هرچند عنوان پرطمطراق پایخت انرژی را همراه خود یدک می کشد، اما زندگی در این نقطه ثروت آفرین، میان درون فنس شرکت های نفتی و بیرون آن که بومیان هستند، بسیار متفاوت است، از کمبود سرانه های خدماتی و امکانات زندگی اولیه بگیرید تا سرعت توسعه این سوی فنس و حرکت لاک پشتی آن سوی فنس.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از خلیج فارس، آلودگی هوای عسلویه و نبود برنامه ای اجرایی برای کاهش مشعل هایی که بیهوده می سوزند، گرانی سرسام آور مسکن در کنار عقب ماندگی های توسعه این منطقه همگی دست به دست هم داده تا عملا عسلویه نقطه ای جذاب برای کار نباشد و جدا از شاغلان رسمی نفت که درآمد مطلوبی دارند، مابقی شغل ها از روی اجبار و شرایط طرحی روانه آنجا شوند و برای پایان دوره چوب خط پر کنند!
یکی از کمبودهای این شهرستان، معلمان مدارس است که باعث شده تا عمده دبیران عسلویه غیربومی باشند که از روی اجبار سال های نخست اشتغال شان را در این منطقه بگذرانند، طوری که براساس آخرین آمار آموزش و پرورش استان، هرساله ۷۰ درصد آنها درخواست انتقال دارند.
همین موضوع نیز باعث شده تا عسلویه از نظر شاخص های رشد تحصیلی در رتبه های آخر استان دست و پا بزند، چه در میزان قبولی و نمرات امتحان پایان سال و چه در کنکور سراسری.
یکی از راهکارهای برون رفت از این شرایط، اقداماتی برای ماندگاری معلمان عسلویه از طریق تعیین سهمیه در دانشگاه فرهنگیان بوده که البته جذب نفرات موردنیاز به دلیل گسب نکردن حدنصاب نمرات، چندان مطلوب نبوده و همچنان اولویت نخست تعیین محل خدمت فارغ التحصیلان دانشگاه فرهنگیان و دبیران تازه وارد، عسلویه می باشد.
در این بین، مدیرکل آموزش و پرورش استان بوشهر پیش از آغاز سال تحصیلی جدید خبر داد: برای افزایش انگیزه معلمان جهت تدریس بی دغدغه در عسلویه، برای اسکان مطلوب آنها و همچنین تامین یک وعده غذای گرم با همکاری منطقه ویژه پارس تلاش می کنیم.
آوارگی ۳ معلم عسلویه در خیابان
اما خبر سرگردانی سه معلم عسلویه در خیابان، مثل پتکی بر سر این وعده هاست، معلمانی که طبق پیگیری های «خلیج فارس» دو روز گذشته در مقابل مدرسه شهید آیت روستای اخند که محل اشتغال شان می باشد، چادری برپا کرده و در آن سکونت دارند.
براساس این گزارش، یکی از این معلمان که اهل شهرستان جم هستند، به خبرنگار ما می گوید: سال اول فارغ التحصیلی ما با شروع طرح در عسلویه می باشد، اما محل اسکان در روستای اخند برای ۱۲ معلم غیربومی شامل واحدی دو خوابه است که محل استراحت ما در هال آن می باشد و ظرفیت لازم را نداشت.
وی ادامه داد: از این رو ناگزیر شدیم در یکی از کلاس های دبستان روستا شب بخوابیم تا اینکه مدیر مدرسه عذر ما را خواست و بعد هم به خیابان آمدیم.
وی درباره این سوال که آیا برپایی چادر در خیابان با شان معلمی در تضاد نیست؟ گفت: چاره ای نداشتیم، چون با یک میلیون تومان حقوق که ۱۰۰ هزارتومان آن بابت صندوق ذخیره فرهنگیان کسر می شود، قادر به اجاره منزل نبوده و در محل پیشنهادی آموزش و پرورش در این روستا گنجایش لازم نداشته است. از این رو برای اینکه ناچار به اسکان در خیابان شدیم. ما مشکلی با آموزش و پرورش نداریم، بلکه فقط برای اینکه شب را بدون استرس بخوابیم تا صبح قادر به فعالیت در مدرسه باشیم، این شیوه اسکان را انتخاب کردیم.
اعتباری برای اجازه منزل معلمان نداریم
رییس آموزش و پرورش عسلویه با بیان اینکه در جریان مشکل این سه معلم قرار گرفته، می گوید: محل تعیین شده برای استقرار و اسکان معلمان غیربومی روستای اخند شاید از نظر ظرفیت دچار مشکلاتی است، ولی جهت رفاه معلمان ۱۸۰ میلیون تومان برای تجهیز آن نظیر خرید تختخواب هزینه شده و بهتر از حضور این معلمان در خیابان است.
حسین احمدی در گفتگو با «خلیج فارس» با بیان اینکه آموزش و پرورش در هیچ نقطه کشور تعهدی برای تامین محل اسکان معلمان ندارد، افزود: ولی به دلیل شرایط خاص عسلویه، با پیگیری اعتباراتی از منطقه ویژه یا محل های دیگر منازلی برای معلمان آقا یا خانم تامین شده که هرچند شرایط ایده آل مدنظر معلمان را تامین نمی کند، ولی بهتر از این است که شب را در خیابان خوابید.
احمدی درباره اینکه گفته می شود این معلمان پس از منع خوابیدن شبانه در مدرسه روستا، بابت این مدت مبلغی از حقوق شان کسر گردیده و تهدید به ارسال پرونده به بخش تخلفات اداری شده اند، گفت: این مدرسه سرایه دار داشته و مدیر مدرسه تشخیص داده ماندن معلمان در یکی از کلاس ها صحیح نیست، ضمن اینکه درباره سایر موارد بنده اطلاعی از صحت و سقم آنها ندارم و باید توسط بازرسی و حراست به شما پاسخ داده شود.
