روز یکشنبه یک کارگر جوان در دانشگاه امیرکبیر بر اثر سقوط از ارتفاع جان خود را از دست می دهد. روایت ها از این مرگ دلخراش متفاوت است.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران یه نقل از ایلنا، یک کارگر ساختمانی عصر روز یکشنبه ۹ اسفند ماه از روی نورگیر طبقه پنجم دانشکده نساجی دانشگاه امیرکبیر (پلی تکنیک تهران) سقوط می‌کند و بر اثر صدمات وارد پس از انتقال به بیمارستان جان خود را از دست می‌دهد.
از قرار معلوم این کارگر در حال مرمت سنگ نمای ساختمان دانشکده نساجی بوده که ناگهان از طبقه هفتم به روی سقف طبقه پنجم افتاده و سپس به طبقه هم کف سقوط کرده است و جان خود را از دست می‌دهد.
این روایت دلخراش مرگ کارگر ۲۲ ساله‌ای است که می‌دانیم، ایرانی است، کارگر پیمانکار است و در پروژه‌های عمرانی بازسازی دانشگاه امیرکبیر در شرکت‌های پیمانکاری دست چندم مشغول به کار بوده است.
و اما روایت‌ها از علت مرگ این کارگر نیز متفاوت است. یک دانشجو که شاهد ماجرا بوده است، عدم رعایت نکات ایمنی در کارگاه یعنی نبودن داربست ایمنی در آن نقطه و یا معیوب بودن کمربند ایمنی کار در ارتفاع را دلیل این حادثه می‌داند.
دانشجوی دیگرعملکرد بهداری دانشگاه و تاخیری که در انتقال به موقع و سریع مصدوم به بیمارستان داشته است را بی‌تقصیر نمی‌داند.
دانشجویان واگذاری پروژه‌های عمرانی دانشگاه به بخش خصوصی و عدم نظارت دقیق مسئولان را دلیل بروز این گونه حوادث می‌دانند.
و اما روابط عمومی دانشگاه امیرکبیر در کل از پاسخگویی در مورد حادثه طفره می‌رود و هیچ توضیحی در مورد جزییات آن ارائه نمی‌کند.
گویا این اولین بار نیست که چنین اتفاقی در امیرکبیر رخ می‌دهد. حوادث منجر به مرگ و میر کارگران ساختمانی در دانشگاه امیر کبیر مسبوق به سابقه است.
و اما شورای صنفی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر در این رابطه بیانیه‌ای به نام سه سال، سه کشته صادر کرده است.
در این بیانیه آمده است: یکی از دلایل کلان اینگونه مسائل، جهت‌گیری کلی دانشگاه و دولت در راستای خصوصی‌سازی بخش‌های مختلف دانشگاه است. از سالیان پیش دانشگاه امیرکبیر یکی از پیشگامان خصوصی‌سازی دانشگاه بوده است. بخش‌های مختلف دانشگاه از خدمات و فضای سبز گرفته تا مدیریت خوابگاه‌ها و سلف سرویس دانشجویان به پیمانکاران خصوصی واگذار شده و دانشگاه نظارت دقیقی بر کار این پیمانکاران اعمال نمی‌کند. در بسیاری از موارد به علت وجود پیمانکاران دست سوم و چهارم، در پروژه‌های عمرانی، پیگیری دانشجویان و خانواده‌های کارگران آسیب دیده به جایی نمی‌سرد و هیچ کس مسئولیت این وقایع را برعده نمی‌گیرد. خصوصی‌سازی این امکان را برای دانشگاه ایجاد کرده است که در تمامی موارد مربوط به زیست دانشجویان و کارکنان دانشگاه از خود سلب مسئولیت کند.
و در ادامه این بیانیه می‌خوانیم: منطقی به نظر می‌رسد که برای جلوگیری از وقوع چنین حوادثی دانشگاه می‌بایست مسئولیت‌های خود را بپذیرد و سازوکار‌ها و دستورالعمل‌های دقیقی برای نظارت بر عملکرد پیمانکاران در جهت حفظ ایمنی ایجاد کند. با توجه به آنچه تاکنون دیده‌ایم و با توجه به اصرار دانشگاه بر واگذاری پروژه‌های خود به پیمانکاران، اگر این سازو کار‌ها اندیشیده نشود، قطعا باید به آن حساستر بود.
