زندان مرکز ابتکارعمل است. ابتکار کسانی که محبوسند و برای دستیابی به رفاه و آسایش بیشتر، ذهن شان را به کار می گیرند تا دمی آسوده تر بیاسایند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، در این بخش، نمونه های تازه ای از خلاقیت زندانیان پیش روی شماست.
تصویری که مشاهده می کنید دو دبه چهار لیتری است، یکی از این دبه ها از آب پر شده و سیم برقی دویست و بیست ولت به آن وصل است، این وسیله از ابتکارات زندانی ها برای گرم شدن در زمستان و روزهای سردی است که تحملش از پشت دیوارها کمی دشوارتر به نظر می رسد. آنچه که می بیند در واقع تلاشی است برای ساختن یک بخاری دست ساز. جریان برقی که به دبه پر از آب وصل می شود، منجر به ایجاد حرارت و در نهایت تولید بخار می شود. گاهی اوقات و در هنگام ابتلا به سرماخوردگی و زکام از این وسیله برای بخور استفاده می کنند. اما اگر بخار تولید شده توسط یک لوله به دبه دومی منتقل شود، ضمن گرم کردن هوای درون اتاق، فضا را مرطوب نکرده و تولید رطوبت نمی کند.
اگر به خاطرتان مانده باشد در کتاب علوم سال سوم دبستان، شیوه تولید برق از مرکبات را آموزش می دادند اما نگفته بودند می شود با پیوند دو لامپ شکسته و سوخته ، یک مرکز روشنایی تازه ابداع کرد. حالا و در کلاس دشواری های زندگی و در نبود نور و روشنایی کافی در چهاردیواری زندان، آنها دو لامپ شکسته و سوخته را به هم پیوند می دهند تا یک لامپ سالم از دل آن دو لامپ شکسته بیرون بیاورند. در داخل زندان حتی یک لامپ شکسته ای که حبابش از دست رفته ولی مغزش سالم مانده باشد، می تواند نجات بخش شب های تاریکت باشد. کافی است با دو رشته سیم آنها را به هم وصل کنی تا نورانی شود.
زندانی ها برای دستیابی به آرامش و سکون، به هر شکل و شیوه و شمایلی که دستشان برسد، با یک بطری یا دبه ای که آن را ازوسط بریده و زیر آن را برای هواکشی سوراخ کرده اند ، یک گلدان زیبا می سازند، گلدان گلی که هر روز یک برگ تازه اش رشد می کند و به آنها امید و آرامش و سکون هدیه می کند، آنها بطری پاره شده را از خاک پرمی کنند، یک بشقاب شکسته لپ پر شده زیرش می گذارند و چون خبری از نور و روشنایی نیست با لامپ دست ساز، برای گل کوچک شان نور می سازند.
این اتفاق رایجی نیست که به زندانی در زندان صندلی بدهند. به طور معمول زندانیان با یک کیسه یا گونی کنفی یا پلاستیکی که داخلش را از شانه های تخم مرغ فشرده یک صندلی دست ساز می سازند. دور کیسه را با نخ و کاموا می دوزند و در قسمت بالایی صندلی ابداعی، یک تکه پارچه نرم، مقوا یا اسنفج را در محل نشیمنگاه صندلی قرار می دهند و دورتا دور آن را می دوزند. اما همیشه این همه شانه تخم مرغ فشرده قابل دسترسی نیست و وقتی دسترسی به شانه تخم مرغ مقدور نیست با یک کیسه کنفی یا پلاستیکی و مقداری مقوای نرم برای شب نشینی ها یا دورهم جمع شدن هایشان، صندلی می سازند.
