مائده خلیلی به دلیل بهائی بودن از دانشگاه اخراج شد
این شهروند بهایی در گفتگویی در رابطه با اخراج خود می گوید:«یک روز بنده را به عنوان کلاس دینی به ستاد مرکزی دعوت کردند,اما از ان جهت که بنده کمی شک کرده بودم نرفتم. دوباره زنگ زدند و گفتند شما توسط مسئول امور فرهنگی دانشجویی احضار شده اید.
در ملاقاتی که با امور فرهنگی دانشجویی داشتم به من گفتند شما متهم به تبلیغ هستید و برای ادامه ی تحصیلتان یک اجازه نامه از سنجش بیاورید.
بعد از رجوع به سنجش به بنده گفتند شما از همان اول اخراج بوده اید…گفتم پس چرا من رو احضار کرده اید؟فرمودند شما خودتون با پای خودتون آمدید ما احضارتون نکرده ایم.پس از پیگیری های مداوم در همون روز در سنجش که عرض کردم تا مدرک کتبی ای به من ندهید هیچ جا نمی روم. سپس من را پیش مسئول امور مربطه در رابطه با اخراج دانشجویان فرستادند. ایشان با گفتن جمله ی شما زبان نفهم هستید و حق تحصیل شما فقط تا دبیرستان است ، در را کوبیدند و رفتند .بنده به معاون ایشان گفتم ما در قانون اساسی داریم که همه حق تحصیل دارند…فرمودند ما یک مصوبه ی نقض این را نیزداریم… من گفتم مگر امکان دارد که قانونی دیگر مصوبه قانون اساسی را نقض کند؟فرمودند:تو در یک کشور اسلامی زندگی می کنی پس ممکن هست.»
حکومت جمهوری اسلامی ایران، آیین بهایی و حقوق پیروان آن را به‌‌عنوان یک دین به رسمیت نمی‌شناسد.
بهاییان در ایران با محدودیت‌های گسترده‌ای از جمله ممنوعیت تحصیل در دانشگاه و ممنوعیت داشتن تعدادی از مشاغل روبه‌رو هستند.
این در حالی است که در بخش‌هایی از بند اول ماده ۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر به صراحت ذکر شده است که «دستیابی به آموزش عالی به شکلی برابر برای تمامی افراد و بر پایه شایستگی‌های فردی صورت پذیرد.» همچنین در بند نخست کنوانسیون یونسکو علیه تبعیض تحصیلی و نیز هرگونه محرومیت و محدودیتی بر اساس مواردی مانند زبان، مذهبی، عقاید سیاسی یا سایر عقاید نفی شده است.
