مرگ و میر نوزادان در ایران پنج برابر کشورهای توسعه یافته است؛ این خبر را به تازگی معاون وزیر بهداشت اعلام کرده است.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از آرمان، آن‌طور که علی اکبر سیاری می‌گوید در ایران سالانه ۱۵هزار نوزاد می‌میرند و این به معنای آن است که به ازای هر هزار تولد زنده ۱۰ نوزاد ایرانی جان خود را از دست می‌دهند. این میزان هر چند از میانگین جهانی یعنی مرگ ۱۹ نوزاد به ازای هر هزار تولد کمتر است، اما در کشورهای پیشرفته به ازای هر هزار تولد زنده تنها سه کودک جان خود را از دست می‌دهند. کاهش نرخ مرگ و میر نوزادان از شاخص‌های مهم بهداشت و رفاه اجتماعی است و بهبود آن در شرایطی که عنوان می‌شود ایران نیازمند افزایش نرخ جمعیت است، ضروری به نظر می‌رسد.
معاون وزیر بهداشت درباره میزان مرگ نوزادان در کشور گفت: آمارهای وزارت بهداشت نشان می‌دهد که میزان مرگ نوزادان در کشور طی سه دهه گذشته به میزان قابل توجهی کاهش یافته و اکنون به ۱۰ مرگ به ازای هر هزار تولد زنده رسیده است که با توجه به تولد سالانه حدود یک‌میلیون و ۵۰۰ هزار نوزاد در کشور هر سال حدود ۱۵ هزار نوزاد از بین می‌روند. علی اکبر سیاری افزود: به طور کلی درباره شاخص‌های سلامت نوزادان و مادران چهار شاخص اصلی وجود دارد که شامل مرگ نوزادان، مرگ کودکان زیر یک سال، مرگ کودکان زیر پنج سال و مرگ مادران است. میزان مرگ نوزادان سه دهه پیش محاسبه نمی‌‌شود، اما میزان آن در ایران ۱۰ مرگ به ازای هر هزار تولد است که متوسط جهانی آن ۱۹و متوسط آن در کشورهای پیشرفته سه مرگ به ازای هزار تولد زنده است. او تاکید کرد: میزان مرگ کودکان زیر یک سال اوایل دهه ۶۰ حدود ۱۱۰ در هزار تولد زنده بود که اکنون به ۸/۱۳ رسیده و میزان مرگ کودکان زیر پنج سال نیز اوایل دهه ۶۰ حدود ۱۴۰ مرگ به ازای هزار تولد زنده بود که اکنون به ۶/۱۵مرگ در هزار تولد زنده کاهش یافته است. سیاری ادامه داد: شاخص مرگ مادران در کشور در اوایل دهه ۶۰ حدود ۲۴۵ مرگ به ازای هزار تولد زنده بود که اکنون به حدود ۲۰ مرگ در هزار تولد زنده کاهش یافته و سالانه حدود ۳۰۰ مرگ مادر در کشور وجود دارد.
مرگ‌ومیر نوزادان به دلیل نبود مراکز بهداشتی
رئیس انجمن متخصصان داخلی ایران درباره میزان مرگ و میر نوزادان در کشور می‌گوید: بخش قابل توجهی از مرگ و میر نوزادان در مناطق محروم و روستاهای کشور اتفاق می‌افتد، چون در این مناطق مراکز بهداشت و درمان به ندرت یافت شده و اغلب زایمان‌ها توسطه ماماهای محلی انجام می‌شود. ایرج خسرونیا می‌افزاید: بنابراین در مناطق روستایی و کم برخوردار زنان باردار و زائو کمتر به مراکز بهداشتی مراجعه کرده و تحت مراقبت قرار می‌گیرند. به گفته او زایمان‌ها در مناطق محروم و کم برخوردار به وسیله ماماهای محلی، عدم کنترل وضعیت مادر و نوزاد را به دنبال دارد. رئیس انجمن متخصصان داخلی ایران می‌افزاید: در شهرستان‌های کشور تنوع و متعدد مراکز بهداشت و درمان همچون کلانشهرها نیست، بنابراین در شهرهای بزرگ و مراکز استان تعداد مرگ و میر نوزادان کمتر از میانگین مطرح شده است. اما در شهرستان‌های کوچک و روستاها عدد و رقم بیش از این تعداد است. با این تفاسیر عدد و ارقام منتشر شده درباره تعداد مرگ و میر سالانه نوزادان را نمی‌توان به شهر، شهرستان، استان، روستا و… به شکل یکسان تعمیم داد، بلکه این میزان نشان دهنده متوسط مرگ و میر نوزادان به طور سالانه در کشور است. خسرونیا می‌گوید: اگر در میان چند روستا یک مرکز بهداشت و درمان تاسیس شود به نسبت نرخ مرگ و میر نوزادان به شکل قابل توجهی کاهش می‌یابد. در این شرایط پزشک زنان و ماما موظف است حداقل دو بار در هفته به روستاها مراجعه کنند و زنان باردار را تحت معاینه قرار دهند. بی‌شک این‌گونه اقدامات در ارتقای سلامت مادر و نوزاد نقش بسزایی دارد. به گفته او با چنین اقدامی میزان مرگ و میر نوزادان در کشور به شکل قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌یابد. رئیس انجمن داخلی ایران درباره وضعیت مرگ و میر نوزادان در مقایسه با گذشته می‌گوید: در گذشته تعداد مرگ ومیر نوزادان بیش از میزان کنونی بود. برای مثال در دهه ۶۰ میزان مرگ و میر نوزادان ۱۹در هزار تخمین زده می‌شد، اما هم اکنون در اغلب شهرهای کشور تعداد مرگ و میر نوزادان به میزان قابل توجهی کاهش یافته است، چون در بیمارستان‌های کشور بخش زنان فعال است و زن باردار تحت مراقبت قرار می‌گیرد.
