راحله راحمی‌پور گفت که به دلیل پیگیری سرنوشت “گلرو” برادرزاده اش که در سال ۱۳۶۳ و چند روز پس از تولد در زندان اوین مفقود شده، به دادگاه احضار شده و چندین ساعت مورد بازپرسی قرار گرفته است.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از کمپین بین المللی، راحله راحمی پور گفت: “بعد از اینکه من پیگیری برای موضوع گم شدن برادرزاده ام در اوین را شروع کردم و در چند تجمع مدنی حاضر شدم، مرتب به صورت تلفنی از طرف نیروهایی که می گفتند از طرف وزارت اطلاعات هستند دعوت به سکوت شدم و تلفنی احضار شدم، من هم نرفتم و گفتم من نمی دانم شما کی هستید و اصلا چرا باید احضار شوم و بدون احضاریه کتبی و رسمی نمی آیم، تا اینکه روز بیست و ششم مرداد از طرف دادسرای اوین رسما احضار شدم که باید ظرف پنج روز خودم را به دادسرا معرفی کنم، اتهام دقیقی هم در احضاریه درج نشده بود و صرفا نوشته بودند برای رسیدگی به اتهامات مندرج در پرونده بیایید.”
خانم راحمی پور روز شنبه ۳۰ مرداد در دادسرای اوین حاضر شد و مورد بازپرسی قرار گرفت، او درباره موضوعات و اتهامات انتسابی گفت: “شش ساعت باز پرسی شدم و گفتند بازپرسی کامل نشده و باید دوباره هم بیایید تا پرونده تکمیل شود، حضور در تجمعات با عکس برادرم، دیدار با فعالین مدنی و سیاسی و مصاحبه با رسانه‌ها، بخشی از اتهامات من است که هیچ کدام اصلا جرم نیستند، از من خواستند تعهد بدهم که این فعالیت ها را ادامه ندهم ولی من حاضر نشدم تعهد بدهم، من فقط از سرنوشت برادرزاده و محل دفن برادرم از آنان سئوال کرده ام و قصد ندارم تا گرفتن پاسخ کوتاه بیایم.”
به گفته خانم راحمی پور، برادرش حسین راحمی‌پور و همسر برادرش که باردار بوده، در سال ۱۳۶۲ به اتهام عضویت در سازمان راه کارگر، یک گروه مخالف جمهوری اسلامی، بازداشت شده اند، دختر آن‌ها به نام گلرو در زندان اوین به دنیا آمده است و چند روز پس از تولد کودک در فروردین ۱۳۶۳، مأموران زندان او را از مادرش گرفته اند تا برای انجام آزمایش به بهداری ببرند ولی هیچ وقت او را بازنگردانده و به مادرش اعلام کرده اند که او مرده و با وجود درخواست های مادرش جنازه و یا محل دفن را نیز به او یا خانواده اش نشان نداده اند.
پدر کودک، حسین راحمی پور، حدود شش ماه بعد و در سال ۱۳۶۳ اعدام شده و مادرش نیز که به بیماری شدید قلبی مبتلا بوده، از زندان آزاد شده ولی سرنوشت کودک طی تمام این سال ها مشخص نشده است. به گفته راحله راحمی پور، خانواده او مرگ کودک را باور نکرده اند و مسئولین زندان اوین نیز هرگز مدرک یا نشانه‌ای از مرگ او به خانواده اش نشان نداده اند.
راحله راحمی پور در سال‌های اخیر در بسیاری از تجمع‌های اعتراضی مدنی با پلاکاردی شرکت کرده که روی آن عکسی از برادرش حسین نصب شده و همچنین نوشته شده است: “برادرم را کشتید، با فرزندش چه کردید”؟ مسئولین قضایی و یا امنیتی جمهوری اسلامی باز هم به پرسش او پاسخی نداده اند و در عوض او را تحت پیگرد قضایی قرار داده اند.
