آذرماه سال گذشته یک گور دسته‌جمعی در شهر تبریز از سوی مأموران شرکت آب و فاضلاب کشف شد که علیرغم گذشت نه ماه تا کنون مسئولان در خصوص آن شفاف‌سازی نکرده‌اند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، ۲۰ آذر ۱۳۹۵ مأموران شهرداری در حال حفاری فاضلاب در محله ۴۰ متری تبریز، یک گور دسته‌جمعی پیدا کردند.
بر خلاف ادعای فرماندار تبریز، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری آذربایجان شرقی پس از انجام کارشناسی‌های باستان‌شناسان این اداره، در گفت‌وگو با ایسنا احتمال تاریخی بودن این گور دسته‌جمعی را رد کرد.
فرماندار تبریز پس از کشف این گور دسته‌جمعی از انجام نمونه‌برداری‌های لازم توسط پلیس خبر داد و افزود: «هماهنگی‌های لازم با دستگاه قضایی نیز انجام گرفته و دادستانی نیز خواستار بررسی بیشتر موضوع توسط پلیس شده است» با این حال پس از گذشت نه ماه تاکنون نظر قطعی مسئولان در خصوص موضوع اعلام نشده است.
گروهی از فعالان حقوق بشر احتمال می‌دهند که این گور متعلق به کشتارهای دهه شصت باشد.
اعدام‌های فراقضایی زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ که از آن به عنوان «قتل عام زندانیان سیاسی» یاد می‌شود بعد از حمله‌ی ناموفق سازمان مجاهدین خلق ایران مستقر در عراق به ایران در مرداد همان سال آغاز شد. ارتباط زندانیان سیاسی با دنیای بیرون قطع شد و برای ماه‌ها هیچ کس از سرنوشت آنها خبری نداشت. در آن ماه‌ها گزارش‌هایی در میان خانواده‌ها پخش شد که زندانیان سیاسی را به طور دسته جمعی اعدام و در گورهای جمعی و یا بی‌نام و نشان دفن می کنند.
مقامات قضایی در ماه‌های بعد به خانواده‌ها به طور شفاهی اعلام کردند که عزیزان‌شان اعدام شده‌اند ولی پیکرهای آنها را به خانواده‌ها تحویل ندادند و در بسیاری از شهرها حتی محل دفن را اعلام نکردند.
اکثریت قریب به اتفاق کسانی که کشته شدند به خاطر فعالیت‌های مسالمت‌آمیز همچون توزیع روزنامه و جزوه، شرکت در تظاهرات‌های ضد حکومتی یا به اتهام ارتباط با گروه‌های سیاسی مخالف سال‌های طولانی را در زندان سپری کرده بودند. برخی از آنها محکومیت‌شان پایان یافته بود اما آزاد نشده بودند چرا که از «توبه کردن» خودداری کرده بودند.
تا به امروز هیچ یک از مقامات ایران برای اعدام‌های فراقضایی مورد تحقیق و محاکمه قرار نگرفته است. برخی از آنها که متهم به دست داشتن در این جنایت هستند از جمله مقامات سیاسی یا قضایی رده‌بالای ایران هستند.
