سخنگوی قوه قضائیه مدعی شد علیرضا رجایی در دوره زندان خدمات پزشکی دریافت کرده و پس از آزادی به سرطان مبتلا شده است.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، غلامحسین محسنی اژه‌ای روز جاری در نشستی مطبوعاتی، گزارش رسانه های خارج از ایران درباره ابتلای علیرضا رجایی به سرطان در زندان را «طبیعی» دانست و اضافه کرد: «از افرادی که نسبتی با ایران ندارند و به خارج از کشور رفته و با اسرائیل و امریکا همکاری می‌کنند انتظاری غیر از این نمی‌رود».
سخنگوی قوه قضائیه گفت که وی دو سال پیش و پس از آزادی از زندان دچار سرطان شد و اضافه کرد: «خیلی‌ها سرطان می‌گیرند و ظرف دو ماه از پا در می‌آیند و گاهی تشخیص سرطان دیر انجام می‌شود، او هم به این بیماری مبتلا شد».
سخنان آقای اژه‌ای در حالی بیان شد که غلامرضا رجایی، برادر علیرضا رجایی، روز شنبه ۱۱ شهریور، به روزنامه اعتماد گفته بود که «پنج مرتبه از سوی بهداری زندان اعزام به خارج از زندان برای اسکن و عکسبرداری تجویز شد که متاسفانه این اجازه داده نشد».
وی تاکید کرده بود تا زمان آزادی آقای رجایی از زندان در سال ۹۴ «اقدام درمانی خاصی برای او صورت نگرفته بود» و بعد از آزادی و انجام اسکن پزشکان متوجه شدند که «تومور، بدخیم و بسیار وسیع است».
علیرضا رجایی، روزنامه‌نگار و از فعالان ملی – مذهبی، پس از عمل جراحی، چشم راست و بخشی از ماهیچه و استخوان‌های سمت راست صورتش را از دست داده است.
آقای اژه‌ای همچنین عنوان کرد که علیرضا رجایی در دوره بازداشت به دلیل مشکل دندان «به متخصص خارج از زندان مراجعه کرده است».
علیرضا رجایی از سال ۱۳۹۰ به اتهام عضویت در ائتلاف نیروهای ملی مذهبی و اقدام علیه امنیت ملی، چهار سال را در زندان گذراند و به گفته نزدیکانش در زندان به بیماری سرطان سینوس مبتلا شد.
وی در نیمه دوم دهه ۱۳۷۰ دبیر گروه سیاسی روزنامه‌های پرآوازه «جامعه»، «توس»، «خرداد»، «عصر آزادگان» و «نشاط» بود که همه آنها توقیف شده‌اند.
درسال‌های گذشته، گزارش‌های متعددی درباره عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان سیاسی منتشر شده است.
تعدادی از زندانیان از جمله هدی صابر و اکبر محمدی به دلیل عدم رسیدگی پزشکی در حین اعتصاب غذا زندان جان باختند.
محسن دگمه‌چی و حسن ناهید، دو زندانی بند ۳۵۰ زندان اوین نیز با وجود بیماری شدید امکان مرخصی درمانی و معالجه در خارج از زندان را نیافتند و فوت شدند.
