قراردادهای موقت، عدم تبدیل وضعیت پس از سال‌ها کار واخراج درصورت اعتراض ویا موارد دیگر، سطح پایین حقوق وعدم پرداخت به موقع، پرداخت نامنظم حق بیمه، ۸ تا ۹ ساعت کاربجای۶ساعت، عدم احتساب ضریب سختی کار، عدم پرداخت حق مسکن، عائله‌مندی و بیماری زایی، عدم توزیع چکمه، لباس کار، شیر و….. ازجمله مشکلاتی است که کارگران معادن زغال سنگ در استان کرمان خصوصا شهرستان زرند مواجه هستند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از حقوق معلم و کارگر، کارگر معدن زغال سنگ با بیان اینکه مسوولین تاکنون کاری برای کارگران معادن انجام نداده‌اند گفت: بار‌ها مسوولین از شرایط سخت کاری ما بازدید داشته‌اند و اعتراضات کارگران را در این خصوص شنیده‌اند اما متاسفانه هیچ کاری انجام نداده‌اند.
کار در معادن زغال سنگ و در اعماق زمین یکی از سخت‌ترین مشاغل دنیا محسوب می‌شود. کارگرانی که برای کسب لقمه‌ای نان حلال و به حرکت درآوردن چرخ صنعت و تولید کشور، خطرهای بیشماری را به جان می‌خرند و برای استخراج زغال از دل سیاه زمین تا اعماق هزار متری پیش می‌روند. هر چند معادن زغال سنگ در استان کرمان خصوصا شهرستان زرند، به نوعی محور اصلی زندگی مردم محسوب می‌شوند اما مسایل متعدد این معادن همواره کارگران زحمتکش آن را با مشکلات گوناگون مواجه کرده است. نبود امنیت شغلی و جانی، عدم پرداخت به موقع حقوق و رعایت نشدن عدالت کارگری از مواردی است که کارگران این حوزه خواستار رسیدگی به آن می‌باشند.
عدم احتساب ضریب برای کارگران معادن
حسینی کارگر معدن زغال سنگ با اشاره به عدم امنیت شغلی کارگران معادن زغال سنگ، گفت: کارگری که حدود ۱۰ تا ۱۵ سال در معدن و در شرایط سخت کار کرده است هیچ امنیت شغلی ندارد و با کوچک‌ترین موردی اخراج می‌شود. وی تصریح کرد: کارگران استخدام نیستند و هر سال یک قرارداد با آن‌ها منعقد می‌شود و در حالی که قرار بود بعد از ۵ سال قرارداد سالانه آن‌ها تبدیل به پیمانی بشود اما این اتفاق نیفتاده است.
حسینی افزود: یکی دیگر از مشکلات کارگران معدن عدم احتساب ضریب است. کارگری که در شرایط سخت کار می‌کند باید بعد از ۱۰ سال بازنشسته شود اما در حال حاضر هستند کارگرانی که ۲۰ سال در معدن کار می‌کنند و هنوز بازنشسته نشده‌اند. وی ادامه داد: قبلا این ضریب برای کارگران ذوب آهن محسوب می‌شد و آن‌ها پس از ۸ تا ۱۰ سال کار می‌توانستند بازنشسته شوند اما در حال حاضر و در شرایطی که یک کارگر ساده شهرداری ضریب ۵/۱ دریافت می‌کند، کارگران معدن در شرایط سخت کاری و با سابقه کار طولانی مشغول به کار می‌باشند. نماینده سابق کارگران معدن اصلی خاطرنشان ساخت: کارگران معدن قلب و ریه سالمی ندارند و عملا توان کار بیش از ۱۰ سال را ندارند اما مجبورند برای گذران زندگی شرایط سخت را تحمل کنند و به کارشان ادامه بدهند.
اگر اعتراضی هم داشته باشیم کسی صدایمان را نمی‌شنود
وی با بیان اینکه مسوولین تاکنون کاری برای کارگران معادن انجام نداده‌اند گفت: بار‌ها مسوولین از شرایط سخت کاری ما بازدید داشته‌اند و اعتراضات کارگران را در این خصوص شنیده‌اند اما متاسفانه هیچ کاری انجام نداده‌اند.
حسینی افزود: کارگران معادن باید ۶ ساعت کار کنند اما بین ۸ تا ۹ ساعت کار می‌کنند و هیچ اضافه کاری هم دریافت نمی‌کنند، آن‌ها مجبورند این شرایط را تحمل کنند زیرا در غیر این صورت اخراج می‌شوند.
وی یکی دیگر از مشکلات کارگران معادن را عدم توزیع شیر برای تامین سلامتی آن‌ها عنوان کرد و اظهارداشت: بعد از آنکه گزارش ۲۰: ۳۰ از وضعیت کارگران معادن و سختی کار آن‌ها و نیز عدم توزیع شیر از تلویزیون پخش شد، یکی دو هفته‌ای، توزیع شیر در دستور کار مسوولین معدن قرار گرفت اما بعد از آن دوباره سهمیه شیر قطع شد.
