فرزند کامران فروغی، شهروند ایرانی– انگلیسی تباری که به اتهام جاسوسی از سال ۲۰۱۱ در زندان اوین به سر می برد گفت: «پدرم بیش از ۲۰۰۰ روز است که در زندان به سر می برد. ما از مقامات قضایی ایران آزادی او سریع او را خواستاریم. در این مدت بیش از ۵۰ بار وکیلش درخواست آزادی و یا مرخصی او را داده و دفتر دادستان تهران نیز بارها شفاهی قول آزادی را داده اما تاکنون پدرم آزاد نشده است.»
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از کمپین بین المللی، کامران فروغی همچنین گفت در تاریخ سوم آبان ماه (۲۴ اکتبر) خانواده او و خانواده نازنین فروغی، دو شهروند ایرانی- بریتانیایی که با حکم های مختلف در زندان اوین به سر می برند نامه ای به وزارت امور خارجه بریتانیا تحویل داده اند. آنها در طی این نامه از بوریس جانسون، وزیر امور خارجه بریتانیا مصرانه خواسته اند تا با توجه به بهبود روابط بریتانیا با ایران، اقداماتی برای آزادی سریع این زندانیان و بازگشت به نزد اعضای خانواده اشان فراهم شود. این نامه تاکنون به امضای بیش از ۷۲ هزار نفر رسیده است.
فرزند کمال فروغی با اظهار اینکه پدر ۷۷ ساله اش با بیماری های متعدد بیش از پنج سال است در زندان اوین به سر می برد گفت: «ما از مقامات قضایی ایران سه تقاضا داریم. اولین تقاضایمان آزادی او به شکل مشروط است. هیچ دلیل منطقی و قانونی برای اینکه بیش از این پدرم در زندان باشد وجود ندارد. او ۱۸ ماه در انفرادی بود و بعد بدون مستندات کافی به هفت سال حبس محکوم شد. اما اگر مقامات بخواهند او را همچنان نگه دارند دومین تقاضایمان حق استفاده او از مرخصی است چون او تاکنون از این حق محروم بوده است. همچنین سومین درخواست مان مراقبت های پزشکی مناسب در خارج از زندان است.»
کمال فروغی، متولد ۱۳ سپتامبر ۱۹۳۹، شهروند ایرانی– انگلیسی تبار و مهندس عمران در تاریخ پنجم می ۲۰۱۱ از سوی ماموران سپاه پاسدران در آپارتمان محل سکونتش در تهران بازداشت شد و به مدت ۱۸ ماه در سلول انفرادی بند دو–الف سپاه پاسداران در زندان اوین بود. پس از آن او به بند ۳۵۰ این زندان منتقل شد و تاکنون در آنجا به سر می برد. آقای فروغی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی به اتهام «جاسوسی» به شش سال و به اتهام «داشتن مشروبات الکی در منزل» به یکسال حبس محکوم شد.
کامران فروغی درباره وضعیت سلامت پدرش گفت: «پدر من مسن و بیمار است و ما به شدت نگران او هستیم. طبق معاینه ای که یکبار سال گذشته و امسال از او به عمل آمده چشم هایش دچار آب مروارید شده و نیاز به عمل جراحی فوری دارد اما تاکنون این عمل ساده اتفاق نیفتاده است. ما نگرانیم اگر طول بکشد به نابینایی او منجر شود.»
فرزند این زندانی در پاسخ به این سوال که چرا برای مدت طولانی بازداشت پدرش را مسکوت نگه داشته بودند گفت: «ما تقریبا ۱۶۲۳ روز سکوت کردیم. درواقع ما تا اکتبر ۲۰۱۵ هیچ ارتباطی با رسانه ها نداشتیم. اوایل فکر می کردیم بهتر است ساکت باشیم چون او کاری نکرده و آزاد خواهد شد. داستان زندانی های دیگر را هم می خواندیم که پس از مصاحبه خانواده هایشان با رسانه ها یکی از آنها حکم اعدام گرفت و دیگری بعد از دادگاه کوتاه به حکم سنگین محکوم شد. بعد از یکسال هم که گفتند اتهام مشخص شده و پرونده کامل است فکر می کردیم که اتهامش سبک خواهد بود و به زودی آزاد می شود اما بعد حکم صادر شد، ۶ الی ۷ هفته قبل از انتخابات ریاست جمهوری بود، فکر کردیم الان زمان خوبی برای رسانه ای کردن و طرح شکایت نیست. فکر می کردیم با آمدن روحانی پدرم آزاد خواهد شد. ما در این مدت مرتب فکر می کردیم بهتر است قبل از رسانه ای کردن راههای دیگری را امتحان کنیم. حتی الان هم که دارم حرف می زنم نمی دانم به نفع پدرم است یا به ضررش.»
