فردین مرادپور، برادر مرتضی مرادپور، از فعالان مدنی شهر تبریز، که از چهارم آبان به مدت ۵۰ روز در اعتصاب غذاست، گفت که طی این مدت او نزدیک ۲۰ کیلو وزن کم کرده، با درد کلیه مواجه است و هر روز که می‌گذرد وضعیت اش بدتر می‌شود، اما گفته است تا رسیدگی به خواسته‌های قانونی‌اش حاضر به شکستن اعتصاب غذا نیست.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از کمپین بین المللی، فردین مرادپور گفت که تنها خواسته برادرش اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی در حکمش است چرا که با اعمال این حکم، او باید از زندان آزاد شود. به گفته آقای مرادپور، این زندانی سیاسی به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به یک سال و به اتهام اجتماع و تبانی برای برهم زدن امنیت کشور به دو سال زندان محکوم شده است.
براساس ماده ۱۳۴ قانون جدید مجازات اسلامی «در جرائم موجب تعزیر هرگاه جرائم ارتکابی بیش از سه جرم نباشد دادگاه برای هر یک از آن جرائم حداکثر مجازات مقرر را حکم می‌کند و هرگاه جرائم ارتکابی بیش از سه جرم باشد، مجازات هر یک را بیش از حداکثر مجازات مقرر قانونی مشروط به اینکه از حداکثر به اضافه نصف آن تجاوز نکند، تعیین می‌کند. در هر یک از موارد فوق فقط مجازات اشد قابل اجراء است و اگر مجازات اشد به یکی از علل قانونی تقلیل یابد یا تبدیل یا غیرقابل اجراء شود، مجازات اشد بعدی اجرا می‌شود. در هر مورد که مجازات فاقد حداقل و حداکثر باشد، اگر جرائم ارتکابی بیش از سه جرم نباشد تا یک‌چهارم و اگر جرائم ارتکابی بیش از سه جرم باشد تا نصف مجازات مقرر قانونی به اصل آن اضافه می‌شود.»
مرتضی مرادپور از فعالان مدنی شهر تبریز از ۲۸ اردیبهشت ماه ۱۳۹۴ در زندان تبریز زندانی است و از چهارم آبان ماه در اعتصاب غذا به سر می برد.
فردین مرادپور، برادر مرتضی مرادرپور درباره پرونده و وضعیت برادرش گفت: «اول خرداد ماه ۱۳۸۸ یک همایش پیاده روی در شاهگلی تبریز بود که همایشی قانونی بود و عموم مردم هم شرکت کرده بودند. در این همایش مرتضی و تعدادی از فعالان مدنی آذربایجان شعارهایی درباره مطالبات ملی آذربایجان سردادند. شعارهایی درباره دریاچه ارومیه و زبان مادری و حمایت از تیم تراکتورسازی تبریز. نیروهای امنیتی تعدادی از این فعالان را بازداشت کردند. ۱۹ آبان ماه ۱۳۸۸، دادگاه انقلاب دو اتهام واهی تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی به او وارد کرد. سپس به او سه سال حکم زندان دادند. مرتضی با قرار وثیقه آزاد شد، ولی از اردیبهشت ۹۴ او را در سر کارش بازداشت و به زندان مرکزی تبریز بردند.»
مرتضی مرادپور به گفته برادرش، ۶ ماه در سال ۸۸ در بازداشت بوده و با احتساب مدت زمانی که او از اردیبهشت ماه سال ۹۴، در زندان سپری کرده، تا کنون بیش از دوسال زندانی بوده است. فردین مرادپور گفت: «ماده ۱۳۴ می‌گوید که مجازات اشد قابل اجرا است. مجازات اشد مرتضی دو سال زندان بوده که یک ماه پیش تمام شده است. او باید یک ماه پیش آزاد می‌شد اما این ماده را در پرونده او اعمال نکرده‌اند. مرتضی چهارم آبان ماه، یک نامه خطاب به ریاست دادگستری آذربایجان شرقی، آقای مظفری نوشت و توضیح داد که علیرغم پی گیری‌های زیاد، ماده ۱۳۴ را اعمال نکرده‌اند و او ناچار شد به خاطر مطالبه این حقش دست به اعتصاب بزند. به این نامه هم هیچ جوابی داده نشد و تاکنون بیش از ۵۰ روز از اعتصاب غذای برادرم می‌گذرد اما هیچ یک از مسولان توجهی به خواسته او و وضعیتش نکرده‌اند.»
