زنان در بند زندان اوین، عصر روز چهارشنبه، هجدهم اسفند ماه ۱۳۹۵ برابر با هشت مارس، دور هم نشستند تا روز جهانی زن را گرامی داشته و از تجربه‌ها و دیدگاه‌هایشان در مورد این روز با هم سخن گویند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از کانون مدافعان حقوق بشر، نرگس محمدی در ابتدای این مراسم با تبریک روز جهانی زن به زنان و مردان آزادی‌خواه و برابری‌طلب جهان، از حضور زنان زندانی در این مراسم تشکر کرد. او صرف نظر از تمام دستاوردهای زنان در طی تاریخ گذشته به‌ویژه یک‌صد سال اخیر، صحبت‌های خود را تحت عنوان بررسی دلایل تداوم نابرابری جنسیتی در ایران ارائه کرد. او گفت که در بررسی تداوم نابرابری بین زن و مرد، چهار سطح از عوامل قابل شناسایی است.
سطح اول به دلیل میزان تعیین‌کنندگی، حکومت جمهوری اسلامی ایران و عملکرد آن در تدوین قوانین و سیاست‌گذاری‌های کلان زن‌ستیزانه است که این قوانین منجر به فرهنگ‌سازی نیز شده است.
سطح دوم، روشنفکران جامعه ایران هستند که دیدگاه، نظرات و عمل اجتماعی‌اشان به برون‌دادی که بتوان آن را «حرکت مؤثر پایدار» نامید، منجر نشده است.
سطح سوم، مردم هستند که نه فقط در امور مربوط به زنان که مورد بحث ماست بلکه در سایر امور نیز به دلایل بسیاری، رشد فرهنگی- اخلاقی و امور کیفی زندگی‌اشان متناسب با پیشرفت سطح تکنولوژی و ظواهر آن اتفاق نیفتاده و این امر در مورد زنان، حقوق اساسی زن را تنزل داده است.
سطح چهارم، مسئله زن علیه زن است که زنان خود عامل ستیز علیه خود گشته و به‌عنوان قربانی نابرابری، عامل اجرای قانون، فرهنگ و سیاست زن‌ستیز نیز می‌گردند. او در پایان اشاره کرد که هر چند حکومت عامل اصلی نابرابری جنسیتی است اما توقع ما ازروشنفکران جامعه ایران بیش از حکومت است.
سپس مهوش شهریاری که دهمین ٨ مارس را در زندان می‌گذراند در مورد این روز گفت که براساس تحقیقات خانم الیزابت بادنتر، وجود دوران مادرسالاری در ایران باستان رد می‌شود و مادرسالاری به‌معنایی که ما درک می‌کنیم و در مفهوم پدرسالاری تجربه کرده‌ایم به هیچ‌یک از دوران‌های تاریخی تعلق نداشته است و اگر این موضوع در دوران نوسنگی مطرح می‌شده که زنان قدرت بسیار داشته‌اند، زن سرور طبیعت تلقی می‌شده اما این قدرت هرگز به معنای سلطه زنان نبوده بلکه در همان دوران نیز مردان قدرت سیاسی و اجتماعی را در دست داشته‌اند و نوعی همکاری و تقسیم کار بین زنان و مردان وجود داشته است.
او در ادامه اشاره کرد که اگر در جوامع اولیه زنان توانسته‌اند با همکاری و وفاق و تشریک مساعی در کنار مردان و در صلح و برابری زندگی کنند ما نیز می‌توانیم جهانی عاری از خشونت و سرشار از صلح ، همکاری و همدلی بنیان نهیم. او در پایان ابراز امیدواری کرد که اعتصاب سراسری ٨ مارس امسال در بین زنان چهل کشور در دفاع از حقوق جنسی و علیه خشونت اقتصادی و نهادی به نتایج درخشانی نائل آید و باعث ایجاد صلح و آرامش در سراسر کره زمین گردد.
آفرین نیساری، بنیانگذار نگارخانه «آن»، زندانی دیگری بود که پیرامون روز زن در تمدن کهن ایران باستان صحبت‌هایی را برای هم‌بندی‌های خود ارائه کرد. او ضمن اشاره به تحولات تمدن ایران گفت که تحولات سرزمین ایران با تمدن کهن، خود یکی از دقیق‌ترین تقویم‌های جهان را دارا است. در این تقویم هر یک از سی روز ماه نامی دارد که با ایزدی در ارتباط است از آنجایی که اسفند یا سپندارمه، ایزد بانوی نگهبان درون است، این روز در ایران باستان روز زن و روز زمین نام‌گذاری گردیده و جشن آن مخصوص زنان بوده و در این روز به نشان ارج‌گذاری به زنان به آنها هدیه می‌دادند. این نشان می‌دهد زن در تمدن کهن ایران زمین جایگاهی داشته است. این امر، امری فرهنگی به شمار می‌آمده و اکنون می‌بینیم که در جهان امروزی، روزی با نام زن، مسئله‌ای جهانی و فرا ملی به شمار می‌آید.
سپس آتنا دائمی به مخالفت برخی از ورزشکاران خارجی در سفر به ایران با حجاب اجباری و همچنین مخالفت زنان با ممنوع شدن دوچرخه‌سواری در ایران اشاره و آن را مهم دانست و از زینب جلالیان، زندانی سیاسی محبوس در سنندج یاد کرد.
مریم اکبری‌منفرد نیز با اشاره به تحولاتی که در برخی سازمان‌های سیاسی در خصوص ارتقای جایگاه زنان رخ داده است از اینکه زنان توانسته‌اند طی سال‌های گذشته و از دهه ۶۰ در مقابل اجبارهای نظام ایستادگی و مقاومت کنند، سخن گفت.
سپس فهیمه اعرفی ارج‌گذاری به زن را در تفکر مبتنی بر عرفان و معنویت‌گرایی بر خواسته از کمال‌گرایی و انسان‌دوستی بشر دانست.
در پایان زندانیان سیاسی و عقیدتی زن در بند زنان زندان اوین با خواندن تصنیف‌هایی این روز را گرامی داشته و جشن گرفتند.
