همسر عالیه مطلب زاده، عکاس، روزنامه نگار و فعال حقوق زنان، که روز شنبه ششم آذر ماه توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت و به زندان اوین منتقل شد گفت که همسرش در حال حاضر در بند ۲۰۹ زندان اوین و تحت بازجویی ماموران وزارت اطلاعات است و هنوز اتهام او مشخص نیست.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از کمپین بین المللی، خانم مطلب زاده به بهانه تحویل مدارک و وسایلی که در زمان تفتیش خانه شان در ۲۷ مهرماه ضبط شده به وزارت اطلاعات احضار شده بود اما در آنجا بازداشت و روانه زندان اوین شده است. طبق گفته آقای عبداللهی ماموران وزارت اطلاعات روز ۲۷ مهرماه سالجاری با حکمی که محتوای آن «تعقیب ضد انقلاب و داعش» بود خانه آنها را تفتیش کرده بودند.
عالیه مطلب زاده، عکاس و فعال حقوق زنان، عضو کمپین یک میلیون امضاء و کمپین حمایت از قربانیان اسید پاشی است. او همچنین فیلمی با عنوان «زنان قربانی خشونت در جامعه را فراموش نکنیم» را در مورد اسیدپاشی بر روی زنان ساخته است. برخی از عکس های او در درگیری کوی دانشگاه (۱۳۷۸) و عکسی که خانم نسرین ستوده در حالیکه دستبند به دست داشت را در مقابل ساختمان کانون وکلا به همراه همسرش نشان می داد، بسیار مورد توجه مطبوعات قرا گرفت.
صدرا عبداللهی، تهیه کننده سینما و همسر عالیه مطلب زاده، با اظهار اینکه اولین بار ۲۷ مهر ماه ۱۳۹۵، یک روز پس از بازگشت همسرش از ورک شاپی در گرجستان، ماموران وزرات اطلاعات به خانه آنها آمده اند، گفت: «روز ۲۷ مهرماه، یک روز پس از بازگشت عالیه از سفر آقایانی از وزارت اطلاعات در ساعت ۱۰ شب به منزل ما به زور وارد شدند و با نشان دادن حکمی که محتوای آن تعقیب ضد انقلاب و داعش بود و بدون حکم تفتیش خانه، تا ساعت دو صبح خانه مان را تفتیش و هر چه وسایل شخصی، کاری و اوراق مهم هویتی من و عالیه بود را ضبط کردند. چند روز پس از این اتفاق، طی تماس تلفنی عالیه در روز اول آبان ماه به وزارت اطلاعات احضار شد. او آن روز هفت ساعت مورد بازجویی قرار گرفت.»
همسر عالیه مطلب زاده درباره محتوای بازجویی هفت ساعته همسرش گفت: «از او درباره سفرش به گرجستان پرسیده شده، عالیه برای شرکت در یک ورک شاپ آموزشی در مورد توانمند سازی زنان به گرجستان رفته بود و درست یک روز پس از اینکه بازگشت، ماموران وزارت اطلاعات به خانه ما آمدند. اما مگر شرکت در ورک شاپ جرم است؟ او جرمی مرتکب نشده است.»
آقای عبداللهی در ادامه با اشاره به نامه همسرش به محمود علوی، وزیر اطلاعات گفت: «همسرم پس از مراجعه ماموران به خانه مان، نامه ای به محمود علوی، وزیر اطلاعات نوشت با این محتوا که افرادی از این وزارتخانه به شکل غیرقانونی وارد خانه شدند و باعث ترساندن خانواده و همسایه ها شده و وسایل مهم کاری و هویتی را با خود برده اند. ۱۵ روز پس از آن نامه، از وزارت اطلاعات با عالیه تماس گرفتند و به او گفتند که برای تحویل بخشی از وسایل برود. وسایلی که پس دادند مربوط به اوراق هویتی و کاری من از جمله پاسپورت، شناسنامه و فیلم های من بودند. اما وسایل عالیه از جمله آرشیو ۳۰ ساله از فعالیت حرفه ایش را به او تاکنون پس نداده اند. در بازجویی به او گفته بودند این آرشیو را نابود می کنند.»
صدرا عبداللهی درباره آخرین وضعیت همسرش گفت: «صبح شنبه ششم آذر ماه طی تماس تلفتی به او گفته شد تا ساعت ۲ عصر به وزارت اطلاعات برای تحویل وسایلی که از خانه در تفتیش نیمه شب ۲۷ مهرماه برده بوند، برود. اما چهار ساعت بعد عالیه در ساعت ۶/۳۰ غروب با من تماس گرفت و در مکالمه ایی کوتاه گفت او در وزارت اطلاعات بازداشت شده و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شده است.»
همسر این فعال حقوق زنان و عکاس گفت: «عالیه را با فریب و با روندی غیرقانونی بازداشت کردند. اگر به عالیه می گفتند حکم بازداشت دارد خودش را به زندان معرفی می کرد. اما ناراحت کننده این است که او را با فریب دادند. به او گفته شد برای گرفتن بقیه وسایل به وزارت اطلاعات برود و بعد در انجا بازداشت شد. عالیه مدافع این دولت بود و بسیار فعال در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس و حتی خبرگان بود. اینگونه رفتار با چنین شهروندی قشنگ نیست و این رفتارها به عنوان ننگ در تاریخ خواهد ماند.»
آقای عبداللهی با اظهار اینکه هنوز از اتهام همسرش بی اطلاع است، گفت: «صبح یک شنبه ۷ آذر ماه پس از مراجعه ام به دادسرای زندان اوین متوجه شدم برای او در شعبه دو دادسرای شهید مقدس پرونده گشوده شده، بازپرس پرونده اش گفت عالیه در بند ۲۰۹ و در اختیار ماموران وزارت اطلاعات است و حداقل تا یک هفته، ۱۰ روز امکان دیدار نخواهد بود. من از اتهام عالیه پرس و جو کردم، گفتم می خواهم برایش وکیل بگیرم و باید اتهام را بدانم اما ایشان گفتند اتهام هنوز مشخص نیست و در طی ۱۰ روز آینده مشخص خواهد شد. یعنی همسرم بدون اتهام دستگیر شده است.»
صدرا عبداللهی همسر عالیه مطلب زاده که خود تهیه کننده سینماست گفت: «ماموران حتی هارد فیلم هایی که محصول مشترک ایران و کشورهای دیگر بود و من یکی از تهیه کننده هایشان بودم را نیز برداشتند. برخی از این فیلم ها حتی در ایران اکران نشده بود. من در آن زمان چندین بار گفتم که این هاردهای کاری است و من شرکای خارجی دارم اگر فردا سراغ این فیلم ها را بگیرند من چه کار کنم، بگویم بیایند وزارت اطلاعات؟ اما آنها اصلا اهمیتی نمی دادند. نگاهشان این بود که کار آنها جمع کردن و بردن همه چیز است. البته ۱۵ روز بعد آنها را برگرداندند.»
