عبدالفتاح سلطانی، وکیل محبوس در زندان اوین، در آستانه هفتمین سال حبس خود از حق آزادی مشروط محروم مانده است.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، عبدالفتاح سلطانی که از شهریورماه سال ۱۳۹۰ در زندان اوین دوران محکومیت خود را سپری می‌کند، علیرغم واجد شرایط بودن برای استفاده از آزادی مشروط، به دلیل مخالفت مقامات قضایی از این حق قانونی محروم است. این در حالی است که وی از بیماری‌های گوارشی، دیسک کمر، نوسان فشارخون و مشکلات قلبی رنج می‌برد و شرایط زندان سلامت وی را به خطر می‌اندازد.
همسر عبدالفتاح سلطانی، معصومه دهقان، در دل‌نوشته‌ای که در صفحه فیس‌بوک خود منتشر نموده است، می‌گوید: «بسیار دلگیرم از اینکه همه‌ی آرزوهایم بر زمین ماند. ۱۷ شهریور ۵۷ با آرمان‌ها و رویاهایم به خیابان می‌رفتم. در انتظار روزی که فعال سیاسی بتواند آزادانه حرف بزند. در انتظار جامعه‌ی بی طبقه‌ی توحیدی کتاب زهرا رهنورد را دست به دست می‌چرخاندیم. در انتظار آزادی بیان و مطبوعات سر از پا نمی‌شناختیم. اکنون به ۱۹ شهریور نزدیک می‌شویم. در کمال حیرت و ناباوری ۷ سال زندان همسرم عبدالفتاح سلطانی را باور می‌کنم. مگر می‌شود به خاطر وکالت پرونده‌های عقیدتی و مطبوعاتی و سیاسی به ۱۰ سال زندان محکوم شوی؟!!! مگر می‌شود به خاطر تعهد و کار قانونی ۷ سال بدون مرخصی معمول در زندان بمانی!!! همسرم برایت سلامتی و صبوری آرزو می‌کنم باشد که سالم (نه مثل علیرضا رجایی و امید کوکبی) به خانه بازگردی!»
شایان ذکر است؛ در آستانه هفتمین سال حبس این وکیل در بند به درخواست‌های خانواده جهت آزادی مشروط و همچنین اعاده دادرسی، جواب رد داده می‌شود. این اعمال غیرقانونی مانند منع آزادی مشروط و اعاده دادرسی، به‌احتمال قریب‌به‌یقین از طرف ضابطین پرونده سلطانی اعمال می‌گردد.
عبدالفتاح سلطانی در تاریخ نوزدهم شهریورماه سال ۱۳۹۰ در مقابل دادگاه انقلاب بازداشت و تا به امروز بیش از ۲۰۰۰ روز در زندان به سر برده است.
این وکیل دادگستری در دادگاه بدوی به ۱۸ سال زندان و بیست سال محرومیت از وکالت محکوم شد که در دادگاه تجدیدنظر، به ۱۳ سال زندان کاهش یافت. درنهایت، حکم آقای سلطانی در پی اعمال ماده ۱۳۴، به ده سال زندان و دو سال محرومیت از وکالت.
مشارکت در تأسیس کانون مدافعان حقوق بشر و مصاحبه با رسانه‌ها درباره پرونده موکلانش، ازجمله اتهام‌های آقای سلطانی بوده است.
