نازنین زاغری، شهروند ایرانی-بریتانیایی، از ۱۵ فروردین‌ماه سال ۹۵ بدون یک روز مرخصی در زندان اوین به سر برده است و علیرغم وضعیت نامساعد جسمانی، مسئولین از اعزام وی به مراکز درمانی خودداری می‌کنند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، نازنین زاغری که در فروردین‌ماه سال ۹۵ هنگام خروج از ایران در فرودگاه امام خمینی بازداشت و با اتهامات امنیتی به پنج سال حبس محکوم گشته است، از درد در ناحیه گردن و کتف، ستون فقرات و بزرگی نسج رنج می‌برد و نیاز به درمان‌های تخصصی در خارج از زندان دارد؛ این بیماری در شرایط زندان تشدید شده اما مسئولین تاکنون هیچ اقدامی جهت اعزام وی به بیمارستان انجام نداده‌اند.
خانم زاغری در تابستان ۱۳۹۳ به دلیل تشدید درد در ناحیه گردن، مورد عمل جراحی قرار گرفته و پس‌ازآن نیز از طریق تزریق آمپول و فیزیوتراپی‌های مداوم به درمان بیماری‌اش می‌پرداخته است. این در حالی است که روند درمان خانم زاغری با بازداشتش از تاریخ پانزدهم فروردین‌ماه، متوقف شده است.
در حال حاضر، دست راست خانم زاغری کرخت و بی‌حس و دست چپش نیز درگیر دردهای شدید شده است. از همین رو پزشک بهداری زندان اوین در تاریخ ۱۶ بهمن‌ماه ۹۵، دستور اعزام اورژانسی این زندانی نزد پزشک متخصص مغز و اعصاب را صادر کرد.
نازنین زاغری، کارمند بنیاد توماس رویترز از سوم آوریل (پانزدهم فروردین‌ماه ۱۳۹۵) هنگام خروج از ایران به همراه گابریلا فرزند ۲۲ ماهه خود در فرودگاه امام خمینی تهران بازداشت شد. سپاه پاسداران استان کرمان دو ماه پس‌ازاین بازداشت اعلام کرد که نازنین زاغری به اتهام «مشارکت در پروژه‌های براندازی» دستگیر و به کرمان منتقل شده است. پاسپورت بریتانیایی گابریلا دخترخانم زاغری که متولد بریتانیاست نیز ضبط‌شده و او نمی‌تواند از ایران خارج شود و والدین خانم زاغری از او نگهداری می‌کنند.
این شهروند ایرانی-بریتانیایی ۳۷ ساله با بنیاد رویترز همکاری داشته و مشغولیت اصلی او فعالیت با نهادهای خیریه بوده است.
خانم زاغری به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» به پنج سال زندان محکوم شده است.
ریچارد رتلکیف، همسر خانم زاغری به رسانه‌ها گفته است در مدت زندان انفرادی در کرمان همسرش را “به امضای اعتراف دروغین مجبور کرده‌اند.”
هم‌اکنون گیسو، دختر دو ساله نازنین جدا از والدین خود و نزد خانواده مادرش زندگی می‌کند.
