بیش از صد و بیست روز از پلمپ ده‌ها محل کسب شهروندان بهائی در استان مازندران می گذرد و تاکنون مسئولین استان، هیچ گونه اقدام مثبت و مؤثری در جهت رفع این تبعیض آشکار اقتصادی علیه بهائیان به عمل نیاورده اند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، مأموران اداره اماکن، طی سه هفته اول آبان‌ماه، به محل کسب دستکم ۹۴ شهروند بهایی در شهر‌های قائمشهر، ساری، تنکابن، آمل، نوشهر، بهنمیر مراجعه و این واحدهای صنفی را پلمپ کردند.
«سیما»، همسر یکی از کسانی که محل کسبش تعطیل شده، به ایران وایر می گوید: «چهار ماه است که ۹۴ واحد صنفی بهائیان در مازندران توسط اداره اماکن تعطیل شده اند. این دو روز، جزوء تعطیلات مذهبی بهائیان است که پیروان آیین بهائی در هر نقطه‌ای از دنیا که زندگی کنند این روزها را تعطیل می‌کنند و مشکلی هم برایشان پیش نمی‌آید. اداره اماکن استان می‌گوید تعطیل کردن مغازه‌ها در این دو روز، تبلیغ دین بهائی بوده است.»
با این وجود، تعطیلی طولانی مغازه‌ها موجب شده که همه اهالی، کسبه، مشتریان و عابران متوجه بهائی بودن صاحبان مشاغل تعطیل شده، بشوند. در واقع نیروی انتظامی خودش برای این افراد تبلیغ کرده و آنها را به مردم معرفی کرده است.
طبق قانون اصناف، تعطیل کردن واحد صنفی باید با اطلاع قبلی صاحبان مغازه‌ها صورت گیرد ولی ماموران در این دو روز با هجوم به مغازه‌های تعطیل بهائیان، همه را پلمپ کردند و صاحبان مغازه‌ها از طریق همسایه‌ها از پلمپ اماکن کسب‌شان مطلع شدند. بسیاری از کالاهای تعمیراتی مشتریان، کالاهای فروشی، پول و چک‌ها در مغازه‌ها باقی مانده و به آنها دسترسی نیست همچنین مواد بهداشتی و خوراکی که در این مغازه‌ها بوده، احتمالا تاکنون خراب و فاسد شده‌اند: «به ده‌ها نهاد و ادارات مختلف از اداره اماکن، اتحادیه اصناف، بازرگانی، صنعت و معدن تا دادستانی، فرمانداری، استانداری و شورای شهر مراجعه کرده‌ایم ولی همه از زیربار پذیرش مسئولیت این عمل، شانه خالی کردند و اظهار بی اطلاعی کردند. به صدا و سیما استان هم مراجعه کردیم که آنها در ابتدا خبر را گرفتند ولی پس از دو سه روز به ما اطلاع دادند که این خبر، خط قرمز است و دادستان، اجازه پخش آن را نداده است.»
آنها در ادامه سعی می کنند موضوع را از طریق مرجع قضایی یعنی دادستان کل استان حل کنند: «گفتند اسم شما در قانون اساسی نیامده و همان روزهای اول هم اشتباه کردیم به شما جواز کسب دادیم ولی حالا به این نتیجه رسیده‌ایم که تمام جوازها را باطل کنیم. بهائیان باید یک روزی بخور و نمیری مثل افغان ها داشته باشند.»
البته در این میان، اداره اماکن یک راه حل پیشنهاد داده و به بهاییان تعهدنامه‌ای داده که در صورت امضای آن، پلمپ محل کسب‌ها باز می شود: «این تعهد به این مضمون است که اگر بنا به هر دلیل خواستیم محل کسب را تعطیل کنیم، از یک هفته قبل به اداره اماکن نیروی انتظامی اطلاع دهیم و در صورت موافقت آن مرجع، نسبت به تعطیل مغازه اقدام کنیم و اگر خلاف این عمل را انجام دهیم طبق قوانین جمهوری اسلامی مورد مؤاخذه قرار بگیریم. همسرم حاضر به امضاء این تعهد نشد زیرا همه‌ی مغازه دارها وقتی جهت پروانه کسب اقدام می‌کنند تعهد می‌دهند که قوانین نظام صنفی را رعایت کنند. در اینجا هم تخلفی صورت نگرفته که بخواهیم تعهد جدیدی را امضاء کنیم طبق قانون نظام صنفی هر واحد کسب اجازه دارد که در طی یک سال، ۱۵ روز را بدون اطلاع، تعطیل کند. نکته مهم‌تر اینست که چرا این تعهد را فقط از شهروندان بهائی می‌گیرند نه همه‌ی شهروندان ایرانی!؟»
«امیر» یکی دیگر از مغازه داران بهائی استان مازندران است که مغازه‌اش در روز ۱۱ آبان ماه پلمپ شده است: «این سومین دفعه است که مغازه‌ام تعطیل شده. دو دفعه قبل هم بعد از تعطیلات مذهبی‌ام در روزهای ۱۲ اردیبهشت و ۸ خرداد انجام گرفت.»
