی، فعالین مدنی و سیاسی کُرد قبلاً چندین مرتبه خطر نفوذ داعش را در مناطق کردنشین گوشزد کرده و به حکومت ایران هشدار داده بودند.»
روز چهارشنبه ۱۷ خرداد در حملات افراد وابسته به داعش به ساختمان اداری مجلس و مقبره آیت‌الله خمینی ۱۷ نفر کشته و ۵۲ نفر زخمی شدند. در روزهای گذشته بازداشت گسترده شهروندان سنی مذهب به‌ویژه در مهاباد بر نگرانی‌ها در مورد احتمال سرکوب شدید در مناطق کردنشین به دنبال حمله‌های تروریستی تهران افزوده است. این بازداشت‌ها بعضاً فعالان و مبلغان مذهبی و شهروندان عادی سنی مذهب را شامل شده است.
شیرین عبادی همچنین گفته است؛ از جمله در سوم دسامبر ۲۰۱۴ (۲۱ آذر ۱۳۹۳) وب‌سایت مرکزی حزب دمکرات کردستان («کورد و کوردستان») در گزارشی نوشته بود که «در شهر پاوه افرادی اقدام به اعزام جوانان و تشویق جوانان برای پیوستن به گروه داعش کرده‌اند. رژیم هم کاری به آن‌ها ندارد و به صورت علنی از جلسات آن‌ها که در مساجد برگزار می‌شوند جلوگیری نمی‌کنند.»
در این گزارش نام تعدادی از این افراد از جمله «سریاس صادقی، نهادی ویسی، حافظ ویسی» و چند نفر دیگر ذکر شده بود «اما مأموران امنیتی به هشدارها بی‌توجه بودند و حتی تعدادی از تروریست‌ها را هم که دستگیر کرده بودند بعد از مدتی آزاد کردند. سریاس صادقی که نامش در گزارش آمده بود یکی از پنج نفری است که در حملات تهران شرکت داشته و در درگیری با نیروهای امنیتی کشته شد.»
شیرین عبادی تأکید کرده است که «حوادث ناگواری که پیش آمده نباید دستاویزی برای حمله به اقوام ایرانی شده و منجر به ایجاد نفرت و تفرقه در سطح ملی شود.»
او گفته است که «ادامه چنین وضعیتی به نفع هیچ کس نیست و مقامات امنیتی، دادسرا و دادگاه‌های انقلاب به جای مقابله با فعالان مدنی می‌بایستی ضمن اعتراف به سهل‌انگاری خود در حفظ امنیت ملی، بیشتر و قبل از وقوع حوادث ناگوار دیگری به هشدارهای دلسوزانه توجه کنند.»
