بازداشتگاه «یک الف» یکی از مکان های متعلق به قرارگاه ثارالله است که برای شکنجه معترضان و فعالان سیاسی ساخته شده است.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، سپاه پاسداران در سال ۹۵ فعالان سیاسی و بازداشت شدگان اعتراضات مردمی را به مکانی در شرق تهران منتقل می کرده اند؛ بازداشت شدگان با چشم بند به این بازداشتگاه منتقل شده و تحت بازجویی و شکنجه نیز قرار گرفته اند.
این بازداشتگاه مخفی پس از پایان بلوار هجرت و در نزدیکی منطقه قصر فیروزه قرار دارد.
ورودی این بازداشتگاه را در تصویر زیر مشاهده می کنید؛ به گفته شاهدان این ورودی شیب دار است و مأموران چشم بند بازداشت شدگان پس از گذشت از ورودی باز می کنند.
شهروندان منتقل شده به این بازداشتگاه به تارنگار حقوق بشر در ایران اعلام کردند که این بازداشگاه چندطبقه دارد و در زیرزمین آن سلول های انفرادی با دیوار سفید با ارتفاع بیش از ۴ متر قرار گرفته و سوییت های عمومی در طبقات قرار دارند.
موقعیت هواخوری این بازداشگاه را در عکس زیر مشاهده کنید. وسط این هواخوری که حدود ۴۰۰ مترمربع مساحت دارد یک حوض وجود دارد که با فنس پوشانده شده است. دور تا دور این هواخوری ساختمان است که پنجره های مربعی سلول ها از آن دیده می شود.
بازداشت شدگان همچنین می گویند که «احتمال می رود این بازداشتگاه مخفی در محوطه یک سازمان اداری باشد چرا که در حین انتقال صدای افرادی بی اطلاع از وضعیت شنیده می شد و مأموران نیز طی انتقال ها مکررا ما را تهدید به سکوت می کردند»
درهای ورودی بازداشتگاه با کلید هوشمند باز و بسته می‌شوند.
زندانیان این بازداشتگاه همچنین به وسیله دوربین مدار بسته کنترل و مکالمات آنان نیز به وسیله مأموران شنود می‌شود.
سلول های انفرادی حدود ۹ متر مربع مساحت دارد و دارای توالت روشویی و دوش حمام است.
سقف اتاق ها دارای یک بلندگو است که از آنها صدای ناله و شیون برای آزار روانی فرد محبوس پخش می شود.
یکی از بازداشت شدگان به خبرنگار تارنگار حقوق بشر در ایران می‌گوید: «در طول شب چندین مرتبه صدای کاملا طبیعی قوقولوی خروس می‌آمد؛ بعدها فهمیدم مصنوعی و عمدی است برای گم شدن زمان.»
او تأکید می کند: «دوربین محسوس داخل سلول نبود ولی از رفتار خدمه کاملا معلوم بود داخل سلول ها کاملا کنترل شود.»
به گفته شاهدان عینی یکی از خدمه ها در سالن انفرادی‌ها اهل افغانستان حدودا ۴۵ ساله بوده است. یکی دیگر از خدمه ها نیز حدودا۵۵ ساله با لهجه ترکی و دیگری جوان حدودا۳۵ ساله بوده؛ تمامی خدمه ها از کلاه نقابدار و ماسک استفاده می کردند.
یک اتاق در محوطه این بازداشتگاه قرار دارد که محل کسب اعترافات اجباری است.
یکی از افراد منتقل شده به این اتاق می گوید: «برای ضبط و فیلم‌برداری و اعتراف اجباری در مقابل دوربین که جمله به جمله دیکته می شد و دقیقا کارگردانی می‌شد، یک تیم سه نفره بود و نفر اصلی در پشت پرده نشسته بود و دیده نمی‌شد. این کوچک در خارج از ساختمان زندان به فاصله تقریبا ۴۰۰ متر از ساختمان زندان فاصله داشت و در واقع به نظر می اومد نمازخانه بود.»
موقعیت این مکان را در تصویر زیر می توانید مشاهده کنید.
گفتنی است که شمار کثیری از بازداشت شدگان اعتراضات آبان و دی ماه ۹۸ جهت بازجویی و ضبط اعترافات اجباری به این بازداشتگاه منتقل شده‌اند.
اعترافات تعدادی بازداشتگاه شدگان علیه خود که بر اثر فشارهای مأموران صورت گرفته هم اکنون آنان را با حکم اعدام مواجه ساخته است.
تعدادی پس از خروج از این بازداشتگاه همچنان با مشکلات جسمانی مواجه اند و محرومیت از درمان در زندان ها وضعیت آنان را وخیم تر ساخته است.
انواع شکنجه های روحی و جسمی همچون ضرب و شتم و تجویز قرص های روانی بر این بازداشت شدگان اعمال شده است. بازداشت شدگان زن تحت فشارهای جنسی و تجاوز نیز قرار گرفته‌اند.
قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران از دهه هشتاد بازداشتگاه های مخفی متعددی در تهران دائر کرده است؛ بازداشتگاه «قمر وزارت»، «نبوت»، «سئول» و «منفی چهار وزارت کشور» نام تعدادی از این بازداشتگاه های مخفی است که پس از هر دوره اعتراضات مردمی محل بازجویی و شکنجه شهروندان بوده‌اند.
