کارشکنی و ممانعت از درمان زندانیان سیاسی بیمار توسط مسئولین قضایی یکی از مواردی است که مشکلات عدیده و عواقب جبران‌ناپذیری را برای این زندانیان و خانواده‌هایشان به همراه داشته است. سیاستی که طی چند سال گذشته شدت گرفته و در تناقض با ضوابط و آئین نامه سازمان زندان‌ها است. کم نیستند زندانیان سیاسی که پس از گذراندن حبس‌های ناعادلانه بدلیل اهمال و بی‌توجهی مسئولین زندان در دوران زندان هم اکنون دست به گریبان مشکلات جسمانی هستند که در زندان به آن مبتلا شده‌اند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از کلمه، علیرضا رجایی که در آبان ماه سال جاری از زندان آزاد شده است، بدلیل کارشکنی و تعلل مقامات قضایی در رسیدگی به درمان و اعزام او به خارج از زندان در دوران حبس هم اکنون دچار مشکلات عدیده جسمانی شده است. مشکلات جسمانی که به گفته مادر او اگر به موقع تحت درمان قرار می‌گرفت به این مرحله حاد و پیچیده نمی‌رسید.
به سراغ خانم صدیق راحت طلب، مادر علیرضا رجایی رفتیم تا از مشکلات و وضعیت جسمانی وی بپرسیم. مادر رجایی با تاکید بر این موضوع که اگر به موقع فرزندش را برای درمان به بیمارستان منتقل کرده بودند سلامتی او الان اینچنین در خطر نبود، توضیح می‌دهد: «علیرضا در زندان به یکسری مشکلات جسمانی دچار شد و با اینکه دکتر پزشک قانونی تجویز کرده بود که ایشان را باید برای درمان به بیمارستان خارج از زندان منتقل کنند اما مسئولین قضایی مخالفت کردند. حتی در بیمارستان بقیه الله پزشکان گفته بودند که باید هر چه زود‌تر تحت درمان قرار بگیرد.»
خانم راحت طلب در ادامه می‌گوید: «زمانی که علیرضا از زندان آزاد شد این برآمدگی در صورتش بود و فکر می‌کردیم مربوط به مشکلات دندان می‌شود، پس از مراجعه به دندان پزشکان متعدد، ابتدا فک یک طرف صورت ایشان را عصب کشی کردند. اما هیچ تاثیری نداشت و ورم همچنان باقی مانده بود. طبق توصیه پزشکان به جراح فک و صورت مراجعه کردیم، در آنجا تشیخص دادند که باید عمل جراحی صورت بگیرد و از طریق آندوسکوپی کیست داخل سینوس را از طریق بینی بیرون بکشند. یک شب هم در بیمارستان بستری شدند و به اتاق عمل منتقل شدند اما عمل موثر واقع نشد و جراح تشخیص داد که این عمل بسیار دشوار و حساس است به علت اینکه اعصاب حساسی از آن قسمت عبور می‌کند. در نتیجه او را به متخصصی ارجاع دادند تا با لیزر درمانی کیست را کوچک کند و بعد با آندوسکوپی عمل صورت بگیرد. اما اشعه لیزر درمانی اثرات بسیار بدی بر روی اعضای دیگر بدن او گذاشت و سیستم دفاعی بدنش را ضعیف کرد. گلبول‌های سفیدخون را به شدت پایین آورد و حلق و دهانش هم آفت زد. در هر حال چند روز در بیمارستان بستری بود و تازه از بیمارستان مرخص شده است. الان در ادامه درمان باید دو مرحله این لیزر درمانی صورت بگیرد که مراحل مشکل و پیچیده‌ای است و امیدواریم این مراحل بگذرد و سلامت کامل خود را بدست بیاورد.»
مادر علیرضا رجایی در پایان با تاکید بر اینکه مسئولین در مورد سلامتی و جان مردم اینگونه اهمال و کوتاهی نکنند، تصریح می‌کند: «متاسفانه علی‌رغم اینکه هم پزشک عمومی زندان و هم دندانپزشک زندان در دو مرحله مختلف نامه نوشتند که به علت این مشکلات علیرضا باید به بیمارستان اعزام شود اما مسئولین قضایی از این امر ممانعت کردند و این تاخیر در معالجه باعث شد که الان درمان او وضعیت پیچیده‌تری پیدا کند. قطعا اگر در پیگیری درمان او ممانعت ایجاد نمی‌کردند الان این تبعات را بدنبال نداشت. بویژه اینکه با اعزام علیرضا به بیمارستان مخالفت کردند.»
علیرضا رجایی در جریان حوادث پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ بازداشت و پس از چندی آزاد شد اما مجدداً در تاریخ ۳ اردیبهشت ۱۳۹۰ به اتهام ارتکاب جرایم امنیتی بازداشت شد. این فعال ملی ـ مذهبی سپس در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی حداد، به اتهام عضویت در ائتلاف نیروهای ملی مذهبی و اقدام علیه امنیت ملی نظام جمهوری اسلامی و نیز فعالیت تبلیغی علیه نظام، به ۴ سال حبس و ۵ سال محرومیت از تمامی حقوق اجتماعی و حق عضویت در تشکل‌های سیاسی و نهادهای مدنی، محکوم شد.
رجایی نخستین بار در سال ۱۳۷۹ به همراه جمعی از نیروهای ملی ـ مذهبی با اتهام براندازی بازداشت شد و ماه‌ها در زندان ۵۹ سپاه به سر برد در سال ۱۳۸۱ توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی حداد به اتهام عضویت در ائتلاف نیروهای ملی ـ مذهبی و اقدام علیه امنیت ملی و نیز تبلیغ علیه نظام، به ۴ سال حبس و ۵ سال محرومیت از کلیه حقوق اجتماعی محکوم شد، که این محکومیت در دادگاه تجدید نظر به ۳ سال زندان کاهش یافت.