اداره اماکن قبل از این تعطیلی ها، برگه تعهد را به او هم داده است، اردیبهشت ماه سال ۹۴: « تعهد را اول امضاء نکردیم ولی پس از آنکه عبارت “کسب اجازه” به “صرفا جهت اطلاع” تغییر کرد، آن را امضاء کردیم.»
او قبل از تعطیلات آبان ماه ۹۴ به اداره اماکن اطلاع می دهد ولی باز هم محل کسبش تعطیل شده است.
ذکرالله رحمانیان، یکی از بهائیان ساری بود که چهار ماه قبل از تعطیلات آبان، به دلیل ابتلاء به بیماری سرطان و بستری شدن به اداره اصناف و سایر مراجع ذی ربط اطلاع داده بود که چند ماه توان کار کردن ندارد و مغازه‌اش تعطیل خواهد بود ولی محل کسب او هم بدون توجه به اطلاع قبلی، در ۱۱ آبان پلمپ شد: «مرحوم رحمانیان، چند روز پس از پلمپ مغازه در حالی که بسیار نگران وضعیت مغازه معیشت خانواده‌اش بود، در بیمارستان درگذشت.»
به گفته امیر تاکنون هیچ ارگان و نهادی، تعطیل کردن هم‌زمان و گسترده مغازه‌های بهائیان را در استان مازندران نپذیرفته است ولی ۱۱ آبان ماه، یک اس ام اس از طرف بسیج اصناف برای تعدادی از همسایه‌های (کسبه) مغازه‌های بهائیان رسیده که در آن خواسته شده که درصورت مشاهده بسته بودن مغازه بهائیان در روزهای ۱۱ و ۱۲ آبان، بلافاصله از مغازه مزبور عکس گرفته و به بسیج اصناف اطلاع دهند: «وقتی به بسیج اصناف مراجعه کردم تنها پاسخی که شنیدم این بود که ما اقدام نکردیم، هر چی خراب می شود گردن بسیج می اندازند.»
آنها تلاش می کنند با مقام های دولتی تماس بگیرند، به خصوص استاندار مازندران: «متاسفانه، استانداری اجازه ورود به مغازه داران بهائی را نمی‌دهد حتی همسرانِ ما هم چهره نگاری و شناسایی شده و از ورود آنها در روز ملاقات عمومی به استانداری جلوگیری می‌شود. این اِعمال محدودیت در حدی است که یک هفته بعد از پلمپ مغازه‌ها، پنج تن از کسبه بهائی به نام های حق دوست، زمانی، میرزائی، گلپور و نوخواه در روز ملاقات عمومی استاندار در محل استانداری توسط افراد لباس شخصی، بازداشت و مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. آنها پس از ده روز به قید وثیقه آزاد شدند و هم اکنون در انتظار تاریخ دادگاه‌شان به اتهام تبلیغ علیه نظام هستند.»
امیر یک مغازه کوچک تعمیرات لوازم منزل در ته یک بن بست و غیر قابل دید دارد: «تعطیل کردن محل کسبم مورد توجه کسی قرار نمی‌گیرد که آن را به بهانه‌ی تبلیغ دین بهائی، پلمپ کرده‌اند. درآمدی هم نداشتم که رشد اقتصادی برایم داشته باشد تا بخواهند جلویش را بگیرند. با این حال، تا این لحظه هیچ پاسخ روشن و مشخص برای این پرسش که چرا چهار ماه، محل کسب و تنها محل تأمین هزینه زندگیم تعطیل شده، از هیچ مرجع قانونی دریافت نکرده‌ام؟»
