نامه زندانی اعتصابی، مریم نقاش زرگران در شرح قسمتی از بی قانونی های چند ساله در پرونده اش 

به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از فعالان حقوق بشر، روز جاری مریم (نسیم) نقاش زرگران نوکیش مسیحی بیمار در نوشته‌ای با عنوان «وقتش رسیده که سکوت سه ساله ام را بشکنم» از روند بازداشت‌ها و بازجویی‌های غیرقانونی‌اش سخن گفته و بر ادامه بی عدالتی در مورد پرونده‌اش و تداوم اعتصاب غذایش تاکید می‌کند. گفتنی است که خانم زرگران از روز سه شنبه گذشته در حمایت از نرگس محمدی اعتصاب غذای چهار روزه ای را انجام داد که این اعتصاب با اعتصابی که از روز شنبه هفته جاری با مطالبات شخصی خود آغاز کرده اند متصل شده است و بصورت شش روز متداوم پرهیز از خوردن غذا شکل گرفته است.

این نامه را در ادامه بخوانید؛

وقتش رسیده که سکوت سه ساله ام را بشکنم

وقتش رسیده که سکوت سه ساله ام را بشکنم و اینکه چه بلاهایی بر سرم آوره اند. اینک ۵ سال از آن زمان می گذرد، روزی که من برای تمدید پاسپورتم به اداره گذرنامه و پلیس +١٠ مراجعه کردم و پس از گذشت ۵٠ روز از درخواستم به دلیل اینکه گذرنامه ام را دریافت نکردم به اداره گذرنامه مراجعه کردم و آنها مرا با یک نامه سربسته به پلیس امنیت ارجاع دادند و از آن روز به بعد به مدت یک سال هفته ای چند بار مرا احضار می کردند و مورد بازجویی در مورد کلیسا نرفتن و خدمت نکردنم قرار می گرفتم و پس از مدتی پاسپورتم را به من دادند و من به ترکیه سفر کردم که در بازگشت از سفر به محض اینکه مُهر ورود بر پاسپورتم خورد، دو مرد پاسپورتم را گرفتند. آنها خودشان را مأمور اطلاعات معرفی کردند.

پس از آن مرا با آسانسور به پارکینگ فرودگاه هدایت و از آنجا با یک پراید خاکستری به سمت پلیس امنیت برده و در یک دفتر کار که قبلا در آنجا مورد بازجویی قرار می گرفتم بردند، ١٢ شبانه روز، بدون حمام و بدون جایی برای خوابیدن و حتی لباس تمیز مرا بازداشت کردند و حتی هیچ بازجویی و صحبتی هم صورت نمی گرفت که من بدانم اصلا به چه دلیل آنجا هستم.

فقط یک خانم پلیس می آمد و برایم غذا می آورد و گاهی در را باز می کرد که بتوانم از سرویس بهداشتی استفاده کنم.

پس از ١٢ شب، بازجو آمد و با خنده گفت:” ای بابا خانم زرگران شما هنوز اینجایید؟ من اصلا شما رو یادم رفته بود. بفرمایید برید مشکل حل شد!”

بعد از آن هم هفته ای چند بار با من قرار می گذاشتند اما این بار در یکی از میدان‌های شهر تهران، و مرا با خود به یک کافی شاپ می بردند و آنجا مورد بازجویی قرار می دادند.

و امروز ۲۰ تیرماه ۹۵ بعد از چند سال که من از بی عدالتی های ایشان و این همه بازجویی‌ها و بازداشت های غیر قانونی آنها در اعتراض و اعتصاب هستم و شش روز از اعتصابم می گذرد* و بی حال هستم، آقای قبادی رئیس حفاظت و اطلاعات زندان مرا صدا کردند و گفتند که آقای نصیری پور، رئیس اجرای احکام زندان اوین، با من صحبت دارند.

ایشان رودرروی من با وقاحت تمام در حضور آقای قبادی و خانم عبدالحمیدی رئیس بند نسوان و خانم برنجی افسر نگهبان بند نسوان اعلام می کنند که آن زمان که می رفتی و آب طالبی را می خوردی، بازجویی غیرقانونی نبود! حالا بعد از چند سال یک دفعه غیرقانونی شده؟!

و نیز اعلام داشت که :” تو بی خود کردی اومدی با من حرف بزنی.”

من این همه بی ادبی و بی عدالتی و بی تفاوتی را نمی پذیرم و اعتراضم را در اعتصاب تا جایی که زنده هستم ادامه می دهم.

اوین
نسیم زرگران
٩۵/٠۴/٢٠

*توضیح هرانا؛ خانم زرگران از روز سه شنبه گذشته در حمایت از نرگس محمدی اعتصاب غذای چهار روزه ای را انجام داد که این اعتصاب با اعتصابی که از روز شنبه هفته جاری با مطالبات شخصی خود آغاز کرده اند متصل شده است و بصورت شش روز متداوم پرهیز از خوردن غذا شکل گرفته است.