دستکم ۲۹ زندانیان سیاسی و عقیدتی همچنان بدون رعایت اصل تفکیک جرایم در زندان بزرگ تهران و قرچک ورامین نگهداری می شوند و از سوی زندانیان جرایم خطرناک مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، زندان بزرگ تهران (فشافویه) طی سال های اخیر محل نگهداری زندانیان سیاسی و عقیدتی گشته است؛ این درحالی است که زندانیان با جرایم خطرناک نیز در این زندان محبوس‌اند.
برزان محمدی و شماری از دروایش گنابادی همچون صالح الدین مرادی، مجید رشیدی، سعید سلطان‌پور، حیدر تیموری، احسان ملک مولوی، بابک مرادی، سخاوت سلیمی، علی اکبر داداشی، احمد ایرانی‌خواه، سعید دوراندیش و محمد کریم مایی بدون رعایت اصل تفکیک جرایم در تیپ یک این زندان نگهداری می شوند.
علیرضا شیرمحمدعلی، زندانی سیاسی ۲۱ سال نیز در همین بند زندان نگهداری می‌شد که ۲۰ خردادماه با بیش از ۳۰ ضربه چاقو از سوی دو تن از زندانیان جرایم خطرناک این زندان به قتل رسید.
زندانیان سیاسی و عقیدتی بارها طی درگیری هایی بین زندانیان عادی مورد ضرب و شتم قرار گرفته و دچار مجروحیت های جدی شده اند.
درگیری بین زندانیان در این بند امری رایج است که در حضور مسئولین زندان صورت می گیرد اما هیچ اقدامی برای جلوگیری از وقوع درگیری ها صورت نمی‌گیرد.
دروایش گنابادی محبوس در این بند پیش از این در ۲۴ اردیبهشت ماه نیز برای رعایت اصل تفکیک جرایم دست به تحصن زدند و از سوی گارد زندان مورد حمله قرار گرفتند.
علیرضا شیرمحمدعلی و برزان محمدی نیز در اعتراض به این وضعیت در اسفندماه ۹۷ اعلام اعتصاب غذا کردند اما اعتراضشان با بی توجهی مسئولین مواجه شد.
شایان ذکر است که شرایط بهداشتی و امکانات زندانیان نیز نامناسب گزارش شده است.
یاسمن آریانی، منیره عربشاهی، سپیده قلیان، مژگان کشاورز، شکوفه یدالهی، سپیده مرادی، مریم فریسانی، نازیلا نوری، سیما انتصاری، شیما انتصاری، شهناز کیانی، مریم باراکوهی، الهام احمدی، صدیقه صفابخت و آویشا جلال‌الدین شماری از زندانیانی اند که بدون رعایت اصل تفکیک جرایم در زندان قرچک ورامین نگهداری می‌شوند.
صبا کردافشاری نیز در سلول انفرادی این زندان به سر می برد و از وضعیت وی اطلاعی در دست نیست.
مریم زراعتی و فاطمه فیروزبخت هویت دو تن از زندانیان قدیمی این زندان است که در داخل زندان در چند مورد مرتکب قتل شده اند و همچنان با حمایت مسئولین، سایر زندانیان را مورد آزار جسمی و کلامی قرار می دهند.
مسئولان امنیتی زندان نیز عموما زندانیان عقیدتی و سیاسی را در بندهای این زندانیان قدیمی قرار می‌دهند تا به این شکل، فشار روحی و روانی شدیدتری به آنان وارد کنند.
شایان ذکر است که وضعیت اسفناک و غیراستاندارد زندان های قرچک و فشافویه نیز موجب می‌گردد که شرایط زندگی را برای تمام زندانیان سخت و فشارهای روانی بر آنان را چندین برابر می‌کند.
علیرغم بازدیدهای متعدد از زندان قرچک تا کنون هیچ مسئولی خواستار رسیدگی به وضعیت این زندان ها نشده است.
شماری از مسئولان و مقامات کشور همچون معصومه ابتکار و شهیندخت مولارودی طی سال های اخیر از این زندان بازدید کردند اما به گفته زندانیان در زمان این بازدید ها مسئولان حتی با یک زندانی نیز هم کلام نشده و در خصوص مشکلاتشان سوالی نکرده اند.
نمایندگان مجلس نیز اخیرا مدعی شده اند که اجازه بازدید از زندان بزرگ تهران به آنها داده نمی‌شود.
شکنجه و آزار زندانیان بارها از سوی روسای قوه قضاییه و سازمان زندان ها انکار و تکذیب شده است.
علیاصغر جهانگیر، رییس سازمان زندانها در سال ۹۴ و در حاشیه سی و یکمین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو مدعی شد که «امروز زندان‌های ایران ازنظر رعایت حقوق زندانیان در سطح بسیار بالایی قرار دارد و نه تنها در منطقه خاورمیانه بی‌نظیر است، بلکه در سطح دنیا نیز کم‌نظیر است.»
صادق آملی لاریجانی، رئیس پیشین قوه قضاییه و محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه نیز بار ها به صراحت در مقابل رسانه‌های خارجی اعلام کردند که «در ایران اساسا زندانی سیاسی نداریم.»