کامران فروغی درباره نحوه بازداشت پدرش گفت: «پدرم مرتب به ایران سفر می کرد و هیچ وقت برایش مشکلی پیش نیامده بود. در واقع او بین دو شهر تهران و لندن برای کار و زندگی در حال سفر بود. اما روز پنجم می ۲۰۱۱، پنج نفر که یکی از آنها لباس نیروی انتظامی تنش بوده به خانه اش هجوم اورده اند. در آن روز همسر او و دو نفر از دوستانش هم در خانه بوده اند. این پنج نفر بدون آنکه کارت شناسایی یا حکمی نشان دهند یا درباره علت بازداشت پدرم توضیحی بدهند او را با خود بردند. پس از دو هفته متوجه شدیم که او را به زندان اوین منتقل کردند و سپاه پاسداران مسوول بازداشت پدرم بوده است.»
فرزند کمال فروغی ادامه داد: «به ما گفتند او را به سلول انفرادی بند دو–الف سپاه پاسداران در زندان اوین برای بازجویی منتقل کرده اند. تا یک سال فقط در انفرادی و بازجویی بود. بعد از یکسال ما گفته شد که اتهام به او تفهیم شده و پرونده اش کامل است اما پس از ۸ ماه او را به دادگاه بردند. فکر می کنم پنج جلسه دادگاه از ژانویه تا مارچ ۲۰۱۳ برایش برگزار شد. وکیلش فقط در اولین جلسه دادگاه حضور داشت و بقیه جلسات دادگاه بدون اطلاع دادن به وکیلش و حضور او برگزار شد. پدرم در طی این جلسات به دو اتهام جاسوسی و داشتن مشروبات الکلی متهم شد.»
کامران فروغی در پاسخ به این سوال که آیا پدرش اتهامات خود را پذیرفته است گفت: «پدرم بارها هر دو اتهام را در بازجویی ها و دادگاهش تکذیب کرده است. او نه اتهام جاسوسی را قبول دارد و نه مشروبات الکلی در منزلش داشته است. او را بدون مستندات و مدارک مشخصی به هفت سال محکوم کردند. و هیچ مستنداتی را ما از رویه دادگاهش نداریم که چطور گذشته است.»
فرزند این زندانی درباره مستندات اتهام جاسوسی گفت: «هرگز مقامات قضایی ایران توضیحی درباره مستندات اتهام جاسوسی او ارائه نکردند و ما نمی دانیم بر چه اساسی این اتهام وارد شده است. اما از پدرم در بازجویی ها پرسیده شده چرا مرتب بین دو کشور مسافرت می کرده، چرا دوستان انگلیسی دارد و چرا پاسپورت انگلیسی دارد.»
فرزند کمال فروغی گفت که در طی ۱۸ ماه انفرادی اجازه ملاقات یا تماس تلفنی پدرش نداشته است: «پدرم برای اولین بار تابستان ۲۰۱۳ با ما تماس تلفنی گرفت. از آن زمان به بعد مرتب با هم تماس تلفنی داریم. اما متاسفانه از آنجا که هیچ کدام از اعضای خانواده در ایران نیستند او طی این سالها هیچ ملاقاتی نداشته است.»
نازنین زاغری، شهروند ۳۷ ساله ایرانی- بریتانیایی تبار دیگری است که در تاریخ ۱۵ فروردین ماه (سوم آوریل) در فرودگاه امام خمینی در زمانیکه قصد بازگشت به انگلستان به همراه کودک ۲۲ ماهه اش را داشت، توسط ماموران سپاه پاسداران بازداشت شد. خانم زاغری پیش از این بارها برای دیدار با خانواده اش به ایران سفر کرده بود. خانم زاغری به اتهامات “مشارکت در پروژه های براندازی”، ” مشارکت در طراحی و اجرای پروژه های رسانه ای و سایبری با موضوع براندازی نرم جمهوری اسلامی ایران” در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب توسط قاضی ابوالقاسم صلواتی، به پنج سال حبس محکوم شد. این حکم روز ۱۶ شهریور (۶سپتامبر) به وکیلش اعلام شد. همسر ریچارد راتکلیف امروز همراه با کامران فروغی نامه ای را به وزارت امور خارجه بریتانیا برای آزادی سریع عزیزانشان داده اند.
همچنین رویا صابری نژاد نوبخت، شهروند ایرانی- بریتانیایی دیگری است که سال ۱۳۹۲ پس از سفر به ایران بازداشت و به اتهام توهین به مقدسات و توهین به مقامات از طریق فعالیت های سایبری به پنج سال حکبس محکوم شد.
