وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی اعلام کرد: نرخ بیکاری زنان از ۴ درصد در سال ۱۳۷۵ به حدود ۲۰ درصد در سال ۱۳۹۵ افزایش یافته، ضمن آنکه این نرخ در بین زنان دانشآموخته، بسیار بالاتر و به بیش از ۳۱ درصد رسیده است.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از ایرنا، روز شنبه، علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، با بیان اینکه، نرخ بیکاری زنان از ۴ درصد در سال ۱۳۷۵ به حدود ۲۰ درصد در سال ۱۳۹۵ افزایش یافته است، گفت: نرخ بیکاری در بین زنان دانشآموخته، بسیار بالاتر بوده و به بیش از ۳۱ درصد رسیده است.
ربیعی بابیان اینکه اقتصاد ایران با جمعیتی حدود ۸۰ میلیون نفر تقریباً یک درصد از جمعیت دنیا را تشکیل میدهد، گفت: در حالی که نزدیک به ۲ درصد (١.٩درصد) از جمعیت در سن کار جهان را به خود اختصاص داده و همانطور که اشاره کردم پنجره فرصت جمعیتی در کشورمان مهیا است که باید از سود جمعیتی ناشی از آن به نحو مطلوب استفاده کرد.
ربیعی گفت: در شرایط حاضر وضعیت بیکاری (همانند کشورهای منطقه خاورمیانه) به گونهای است که نرخ بیکاری در ایران با ١٢.۶درصد در سال ۹۵ بیش از دو برابر میانگین جهانی (۵.٧درصد) است که نشان میدهد در شرایط مناسبی قرار نداریم.
وی افزود: به عبارتی از حدود ۲۰۰ میلیون جمعیت بیکار در دنیا، با ٣.٢میلیون نفر بیکار، ١.۶درصد از بیکاران جهان را به خود اختصاص دادهایم در حالی که تنها فقط هفت درصد از شاغلین جهان مربوط به ایران است.
وی گفت: یکی از چالشهایی که با آن مواجهیم پایین بودن نرخ مشارکت در مقایسه با میانگین جهانی است. به طوری که حدود ۴۰ درصد از جمعیت در سن کار کشورمان در بازار کار مشارکت دارند. میانگین جهانی این شاخص، بیش از ۶۲ درصد است و در کشورهای شرق و جنوب شرق آسیا نرخ مشارکتهای بالای ۷۵ درصد را نیز شاهد هستیم.
ربیعی ادامه داد: این مسئله نشان میدهد توانایی اقتصاد کشورمان در بهرهگیری از ظرفیت منابع انسانی که سهم عمدهای از آنان را دانشآموختگان دانشگاهی تشکیل میدهند، مناسب نیست و ظرفیتسازی جدید و نوین برای بهرهمندی شایسته از آنها ضرورت دارد.
وی افزود: در یک مقایسه تطبیقی، نرخ بیکاری دانشآموختگان دانشگاهی ایران در بین کشورهایی نظیر (ترکیه، مالزی، تایلند، ژاپن، روسیه، مکزیک، آذربایجان، گرجستان، اسپانیا و غیره) در سال ۲۰۱۵ از وضعیت مناسبی برخوردار نیست.
ربیعی ادامه داد: ضمن آنکه نرخ بیکاری زنان با اختلاف فاحشی بالاتر از نرخ بیکاری مردان است. این اختلاف نیز متأسفانه در ۱۰ سال گذشته افزایشیافته و از نامساعدتر بودن نسبی بازار کار کشور برای زنان حکایت دارد.