رئیس سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور با بیان اینکه بیش از ۲۰ درصد مساحت ایران تحت تأثیر بیابان‌زایی قرار دارد، گفت: «سرانه بیابان در کشور ما ۴۳۰۰ متر مربع است، این در حالی است که سرانه بیابان در جهان ۲۰۰۰ متر مربع است.»
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از ایسنا، خداکرم جلالی در نشست سازمان جنگل‌ها که به مناسبت فرارسیدن روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی برگزار شد، اظهار کرد: «در ایران بیش از ۲۰ درصد مساحت کشور تحت تأثیر بیابان‌زایی قراردارد. سرانه بیابان در کشور ما ۴۳۰۰ متر مربع است اما سرانه بیابان در جهان ۲۰۰۰ متر مربع است. همین موضوع وظیفه ما را در پرداختن به بیابان زدایی سنگین‌تر می‌کند.»
رئیس سازمان جنگل‌ها با تاکید بر اینکه مهاجرت‌ها نشانه تخریب سرزمین، بی‌ثباتی سیاسی، ناامنی غذایی، فقر و جنگ است گفت: پدیده جنگ‌افروزی از جمله موضوعات مهمی است که باعث تخریب سرزمین‌ها و از بین رفتن منابع می‌شود. امسال در روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی با شعار «سرزمین ما، خانه ما و آینده ما»، باید تلاش کنیم نسبت به شناخت توانایی سرزمین‌مان و ایجاد فرصت‌ها برای پایداری زندگی مردم اقدام کنیم و با توجه به شرایط اقلیمی و استعداد هر منطقه اجازه ندهیم مردم به خاطر خشکسالی و فقر دست به مهاجرت بزنند زیرا مهاجرت بی‌رویه موجب حاشیه‌نشینی دراطراف شهرها می‌شود.
رادیو زمانه در این خصوص گزارش کرد؛ در این مراسم علاوه بر رئیس سازمان جنگل‌ها و مراتع، گری لوئیس، نماینده مقیم برنامه توسعه سازمان ملل متحد در ایران نیز سخنرانی کرد.
گری لوئیس در این مراسم اعلام کرد: «به‌زودی برنامه جدیدی از سوی برنامه پیشرفت و توسعه ملل متحد ( UNDP)، وزارت امور خارجه، سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان جنگل‌ها برای کنترل ریزگردها اجرایی می‌شود».
بیابان‌زایی یکی از عوامل اصلی طوفان‌های گردوغبار است. اکنون سه میلیون هکتار از مناطق بیابانی ایران جزو کانون‌های بحرانی تولید گرد و غبار هستند. این کشور ۳۲ میلیون هکتار بیابان دارد.
ایران در حال حاضر در رتبه پنجم بیابان‌زایی در جهان قرار گرفته. افزون بر این ۱۰۰ میلیون هکتار از اراضی این کشور در معرض بیابانی‌شدن و فرسایش خاک است.
افزون بر افزایش دمای هوا و خشکسالی‌های پی در پی، مدیریت نادرست منابع آبی، از بین بردن پوشش گیاهی، جنگل‌زدایی، شیوه‌های نادرست کشاورزی و حفر چاه‌های غیرمجاز از عوامل بیابان‌زایی در ایران بوده‌اند.
سدها نیز از دیگر عوامل بیابان‌زایی به شمار می‌آیند. این سازه‌های عظیم با وجود آنکه حجم زیادی از آب را در دریاچههای خود ذخیره می‌کنند، اما در عوض با تغییرات گسترده در کاربری زمین‌های اطراف و اختصاص آب رودخانه‌ها به دریاچههای خود، باعث بیابان‌زایی در نقاط دیگر می‌شوند.
بیابان‌زایی به معنی گسترش اکوسیستم‌های خشک و بیابانی به دلیل فعالیت‌های انسانی یا عوامل طبیعی است. این پدیده یکی از اصلی‌ترین چالش‌های محیط زیستی دوران ماست اما عموم مردم اطلاعات کمی از آن دارند.
۱۷ ژوئن برابر با ۲۷ خرداد روزی است که همه ساله سازمان ملل از آن برای افزایش آگاهی عمومی نسبت به پدیده رو به گسترش بیابان‌زایی و فرسایش خاک در جهان استفاده می‌کند.
در سال ۱۹۹۴ سازمان ملل متحد در پاسخ به روند نگران‌کننده افزایش بیابان‌ها و فرسایش خاک در جهان معاهده «مبارزه با بیابان‌زایی» یا UNCCD را تصویب کرد. ایران از جمله ۱۹۳ کشوری است که به این پیمان جهانی پیوسته‌اند.
