جمال الدین خانجانی، بهفر خانجانی، نوید خانجانی، لوا خانجانی و فواد خانجانی، پنج تن از اعضای خانواده بهایی خانجانی، به دلیل اعتقاد به دین بهاییت جمعا ۲۶ سال تحمل حبس کرده اند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، جمال الدین خانجانی، یکی از هفت رهبر جامعه بهایی، ۲۵ اسفند ۹۶ از زندان رجایی شهر آزاد شد؛ او به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام و جاسوسی» ۱۰ سال زندان را بدون یک روز مرخصی متحمل شده است.
فواد خانجانی و لواخانجانی، نوه های جمال الدین خانجانی، نیز به ترتیب ۴ و ۲ سال در زندان به سر برده اند.
یکی از اعضای خانواده خانجانی می‌گوید: «قاضی در حکم صادره برای این دو جوان بهایی نوشته بود که حکم را با استناد بر دو دلیل صادر کرده؛ اول بهایی هستند و دوم اینکه خانجانی هستند. یعنی عضو خاندان خانجانی بودن جرم مضاعف است»
بهفر خانجانی و نوید خانجانی، برادرزاده و خواهر زاده ی جمال الدین خانجانی نیز جمعا به ۱۰ سال حبس محکوم شدند.
بهفر خانجانی از سال ۹۰ تا ۹۴ را به اتهام عضویت در تشکل بهائیت در زندان سپری کرد.
نوید خانجانی فعال حقوق بشر نیز از سال ۹۱ در زندان رجایی شهر محبوس است و در ششمین سال حبس به سر می برد.
شایان ذکر است که این شهروند بهایی در سال‌های پایانی دهه هشتاد«کمیته گزارشگران حقوق بشر» و موسس «جمعیت مبارزه با تبعیض تحصیلی» بوده و به در دادگاه بدوی به ۱۲ سال حبس محکوم شده است.
جمال الدین خانجانی کارخانه دار مطرحی در قبل از انقلاب بوده اما پس از انقلاب به دلیل مذهب و اعتقاداتش، کارخانه خود را از دست داد.
خانواده خانجانی شغل اصلی شان کشاورزی و دامداری است و بیش از ۲۵ سال قبل در نزدیکی زمین ها شرکت کشاورزی تاسیس کردند، بیش از ۴۰ هزار درخت کاشتند، سد خاکی تاسیس کردند و بدون کمک دولت برق را در محله آوردند اما پس از زندانی شدن آقای خانجانی درسال ۱۳۸۷ بارها خانواده برای تخریب این خانه و محدود شدن زمین های کشاورزی شان تحت فشار قرار گرفتند.
اعضای آیین بهایی در ایران بزرگترین گروه اقلیت مذهبی غیر مسلمان در ایران را تشکیل می‌دهند. در سال‌های اخیر، بدرفتاری با بهاییان تشدید شده است و شامل تخریب قبرستان‌های آنان، دستگیری‌های خودسرانه، حمله به منازل، ضبط اموال، اخراج از کار، و سلب حقوق مدنی اساسی از آنها شده است. جوانان بهایی ایرانی همچنان از حق تحصیلات دانشگاهی محرومند و هر دانشگاهی که دانشجویان بهایی در آن مشغول به تحصیل باشند وادار به اخراج آنها می‌شود. متخصصین بهایی از انتصاب در شغل‌های دولتی محروم هستند و به دلیل اعتقاداتشان از جانب شرکت‌های خصوصی مورد تبعیض قرار می‌گیرند. حتی کسانی که از آنها دفاع می‌کنند نیز مورد حمله قرار می‌گیرند.
