جمعی از کارگران نیشکر هفت‌تپه، طی نامه‌ای خواستار رسیدگی به وضعیت معیشتی خود شدند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از ایلنا، در این نامه که چند روز پیش از شروع سال جدید خطاب به مسئولان ارشد دولتی نوشته شده است به نگرانی هایی کارگران نیشکر هفت‌تپه در خصوص واگذاری دوباره این مجموعه صنعتی به بخش خصوصی اشاره شده است.
پیش از این موضوع خصوصی سازی مدیریت و مالکیت کارخانه نیشکر هفت تپه در واپسین روزهای باقیمانده از سال ۹۴ باعث شکل گیری اجتماعات صنفی کارگران این واحد صنعتی شده بود.
در این نامه با اشاره به اصل چهل و چهار قانون اساسی که در زمینه بخش خصوصی است، از واگذاری این واحد صنعتی به بخش خصوصی به مثابه پرتاب در آن‌سوی بی‌تکلیفی، بی‌پناهی در مقابل کارفرماها و حقوق پایین نامبرده شده است.
در نامه یاد شده آمده است :«همه ما از زمان واگذاری در بیم و هراس ناشی از نبود امنیت روانی روزگار می‌گذرانیم و نمی‌دانیم در آینده قرار است که چه شود؟ به‌خصوص این‌که تجربه‌های تلخ و دردناکی در اطراف ما ناشی از این نوع واگذاری‌ها به بخش خصوصی وجود دارد. مانند: کارخانه قند دزفول که یک‌سال بعد از واگذاری تعطیل شد و صدها کارگر اخراج شدند».
جدا از مسئله خصوصی سازی نیشکر هفت تپه در قسمتی از این نامه از مسله قراردادهای سفید امضا، پایین بودن مزد و تاخیر در پرداخت مطالبات مزدی به عنوان یکی از معضلاتی نامبرده شده است که کارگران نشکر هفت تپه نیز مانند دیگر کارگران گرفتار آن هستند.
کارگران نیشکر هفت تپه که در عین حال از افایش ناچیز مزد سال ۹۵ ناراضی هستند، در دنباله نامه خود از مجموعه کارفرمایان خصوصی و دولتی و به ویژه مسئولان ارشد دولتی پرسیده اند که آیا در خود این توان را سراغ دارند که به اتکا به مزد ۸۱۱ هزار تومانی سال ۹۵ بتوانند امورات زندگی خانواده خود در سال جاری را تامین کنند.
همچنین در قسمتی دیگری از این نامه آمده است: حالا که تصمیم دولت بر این است که براساس اصلوب سرمایه داری کشورهای صنعتی اروپایی و غربی مناسبات اقتصادی جامعه را سروسامان ببخشد دست کم این توقع وجود دارد که حقوق صنفی کارگران در خصوص برخورداری از مزد عادلانه, آزادی فعالیت های صنفی و داشتن حق اعتراض قانونی از سوی شرکای صنفی کارگری و کارفرمایی آنها به رسمیت شناخته شود.
