بیکاری یار همراه جوانان کُردستانی در سال جدید

بیکاری به عنوان بزرگترین دغدغه جوانان کردستانی در تمام این سال ها همراه همیشگی آنها بوده است و با وجود قول های مسئولین مبنی بر ریشه کردن این معضل در استان، هیچ قدم مثبتی برداشته نشده است.

به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از کُردتودی، بیکاری جوانان ریشه بسیاری از آسیب های اجتماعی به شمار می رود به ویژه بالا رفتن سن ازدواج و تجردگرایی، که به نوبه خود آسیب های دیگری را به پیکر جامعه وارد می کند.

طبق آخرین آمار اعلام شده، درصد بیکاری در کردستان ۲۸ درصد است؛ که البته آمار غیر رسمی و مشاهدات در جامعه گویای درصدی بسیار بالاتر از این مقدار است.

دستفروشی یکی از مشاغل کاذب به شمار می رود که جوانان استان کردستان به ناچار از سر بیکاری و نداشتن درآمد به آن روی آورده اند بطوریکه اکثر آنها از تحصیلکرده های دانشگاهی هستند.

در ابتدای سال جدید و در ایام عید با گشتی در خیابان های مرکز استان و با پرس و جویی ساده می توان دریافت که چه تعداد از دستفروشان ، فارغ التحصیلان دانشگاهی هستند.

رامین جوان سنندجی که مشغول فروختن گل نرگس است می گوید: لیسانس دامپزشکی دارم و چهار سال است که فارغ التحصیل شده ام اما تاکنون نتوانسته ام شغلی پایدار برای خود پیدا کنم و ناچار به دست فروشی روی آورده ام.

چند قدم آن طرف تر جوان دیگری را می بینم که ظاهر خوب و لباس های شیکی به تن دارد و یک فلاکس چای به دست گرفته و با صدای بلند می گوید چای تازه دارم چای تازه…

جلو رفته و از این جوان چای فروش می پرسم از کار و درآمدت راضی هستی؟ آه بلندی از ته دل می کشد و می گوید من لیسانس دارم اما نتوانسته ام با آن کاری پیدا کنم و هیچ سرمایه ای هم ندارم که با آن کسب و کاری راه بندازم به ناچار به چای فروشی روی آورده ام تا حداقل در خانه بیکار نمانم.

دستفروشان جوان زیادی را می توان در شهر دید که فقط با فاصله های کوتاه چند متری در کنار خیابان ها و پیاده روها مشغول فروش انواع لوازم هستند.

بسیار دردناک است که جوانان این همه بر روی دانشگاه و مدرک تحصیلی سرمایه گذاری می کنند اما در نهایت شغلی درخور شان خود پیدا نکنند و به این نتیجه برسند که راهی را که این چند سال پیموده اند اشتباه بود.

هر چند دوره یک بار آمار و ارقام بیکاری از سوی مسئولین اعلام شود و بی محابا از افزایش آن سخن می گویند بدون اینکه حرفی از راهکار عملی بزنند.

بیکاری نه فقط از نظر مادی بلکه از نظر روحی نیز عواقب بسیاری بر روح و روان افراد می گذارد و به مرور زمان جوانان را دچار عدم اعتماد بنفس و در نتیجه بزهکاری می نماید و کل جامعه را تهدید می کند.