وی افزود: نباید نادیده گرفت که میزان خط فقر بیش از ۳ میلیون تومان اعلام شده است که این خود نشان روشنی از این است که کارگران شاغل و بازنشسته با دریافتی حدود یک میلیون تومان حتی از امکانات اولیه زندگی محرومند.
بازرس کانون کارگران بازنشسته شهرستان تهران گفت: کافی نبودن مستمری بازنشستگان باعث شده قریب به اتفاق بازنشستگان با آنکه پس از سالها تلاش به استراحت و آرامش نیاز دارند ،در مشاغل دوم و بعضا سوم مشغول به کار شوند تا شاید بتوانند بخشی از نیازهای خانواده خود را مرتفع سازند.
وی با بیان اینکه بازگشت به کار بازنشستگان دلایل متعدد دارد، گفت: یکی از دلایل بکار گیری مجدد بازنشستگان از سوی کارفرمایان داشتن تجربه و مهارت کافی، بدون هزینه بیمه و مزدی کمتری نسبت به جوانان نیازمند به کار است که این مزایا مورد پسند بسیاری از کارفرمایان است که همین امر باعث اشغال جایگاههای شغلی جوانان جویای کار شده است.
ایزدان با تاکید بر اینکه زیر خط فقر بودن دستمزد و مستمری کارگران مشکل تازهای نیست، افزود: متاسفانه تاکنون راهکار قابل قبولی که منجر به نجات جامعه کارگری از غرق شدن در زیر خط فقر باشد و بازنشستگان بدون شرمنده بودن نزد خانواده در منزل خود به استراحت بپردازند، اجرایی نشده است.
بازرس کانون کارگران بازنشسته شهرستان تهران تصریح کرد: اگر مستمری بازنشستگان افزایشی بیش از ۱۴ درصد هم داشته باشد این افزایش بر دریافتی ۷۱۲ هزار تومان نمیتواند مبلغ قابل توجهی باشد به طوریکه در زندگی جامعه بازنشستگان فرسوده از مشقت کارگری تاثیر گذار باشد.
وی با اشاره به این امر که هزینه معیشت و زندگی بازنشستگان نسبت به شاغلین جوان بیشتر است، اضافه کرد: اکنون سالهاست که افراد بازنشسته پس از خروج از بازار کار همچنان نان آور خانواده خود محسوب می شوند چه بسا در شرایط نامناسب اقتصادی مجبورند جدا از تامین هزینه های دوران بازنشستگی خود به گذران زندگی اعضای جوان خانواده خود نیز کمک کنند.
ایزدان افزود: هزینههای درمان شخص بازنشسته، بسیار بالاتر از فرد جوان است که این هزینهها باعث شده بسیاری از بازنشستگان از درمان خود دست بکشند و بدون توجه به سلامتی خود فقط باقی زندگی خود را بگذرانند.
بازرس کانون کارگران بازنشسته شهرستان تهران با اشاره به جایگاه فرد بازنشسته که با افزایش سن به مقام بزرگ فامیل رسیده است، گفت: با یک حساب سر انگشتی مشخص میشود نه مستمری ۱۲ ماه و نه عیدی پایان سال هیچ کدام کفاف هزینههای زندگی بازنشستگان را نمیدهد و این پیشکسوتان با دریافت مستمری حداقل خود با غرور و مشقت برای گذران زندگی خود آبروداری میکنند و دم نمیزنند یا به قولی فقط زنده هستند ولی زندگی نمی کنند.