سه زندانی سیاسی به نام‌های صابر شیخ عبدالله، حسین عثمانی و دیاکو رسول زاده، با حکم اعدام در زندان ارومیه نگهداری می شوند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، صابر شیخ عبدالله، حسین عثمانی و دیاکو رسول زاده، سه شهروند اهل مهاباد، از سوی دستگاه قضایی در شهر مهاباد به اتهام “محاربه از طریق بمبگذاری” و “عضویت در حزب کومله” به اعدام محکوم شده اند. این درحالی است که رأی دادگاه مهاباد برای این محکومین تنها بر اساس اعترافات تحت شکنجه صادر گشته و متهمان این پرونده از حق داشتن وکیل تعینی در طول جلسات دادگاه محروم بوده اند.
حسین عثمانی به همراه دیاکو رسولزاده در ۱۲ اسفندماه سال ۹۲ و صابر شیخ عبدالله نیز در روز ۲۴ اسفندماه ۹۲ در شهر مهاباد بازداشت و به مدت سه ماه در بازداشتگاه امنیتی وزارت اطلاعات در شهر ارومیه تحت شکنجه شدید و بازجویی قرار گرفتند.
شعبه اول دادگاه انقلاب مهاباد در تاریخ روز ۱۸ فروردین ماه سال ۱۳۹۴، این شهروندان را به اتهام “محاربه از طریق بمبگذاری” و “عضویت در حزب کومله” به اعدام محکوم کرد.
روابط عمومی وزارت اطلاعات، روز ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ بیانیه‌ای صادر و اعلام کرد سه نفر از کسانی که در بمبگذاری سال ١٣٨٩ مهاباد دست داشتند، بازداشت شده‌اند. بر اساس این اطلاعیه، آموزش، تجهیز و تامین مالی این افراد توسط گروه کومله انجام شده است.
سایت بولتن نیوز نیز در گزارش ۲۹ اردیبهشت ماه همان سال اسامی ۵ نفر را به عنوان هسته‌ی بمبگذاری اعلام کرد: «شیوا رده، خلیل عبدالله‌پور، دیاکو رسولزاده، حسین عثمانی و صالح شیخ‌عبدالله.» در این میان نام صابر تغییر یافته و این موضوع نیز سبب گمانه زنی در میان دوستان وی شد. همچنین اندکی بعد مشخص شد شیوا رده و خلیل عبدالله پور از ایران خارج شده و سه نفر دیگر بازداشت شده اند.
در همان خبر و همچنین در ویدیوی پرس تی‌وی، به دو بار سفر این متهمان به عراق، پیش و پس از انجام بمبگذاری، زندگی مخفی در ایران پس از بازگشت از سفر نخست و پیش از بمبگذاری و اقامت طولانی مدت در عراق پس از سفر دوم اشاره شده است.
بنا بر اظهارات خانواده و دوستان صابر شیخ عبدالله و دیاکو رسولزاده، این دو تن پیش و پس از بمبگذاری، فاقد پاسپورت بوده و هیچگاه نیز به طور غیر قانونی از کشور خارج نشده‌اند.
یک منبع نزدیک به صابر شیخ عبدالله در مصاحبه یی اظهار داشت: «صابر شیخ عبدالله، بعد از قبولی در کنکور کار‌شناسی ارشد وارد دانشگاه علامه طباطبایی تهران در رشته بیمه می‌شود. صابر هیچ گونه فعالیت سیاسی و فرهنگی و اجتماعی در طول این سال‌ها نداشته و حتی برعکس اظهارات وزارت یک بار هم به کردستان عراق نرفته است.»
دیاکو نیز همچون صابر فاقد پاسپورت و سابقه رسمی سفر به خارج از کشور است و در زمان بمبگذاری تنها ١٧ سال داشته است. یکی از بستگان دیاکو در مصاحبه یی اظهار می دارد: «زندگی مخفی مربوط به کسی است که بابت چیزی ترسیده و فراری باشد. دیاکو تا زمان بازداشت ساکن روستا بود و زندگی علنی داشت. من شخصا به یاد ندارم که هیچگاه او را دو روز ندیده باشم.»
به گفته معروف عثمانی، برادر حسین عثمانی، روز بمبگذاری مهاباد، برادرش همراه او سر زمین کشاورزی بوده و مشغول برداشت محصول. وی می‌گوید: «داستان ذکر شده در ویدئوی اعترافات از زبان دو متهم دیگر دال بر حضور کاک حسین در حاشیه مراسم رژه و همکاری با آن دو به کلی کذب بوده و شهادت برادر، خانواده و حتی اهالی روستا بایندره، نشان می‌دهد که او در زمان انفجار، سر زمین کشاورزی بوده است و قبل و بعد از آن هم زندگی مخفی نداشته است.»
این سه شهروند مهابادی هم اکنون در زندان ارومیه می برند.