حسینی خاطرنشان ساخت: کارگری که در عمق زمین کار کرده و ریه‌هایش از زغال پر شده باید بعد از خروج از معدن شیر بنوشد اما این کار انجام نمی‌شود و حق اعتراض هم نداریم هر چند اگر اعتراضی هم داشته باشیم کسی صدایمان را نمی‌شنود.
وی تصریح کرد: یکی دیگر از مشکلات ما عدم پرداخت حق بیماری زایی است هیچ یک از کارگران استخراج سالم نیستند. آن‌ها نه قلب و ریه سالمی دارند و نه دست و پای سالمی. اما متاسفانه حق بیماری زایی به ما تعلق نمی‌گیرد. نماینده سابق کارگران معدن ادامه داد: بیمه کارگران نیز مرتب پرداخت نشده و ناقص است که این مورد نیز در زمان بازنشستگی برای آن‌ها مشکل ایجاد می‌کند.
عدالت کارگری در معدن رعایت نمی‌شود
وی افزود: از سوی دیگر کارگرانی که بعد از سال‌ها از قسمت استخراج خارج می‌شوند و به سایر قسمت‌ها منتقل می‌گردند کلیه مزایای آن‌ها قطع می‌شود و در حالی که این کارگر دیگر توان انجام هیچ کاری را ندارد، سختی کار و حق استخراج از حقوق وی کسر می‌شود.
حسینی در ادامه با اشاره به حوادث معدن، گفت: وقتی کارگری در معدن دچار حادثه می‌شود و صدمه می‌بیند کسی مسوولیت آن را قبول نمی‌کند و می‌گویند باید احتیاط می‌کرد و اگر توان انجام کار را نداشته باشد به راحتی اخراج می‌شود.
وی افزود: از سوی دیگر عدالت کارگری نیز در معدن رعایت نمی‌شود و جایگاه کارگران بر اساس میزان سواد و یا سابقه کاری آن‌ها تعیین نمی‌گردد.
حسینی به تعویق در پرداخت حقوق کارگران نیز اشاره کرد و اظهارداشت: ۴ ماه حقوق معوقه داریم و تازه حقوق آبان ماه را به حسابمان واریز کرده‌اند که در شرایط کنونی این مساله وضعیت دشواری را برای خانواده کارگران ایجاد کرده است.
کارگران معدن هیچ امنیت شغلی ندارند
رحمانی نماینده فعلی کارگران معدن نیز با اشاره به شرایط سخت کاری در معادن زغال سنگ، گفت: کارگران معدن هیچ امنیت شغلی ندارند و در حالی که باید برای آن‌ها ضریب کاری حساب شود تا پس از ۱۰ سال بتوانند بازنشسته شوند متاسفانه این ضریب حساب نمی‌شود و کارگران با سابقه کار ۱۷ تا ۲۰ سال مشغول کار در شرایط سخت معدن می‌باشند.
وی ادامه داد: نه تنها خبری از بازنشستگی نیست بلکه هر روز هم می‌گویند ذوب آهن ورشکست شده و شاید کارگران فقط تا عید مشغول به کار باشند.
رحمانی با اشاره به شرایط اقتصادی و اخذ وام توسط بسیاری از کارگران، افزود: تعداد زیادی از کارگران از بانک‌ها وام و تسهیلات دریافت کرده‌اند اما به دلیل تاخیر در حقوق و عدم پرداخت آن هر ماه باید ۴۰ تا ۵۰ هزار تومان دیرکرد بپردازیم.
وی تصریح کرد: ۴ ماه حقوق طلبکار هستیم و در شرایط این چنینی حقوق آبان ماه را نصفه پرداخت کرده ا ند و نیمی از حقوقمان را چند روز گذشته واریز نمودند.
اوخاطرنشان ساخت: حقوقی که کارگران دریافت می‌کنند کفاف خرج و مخارج زندگی را نمی‌دهد و این حقوق فقط چند روز دوام دارد و تا پایان ماه را باید با قرض گرفتن از دوست و آشنا بگذرانیم.
می‌گویند اگر نمی‌توانید کار کنید، بروید
وی تصریح کرد: کارگران معدن زمانی که برای این کار اقدام نمودند سالم بودند اما بعد از چند سال نه ریه و قلب سالمی دارند و نه دست و پای سالمی. اما هیچ کس پاسخگو نیست و می‌گویند اگر نمی‌توانید کار کنید، بروید.
رحمانی با بیان اینکه شرایط سخت کار در معدن را فقط کارگران معدن، درک می‌کنند، گفت: تا زمانی که فرد وارد کار معدن نشود شرایط این کار را درک نمی‌کند در چنین شرایط سختی و با این وضعیت پرداخت حقوق، کارگران باید لوازمی مانند چکمه و لباسکار را از پول خودشان تهیه کنند و حتی این وسایل را نیز از کارگران دریغ می‌کنند.
وی افزود: کارگران معدن هیچ حق مسکن، عائله‌مندی و بیماری زایی دریافت نمی‌کنند. آن‌ها در بد‌ترین شرایط کار می‌کنند تا چرخ صنعت کشور را بچرخانند اما مسوولین حاضر نیستند به وضعیت آن‌ها رسیدگی کنند.
