چهارده تن از کنشگران سیاسی و مدنی در نامه‌ای خطاب به زندانیان سیاسی که هم‌اکنون در زندان رجایی شهر در اعتصاب غذا به سر می‌برند، ضمن حمایت از این زندانیان، از آنان درخواست کرده‌اند برای حفظ سلامشان به اعتصاب خود پایان دهند. این کنشگران در بخشی از این نامه اعلام کردند: «مسئول جان شما، مقامات قضایی ایران و دست‌اندرکاران تصمیم‌گیرندهٔ زندان‌ها هستند؛ اما، یاران، تا رسیدن به هدف، راهِ درازی در پیش است که باید، آن را باهم ادامه دهیم.»
متن کامل این نامه که برای انتشار در اختیار تارنگار حقوق بشر در ایران قرار گرفته است، در پی می‌آید:
«اعتصاب غذا، تنها راه‌حل باقیمانده برای زندانیان سیاسی
فریاد اعتراضی زندانیان سیاسی به گوش مردم رسید.
بیش از یک ماه است که حدود بیست زندانی سیاسی در زندان رجایی شهر پس از ضرب و شتم و انتقال ناگهانی به سالن فوق امنیتی ۱۰ اقدام به اعتصاب غذا کرده‌اند.
این زندانیان یک ماه را در سخت‌ترین شرایط گذرانده‌اند؛ روزهای جانکاهی که حتی از داشتن آب‌خنک هم با لبان تشنه؛ محروم هستند.
شوربختانه، در یک ماه گذشته، مسئولان زندان و قوه قضاییه، به اعتراض زندانیان اعتصابی، هیچ، توجهی نکرده‌اند و بیم آن می‌رود که ادامهٔ اعتصاب، آسیب‌های بازگشت‌ناپذیری را برای آن زندانیان سیاسی، درپی، داشته باشد.
با شما سخن می‌گوییم یاران زندانی و دربندمان:
سعید شیرزاد؛ ابوالقاسم فولادوند؛ سعید ماسوری؛ خالد حردانی؛ پیام شکیبا؛ مجید اسدی؛ رضا شهابی؛ حمید بابایی؛ محمدعلی منصوری؛ حسن صادقی؛ رضا اکبری منفرد؛ محمدبنازاده امیرخیزی؛ شاهین ذوقی تبار؛ امیر قاضیانی؛ حمزه سواری؛ جعفر اقدامی؛ محمد نظری؛ لقمان مرادی؛ زانیار مرادی و هوشنگ رضایی و ابراهیم فیروزی و …
ما نیک میدانیم شما در دادگاه‌های غیرقانونی و غیر صالح انقلاب طی دادرسی غیرمنصفانه و غیرعادلانه محکوم شده‌اید و در زندان از امکانات اولیه نیز محرومید و برای رسیدن به بر حق‌ترین خواسته‌هایتان لب بر غذا بسته‌اید.
بدانید که ما کنشگران حقوق بشری و مدنی و سیاسی در همهٔ روزها و ساعاتی که شما، لب برخوردنی‌ها بسته‌اید، همراه و هم‌صدا با شما بوده‌ایم و درد شما درد ما بود و به خاطر همهٔ سختی‌ها و رنج‌هایی که بر شما می‌رود، اندوه‌بار هستیم.
در زمانی که بیداد روا و داد ناروا و فریاد حق‌جویانه، به‌جایی نمی‌رسد؛ ناگزیر به برگزیدن تنها راه چاره، برای شنیدن فریادتان شده‌اید و این‌گونه جانتان در خطر مرگ قرارگرفته است.
اگرچه، نشانه‌ها می‌رسانند که در میان مسئولان، گوش شنوایی نیست؛ اما ملت ایران، فریاد پیام‌آورتان را شنیده است و اکنون، چیزی که موجبات نگرانی امضاکنندگان و مردم دوستدار شما را فراهم آورد، درخطرقرارگرفتن تندرستی جسمی و جانی شماست. جایگاه و ارزش شما نزد امضاکنندگان و ایران‌دوستان، بسیار والا و ارزشمند است؛ ازاین‌رو، نمی‌خواهیم به وجود نازنین شما گزندی برسد و بدانید که درد شما، درد ما و خواستهٔ شما خواستهٔ ماست.
یاران جوان و دربندمان، بی‌گمان، آیندهٔ ایران به بودن شما نیاز دارد؛ بنابراین از شما می‌خواهیم تا به اعتصاب خود، پایان دهید و بدانید که ما پژواک رسای شما هستیم و هماره، فریاد و آوای حق‌جویانه‌تان را به گوش مردم ایران و جهانیان می‌رسانیم.
ما نیز، چون شما، خواهان ایرانی آزاد و بدون زندان و اعدام هستیم و تأکید می‌کنیم: مسئول جان شما، مقامات قضایی ایران و دست‌اندرکاران تصمیم‌گیرندهٔ زندان‌ها هستند؛ اما، یاران، تا رسیدن به هدف، راهِ درازی درپیش است که باید، آن را باهم ادامه دهیم؛ به‌همین‌خاطر، شایسته است تا به خواستهٔ یاران و دوستان خود، پاسخ مثبت بدهید و اعتصاب خود را بشکنید.
ما همچنین، به مسئولان دست‌اندرکار، گوشزد می‌کنیم که حق هیچ زندانی نیست تا پس از سالیانی چند در زندان، همچنان در شرایط پررنج و ناپسند کنترل ۲۴ ساعته باشد.
از مسئولان قوهٔ قضاییه و زندان رجایی شهر، می‌خواهیم که هرچه زودتر به خواسته یا خواسته‌های زندانیان نامبرده، رسیدگی کنند.
احمدرضا احمدپور، حمید آصفی، جعفر پناهی، گیتی پورفاضل، علیرضا جباری، زهرا ربانی املشی، نسرین ستوده، محمد سیف زاده، پروانه شمیرانی، فریده مرادخانی، عبدالحمید معصومی تهرانی، محمد ملکی، احمد منتظری، محمد نوریزاد»
