آرش صادقی در نامه ای از زندان رجایی شهر از وضعیت بحرانی همسرش، گلرخ ایرایی خبر داده و اعلام کرده که عواقب هرگونه اتفاق ناگواری برای او مستقیما متوجه قرارگاه ثارالله سپاه و دادستانی است. او همچنین از همگان خواسته است که پیش از آن که فاجعه‌ای دیگر در زندان‌ها به وقوع بپیوندد، صدای مظلومیت گلرخ ایرایی باشند.
متن نامه این زندانی سیاسی که برای انتشار در اختیار تارنگار حقوق بشر در ایران قرار گرفته است، در پی می آید:
«چه قدر کامل و زیبا هانا آرنت ویژگی‌های حکومت توتالیتر را ترسیم می‌کند:
اتکا به اصل پیشوایی جنایتکاری آشکار ارعاب، سلطه امنیتی بر همه ارکان اقتصادی، فرهنگی و سیاسی، استقرار نهادهای امنیتی در تمامی بخش‌های جامعه برای شکار مخالفین، دروغگویی مداوم، سلسله مراتب شدید شکنجه‌گری، نابود کردن خودانگیختگی در فرد، کشتن روان و شخصیت اخلاقی در انسان و فردیت او، سنگدلی ایجاد انسان بدون هویت و حقوق، تنزل دادن انسان در حد حیوان، نگهداری مردم در وضع بردگی و تسلیم، ایجاد ذهنیت مظنون‌گرایانه در جامعه و افراد، ایجاد دشمن عینی و تلقی هر بیگانه‌ای به عنوان دشمن سرکوب مردم برای وفاداری تام به ایدئولوژی حاکم، ادعای استقرار حاکمیت عدالت بر روی زمین و مدعی ساخت بشر جدید رشد اوباش و اوباشی‌گری در رهبران و دستگاه سرکوب و سلسله مراتب حکومت، تباهی اخلاق و …
آری رشد اوباش و اوباشی‌گری و تباهی اخلاق، در سیستمی که امثال مرتضوی‌ها و سعید طوسی قاری بیت و… در حریم امن قدرت به بدترین و غیر اخلاقی‌ترین رفتارها دست زدند و امروز هم آزادند قطعا جای امثال گلرخ‌ها و آتناها در زندان و تبعید است.
آتنا دایمی و گلرخ ایرایی روز ۴ بهمن‌ماه سال گذشته و پس از ضرب و شتم توسط یوسف مردی رییس حفاظت اطلاعات زندان اوین و با پرونده‌سازی و شکایت وی و عباس خانی رییس بهداری زندان و چهارمحالی رییس زندان اوین بدون هیچ‌گونه حکم قضایی و جهت اعمال بیشتر فشارهای روحی و جسمی و برخلاف آیین‌نامه و قوانین قضایی مبنی بر گذراندن محکومیت در زندان محل سکونت و عدم اجرای اصل تفکیک جرایم به زندان قرچک ورامین تبعید شدند.
این دو فعال حقوق بشر در اعتراض به این تبعید خودسرانه از تاریخ ۱۴ بهمن دست به اعتصاب غذا زدند و آتنا پس از مدتی به دلیل جراحی کیسه صفرا که از عوارض اعتصاب طولانی و گذشته وی بود به اعتصاب خود پایان داد. گلرخ امروز شصتمین روز اعتصاب غذای خود را در حالی به پایان می‌برد که سی روز پیش بر اثر فشارهای ناشی از این اعتصاب و فشارهای عصبی تشنج کرده و طبق گفته پزشکان زندان قرچک دچار سکته خفیف شده است.
آتنا در ملاقاتی که با خانواده داشته آن روز را این‌گونه توصیف کرده که گلرخ وقتی به سمت در خروجی اتاق می‌رفت، دست و پاهایش کج شده و با صورت به زمین خورد و دندان‌هایش روی هم قفل شد و …
مادر گلرخ هم شرایط وی را در اولین ملاقات که پس از این واقعه بوده است را این‌گونه برایم شرح می‌دهد: “مردمک چشمانش تند و تند می‌چرخید و با تعجب به ما خیره شده بود و ما را در اولین دقایق ملاقات به یاد نمی‌آورد…”
آخرین خبرها از آتنا و گلرخ حاکی از آن است که در پی انتقال همراه با ضرب و شتم گارد زندان قرچک صورت آتنا دچار ضرب خوردگی شده و همین مسئله باعث از کار افتادن یکی از عصب‌های صورتش شده است و گلرخ ایرایی با کاهش ۲۰ کیلو تقریبا از وزنش به ۵۰ کیلو رسیده است؛ درد شدید در ناحیه کلیه و کاهش شدید قند و فشار خون و کلسیم بخشی از عوارض اعتصاب ۶۰ روزه این زندانی زن سیاسی مستقر در زندان قرچک ورامین است؛ لذا از همه وجدان‌های بیدار می‌خواهم پیش از آنکه فاجعه‌ای دیگر در پس خودکشی‌شدگان در زندان‌ها به وقوع بپیوندد صدای مظلومیت گلرخ و آتنا باشند و مسئولیت و عواقب هرگونه اتفاق ناگواری برای گلرخ و آتنا مستقیما متوجه قرارگاه ثارالله سپاه و دادستانی است.
آرش صادقی / زندان گوهردشت / سه‌شنبه ۱۴ فروردین ۱۳۹۶»