فردین مرادپور از ضرب و شتم برادرش در زندان تبریز خبر داد و گفت: «هشتمین روز اعتصاب غذای مرتضی، در بند ۱۲ زندان مرکزی تبریز، یک درگیری صورت گرفته بود به این صورت که یک زندانی تبعه لهستان آنجا بود که زندانیان عادی او را اذیت می‌کردند. یکی از فعالین مدنی زندانی به نام حسین علیمحمدی به این زندانی‌ها اعتراض کرد و توسط زندانیان مورد ضرب و شتم قرار گرفت. رئیس اندرزگاه بند هم آن زندانیان و هم حسین را مورد ضرب و شتم قرار داد. مرتضی تذکر داد که طبق آیین نامه، شما حق برخورد فیزیکی با زندانی را ندارید. متعاقبا او و تعدادی از ماموران انتظامات بند، مرتضی را در اتاق اندرزگاه بند کتک زدند. روزی که مورد ضرب و شتم قرار گرفت هشتمین روز اعتصابش بود که باعث شد از هوش برود. مرتضی شکایت کرد اما هنوز به شکایت اش رسیدگی نکرده اند.»
مرتضی مرادپور ۱۳ آبان ماه به ندامتگاه مرکزی کرج منتقل شد. برادر او گفت: «برای اینکه او را بیشترتحت فشار قرار دهند که اعتصاب غذای خود را بشکند، در دهمین روز اعتصاب، یعنی روز ۱۳ آبان، او را به اتفاق رسول رضوی، دیگر فعال مدنی زندانی از زندان تبریز خارج کرده و به ندامتگاه کرج در شهر کرج بردند. در سالن ۱۲ این زندان که مخصوص زندانیان تبعیدی است و از اتاق‌های انفرادی تشکیل شده است، آنها در یک اتاق انفرادی حدود ۴ متری زندانی بودند و دسترسی مستقیم به آب نداشتند. قند و نمک به آنها نمی دادند و امکانات گرمایشی نبود. حتی لباس‌های خودشان را هم به آنها تحویل ندادند. من یکبار به ملاقات او رفتم و لباس هم بردم که قبول نکردند. فقط یک پتو به او داده بودند.»
فردین مرادپور وضعیت جسمانی برادرش را خطرناک توصیف کرد و گفت: «حدود ۳۵ روز در اتاق انفرادی ندامتگاه کرج در آن شرایط بودند و روز چهارشنبه ۱۷ آذر ماه، دوباره او و آقای رضوی را به زندان تبریز برگرداندند. در این مدت نزدیک ۲۰ کیلو وزن کم کرده، وضعیت کلیه‌هایش خیلی بد است و هر روز که می‌گذرد وضعیت اش بدتر می‌شود. اما گفته است که چون در صورت اعمال ماده ۱۳۴ او باید از زندان آزاد می‌شد و هم اکنون به صورت غیرقانونی در زندان او را نگه داشته‌اند حاضر به شکستن اعتصابش نیست.»
آقای مرادپور با ابراز نگرانی از وضعیت برادرش گفت: «همه فعالیت‌های برادر من در چارچوب قانون بود اما اتهامات واهی زده‌اند و او را زندانی کردند. الان هم تنها خواسته برادرم اجرای قانون است و چیز زیادی نمی خواهد.»
