سعید شیرزاد، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر، به دلیل وضعیت نامساعد زندان و محرومیت از درمان به بیماری کلیوی مبتلا شده و شام‌گاه شنبه دهم آذرماه به صورت اورژانسی به بیمارستان مدنی کرج اعزام شده است.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، دهم آذرماه سعید شیرزاد در پی درد شدید در ناحیه کلیه به بیمارستان مدنی کرج منتقل و طی سونوگرافی مشخص شد که کلیه‌ی سمت راست او به صورت غیرطبیعی کوچک و کلیه‌ی سمت چپ نیز دارای کیست است.
پزشک بیمارستان دلیل کوچک شدن کلیه را تغذیه‌ی نامناسب ناشی از اعتصاب غذاهای طولانی و عدم درمان و مراجعه‌ی به موقع به پزشک عنوان کرده است.
شایان ذکر است که این زندانی سیاسی طی دو سال گذشته دوره های اعتصابی ٢١روزه، ۳۹روزه و ۵٣ روزه را سپری کرده و هیچ کدام با روند درمانی مناسب پس از اعتصاب غذا همراه نبوده‌اند.
سعید شیرزاد همچنین از ناراحتی دیسک کمر در ناحیه‌ی مهره‌های پایین ستون فقرات، بیرون زدگی مهرهها و آب آوردن مهرهها نیز رنج می‌برد اما به دلیل ممانعت دادستانی از اعزام به مراکز درمانی فیزیوتراپی محروم است.
بیش از ٣ماه است که به دستور دادستانی تهران، اعزام‌های درمانی پزشکی زندانیان سالنِ١٢ بندِ۴ زندان رجایی شهر لغو شده است و از اعزام آنها به مراکز درمانی برای ادامه‌ی روند درمان جلوگیری می‌شود.
آرش صادقی، حسن صادقی، مجید اسدی، ابوالقاسم فولادوند، شهرام پورمنصوری و فرهنگ پورمنصوری دیگر زندانیان سیاسی محروم از رسیدگی در این بند هستند.
سعید شیرزاد اولین بار در پی امدادرسانی به زلزله‌زدگان آذربایجان بازداشت و پس از ۱۹ روز به قید زمانت از زندان آزاد شد. وی مجدداً در ۱۲ خرداد ۹۳ در محل کار خود در پالایشگاه تبریز بازداشت و به زندان اوین منتقل شد؛ چندی بعد به دلیل پیگیری اعتراضات صنفی زندانیان به زندان رجایی شهر تبعید شد.
سال گذشته پس از پانزده ماه بلاتکلیفی و حبس، ابوالقاسم صلواتی، قاضی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران این فعال مدنی را به اتهام «اجتماع و تبانی» به پنج سال حبس تعزیری محکوم کرد. این در حالی است که این زندانی سیاسی به دلیل «کمک به زلزله‌زدگان» به یک سال حبس تعلیقی محکوم‌شده بود که در حکم جدید به حبس تعزیری تبدیل‌شده است.
از فعالیت‌های این زندانی سیاسی می‌توان به کمک وی در منطقه زلزله‌زده بوشهر و در امدادرسانی به مردم محروم سیستان و بلوچستان اشاره کرد.
همچنین فعالیت‌های وی شامل آموزش کودکان زلزله‌زده یا کودکان مناطق محروم، آموزش در امر بهداشت و در اختیار قرار دادن لوازم بهداشتی، تجهیز محل اسکان بازماندگان، برق‌کشی استاندارد کانکس‌های محل سکونت آنان و ایجاد ارتباط با کودکان آسیب‌دیده جهت آماده‌سازی ذهنی آنان در پذیرش شرایط نابسامان پیش رو بوده است.
