مجید اسدی، فعال دانشجویی سابق و زندانی سیاسی محبوس در سالن ۱۰ زندان رجایی شهر، در نامه‌ای از اعتصاب غذای آرش صادقی ابراز نگرانی کرده و ضمن اشاره به محرومیت همبندی‌اش از حق درمان گفته است: «پیش‌تر هر روز کیسه‌ای از دارو قوت غالب او بود، ولی حالا اعتصاب غذا را شروع کرده و نشان آن لبخندهای همیشه و بی‌هوا کم‌کم و زیر فوران درد دارد رنگ می‌بازد.»
متن نامه مجید اسدی که برای انتشار در اختیار تارنگار حقوق بشر در ایران قرار گرفته است، در پی می‌آید:
«سال‌ها پیش تصور این را نداشتیم که دانشگاه برایمان قرنطینه ورود به زندان خواهد شد و حالا ده سال از آن دوران می‌گذرد و دوستی ما بیش از هر کجا، پیمان‌هایش را در زندان تازه کرده است.
اکنون با آرامش در زیر سقف یک اتاق در زندان، صبح را تا شام مرور می‌کنیم و او لحظه‌به‌لحظه گویی چیزی از جسمش کنده و ذوب می‌شود.
پیش‌تر هر روز کیسه‌ای از دارو قوت غالب او بود، ولی حالا اعتصاب غذا را شروع کرده و نشان آن لبخندهای همیشه و بی‌هوا کم‌کم و زیر فوران درد دارد رنگ می‌بازد و نا گریزبخشی از داروها را برای کاستن عوارض دردناک آن کنار گذاشته است.
تعجب نمی‌کنم که برای رسیدگی به وضعیت‌اش، حتی حالی هم از او پرسیده نمی‌شود چه اینکه ماه‌ها پیش باید در بیمارستان بستری می‌شد اما او از یک ویزیت ساده در بیمارستان هم محروم است.
وقتی جدیت‌اش برای اعتصاب از تقاضای ما برای انصراف او از این تصمیم پیشی گرفت دیگر ما ماندیم و نگرانی‌های نفس‌گیر و جسمی که در برابر چشمان‌مان به مرور کم می‌شود.
برای او که هستی‌اش را در دامان مظلومیتی محض یافته، اعتصاب غذا آخرین کارزاری است که ناتوانی صدایش را نیرو می‌بخشد و همین مجابش می‌کند خواه بماند خواه در پرتاب آخرین تیر چله‌اش تمام شود.
مجید اسدی
زندان رجایی شهر کرج – یازدهم بهمن ۹۶»
شایان ذکر است؛ گلرخ ایرایی، همسر آرش صادقی، و آتنا دائمی چهارم بهمن‌ماه برای بازجویی به بند دوالف سپاه اوین منتقل و به دلیل خودداری پاسخگویی به بازجویی همراه ضرب و شتم به زندان قرچک ورامین تبعید شدند.
گفته می‌شود که در بند دو-الف پنج مرد با اسلحه آنان را مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند.
آرش صادقی، هم اکنون در زندان رجایی شهر در اعتراض انتقال همسرش در اعتصاب غذا به سر می برد و وضعیت جسمانی وی وخیم است.
