دهها استاد دانشگاههای آمریکا، مکزیک و کانادا، در نامهای به حسن روحانی، با ابراز نگرانی از وضعیت برخی زندانیان سیاسی بیمار، خواستار بستری شدن فوری آنها شدند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از رادیو فردا، متن نامه سرگشاده به رئیسجمهوری ایران، هشتم اردیبهشتماه در وبسایت گاردین منتشر شده است.
استادان امضاکننده این نامه میگویند با وجود وعدههای دادهشده در ایران، در مورد بستری شدن زندانیانی که بیمار هستند، چنین اتفاقی رخ نداده است و «به نظر میرسد مقامهای زندانهای ایران، عمدا جلوی دسترسی بیماران را به بیمارستان گرفته یا آن را محدود میکنند».
این ۶۰ استاد به نامهایی مانند امید کوکبی، فیزیکدان، حسین رونقی، کنشگر حقوق بشر، عیسی سحرخیز و علیرضا رجایی، از چهرههای فعال سیاسی و مطبوعاتی یا حسین رفیعی، فعال سیاسی، اشاره کردهاند. کسانی که یا در زمان زندان یا اندکی پس از آزادی، بیماری سرطان در آنها تشخیص داده شدهاست.
به گفته امضاکنندگان این نامه، این افراد، «تنها چند نمونه از زندانیان سیاسی هستند که در رنج به سر میبرند و هنوز زنده ماندهاند». استادان دانشگاههای شمال آمریکا به دیگر زندانیان مانند محسن دکمهچی یا احمد قابل اشاره کردهاند که هر دو در پی تشخیص سرطان زمانی که در زندان بودند، جان خود را از دست دادند.
نویسندگان نامه به آقای روحانی، میگویند مقامهای قضائی در ایران، «هیچ احترامی برای اصول اولیه حقوق بشر، قانون اساسی جمهوری اسلامی یا حتی مقررات و ضوابط خود قائل نیستند».
آنها نوشتهاند «آقای رئیسجمهور، هرچند شما مسئولیت قضائی ندارید، اما همچنان ارشدترین مقام انتخابی در ایران هستید. این موضوع موظفتان میکند از حقوق اولیه مردم ایران و زندانیان سیاسی این کشور حمایت کنید».
استادان دانشگاههای شمال آمریکا، پیشنهاد کردهاند در صورتی که آزادی فوری زندانیان سیاسی بیمار میسر نیست، گروهی از پزشکان مستقل از داخل ایران، یا از سوی سازمانهای فرادولتی مانند «پزشکان بدون مرز»، «هلال احمر/صلیب سرخ» و سازمان ملل، به وضعیت آنها رسیدگی کنند.
کسانی مانند نوام چامسکی، ارواند آبراهامیان، ژانت آفاری و دیگر استادان از دانشگاههایی مانند کلمبیا، نیویورک، تکزاس، بوستون، دانشگاه ملی مستقل مکزیک، ویکتوریا، آلبرتا یا کالاگاری در کانادا از امضاکنندگان نامه هستند.
این نامه همزمان با درخواست هزاران فعال سیاسی و مدنی ایرانی و خارجی از بان گی مون، دبیرکل سازمان ملل، برای تلاش جهت آزادی امید کوکبی، منتشر شده است. امید کوکبی، فیزیکدان نخبه ایرانی، متولد سال ۱۳۶۱ است و به اتهام «توطئهگری» به زندان افتاده است. آقای کوکبی در زندان دچار سرطان کلیه شد. کوکبی چند سال است، که با وجود درخواستهای مکرر سازمانهای پژوهشی، مدافعان حقوق بشر، دانشمندان، استادن دانشگاه و برندگان جایزه نوبل، در زندان به سر میبرد.