فرزند عیسی سحرخیز روزنامه‌نگار منتقد حکومت ایران می‌گوید که پدرش از امروز چهارشنبه ۱۶ دی‌ماه «اعتصاب غذا»ی خود را در زندان اوین آغاز کرده است.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ايران به نقل از سحام، آقای سحرخیز که در یازدهم آبان‌ماه سال‌جاری با اتهام اولیه «تبلیغ علیه نظام» بازداشت گردید، اکنون به دو اتهام دیگر «توهین به رهبری» و «تبانی علیه نظام» هم متهم شده است. مقامات قضایی مشخص نکرده‌اند که آقای سحرخیز به چه شکل علیه امنیت ملی اقدام و تبانی کرده است، اما در زمان بازداشت وی، «عکسی از آقایان میرحسین موسوی، مهدی کروبی و زهرا رهنورد» و هم‌چنین یک عدد «لوح تقدیر دریافتی آقای سحرخیز از میرحسین موسوی» را از منزل وی کشف و ضبط کرده‌اند.
روز دوشنبه یازدهم آبان‌ماه سه روزنامه‌نگار دیگر به نام‌های «احسان مازندرانی، آفرین چیت ساز و سامان صفرزایی» نیز دستگیر شدند، اگر چه از زمان دستگیری آن‌ها تاکنون بیش از دو ماه می‌گذرد، اما از سرنوشت این روزنامه‌نگاران نیز اطلاعی در دست نیست و هیچ مقام قضایی درباره اتهامات آن‌ها اظهار نظر نکرده است. با این حال احمد خاتمی، عضو مجلس خبرگان رهبری و امام جمعه موقت تهران روز دوشنبه نهم آذرماه ادعا کرده که «این روزنامه‌نگاران به همراهی با آمریکا اعتراف کرده‌اند.»
علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی روز ۱۹ آبان‌ماه در نشست خبری خود با «وعده» این‌که خبرنگاران بازداشتی به زودی آزاد می‌شوند گفت: «آزادی خبرنگاران زمان زیادی نخواهد برد.» او هم‌چنین اظهار کرد: «به نظر می‌آید این دوستان مشکلی ندارند و بعد از آن‌که به آن‌ها گفته شد کارشان غلط بوده، به این موضوع اذعان داشتند البته برخی از آن‌ها گفته‌اند که مطلع نبودند.»
علی مطهری، نماینده اصول‌گرای مجلس نیز با انتقاد از عملکرد سپاه پاسداران در بازداشت خبرنگاران گفت: «مگر ما (وزارت) اطلاعات نداریم که بازداشتی‌های اخیر از اطلاعات سپاه هستند و آن‌ها هم می‌گویند هر کاری دوست داریم می‌کنیم.»
با همه این اوصاف، اکنون بیش از دوماه از بازداشت فله‌ای روزنامه‌نگاران به بهانه «نفوذ آمریکا در ایران» می‌گذرد و «مهدی سحرخیز» به خبرنگار «سحام» می‌گوید که پدرش از امروز چهارشنبه در «اعتصاب غذا» قرار دارد.
فرزند عیسی سحرخیز می‌گوید که «قرار موقت بازداشت ۶۰ روزه پدرم پایان یافته و از امروز (چهارشنبه) اعتصاب غذای‌شان را تا دو هفته ادامه می‌دهند و اگر باز به خواسته‌شان رسیدگی نشود، پس از دو هفته اعتصاب غذای خشک می‌کنند و تک تک قرص‌های‌شان را نیز قطع می‌کنند. یا باید پرونده به دادگاه برود یا وثیقه بگذارند و ایشان آزاد شوند. الان در وضعیتی هستند که در اتاقی سه نفره هستند. بند عمومی نیست که با دیگر زندانیان در تماس باشند و کتاب و روزنامه داشته باشند، هوای آزاد ندارند و درمان مرتب ندارند و یک حالت نیمه انفرادی است که از بقیه افراد به دور نگه داشته شده‌اند و این شرایط باید عوض بشود، چون مهلت قانونی بازداشت تمام شده است.»
فرزند «عیسی سحرخیز» می‌گوید که پدرش در سلول‌های چند نفره بند الف سپاه پاسداران نگهداری می‌شود و اتهاماتش تغییری نکرده است: یکی از اتهامات ایشان «تبلیغ علیه نظام» بوده، «توهین به رهبری» و «تبانی علیه نظام». این‌ها همه تقریبا شبیه هم هستند و پدرم با این سه اتهام در بازداشت به سر می‌برند.
از مهدی سحرخیز می‌پرسم که آیا پدرش از دیگر روزنامه‌نگاران بازداشتی اطلاعی دارد؟ او می‌گوید: «نه ایشان را در جایی نگه می‌دارند که هیچ‌کدام از زندانیان سیاسی نیستند و با زندانیان سیاسی دیگر هم ارتباطی ندارند. آن دو نفر هم که در بند نیمه انفرادی با ایشان هستند، سیاسی نیستند و مشکلات دیگری دارند.»
مشخص نیست روزنامه‌نگاران بازداشتی تا چه زمانی باید به صورت بلاتکلیف در بازداشت و زندان نگهداری شوند، اما چیزی که معلوم است این است که آنان قربانی پروژه‌ای شده‌اند که به نام «پروژه نفوذ آمریکا در ایران» توسط رهبر جمهوری اسلامی نام‌گذاری شده است.
در دولت اصلاحات نیز آیت‌الله خامنه‌ای، آمران و عاملان قتل روشنفکران منتقد حکومت ایران موسوم به «قتل‌های زنجیره‌ای» را به «آمریکا و اسراییل» منتسب کرده بود. پس از اظهارات وی، تلاش بازجویان بر اخذ اعتراف از متهمین با رویکرد «ارتباط آن‌ها با آمریکا و اسراییل» متمرکز گردید. حال به نظر می‌رسد این روزنامه‌نگاران آن‌قدر باید در زندان بمانند تا به جرم ناکرده «عوامل نفوذی آمریکا در ایران» اعتراف کنند!
پیش از این آقای سحرخیز روز ۱۲ تیرماه سال ۸۸، در جریان حوادث پس از کودتای انتخاباتی ریاست‌جمهوری بازداشت شد و پس از تحمل پنج سال زندان در تاریخ ۱۱ مهرماه ۱۳۹۲ آزاد شد. او بخشی از دوران زندان را نیز به دلیل بیماری‌های متعددش از جمله بیماری قلبی در بیمارستان گذراند.
سحرخیز به اتهامات توهین به رهبری، تبلیغ علیه نظام و فعالیت‌های مطبوعاتی‌اش به پنج سال حبس و محرومیت از فعالیت‌های سیاسی و مطبوعاتی محکوم شد. پس از آزادی چون امکان فعالیت در روزنامه‌ها را نداشت در صفحه فیسبوک خود دیدگاه‌هایش را در خصوص مسائل اجتماعی و سیاسی مطرح می‌کرد.
