دستکم ۱۴۰۰۰ نفر طی آبان و دی ماه بازداشت شدند که شمار کثیری از آنان همچنان در بازداشت به صورت بلاتکلیف به سر می برند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، بسیاری از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری که طی ماه های آبان و دی رخ داد، هم اکنون با عناوینی همچون «عوامل اغتشاش» در زندان اند.
بازداشت های گسترده پس از اعتراضات آبان ماه از سوی نیروهای سپاه پاسداران و بسیج صورت گرفته؛ در مواردی افراد بازداشت شده حتی از شرکت کنندگان در اعتراضات نبودند و این نیروها به دلیل اختلافات شخصی با این شهروندان دست به بازداشت و پرونده سازی زده‌اند.
انواع شکنجه های روحی و جسمی همچون ضرب و شتم و تجویز قرص های روانی بر این بازداشت شدگان اعمال شده است. بازداشت شدگان زن تحت فشارهای جنسی و تجاوز نیز قرار گرفته‌اند.
برخی از زنان پس از چند هفته بازداشت و آزادی موقت، همچنان با مشکلات روحی و روانی شدیدی مواجه‌اند؛ در مواردی آنان برای مدت یک هفته حتی نتوانستند با خانواده خود ارتباط کلامی برقرار کنند.
در سه استان خوزستان، کردستان و فارس، شمار کثیری از بازداشت‌شدگان در پادگان های نظامی نگهداری می‌شوند. هر کدام از پایگاه‌ها هم‌اکنون مکان نگهداری دستکم ۵۰۰ تن شده است.
تعدادی از بازداشت شدگان مجروح به دلیل عدم دسترسی به امکانات بهداشتی و درمانی در این مکان ها نقض عضو گشته‌اند.
پادگان سپاه «حضرت ولی عصر» خوزستان محل نگهداری تعداد زیادی از زندانیان آبان ماه است. شهروندانی که از این پادگان آزاد شده‌اند، وضعیت نگهداری زندانیان را «وحشتناک» توصیف کرده اند.
نیروهای سپاه روزانه در بر روی زندانیان آب ریخته و سپس با اجسام سخت آنها را مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند.
گزارشات دریافتی از بازداشت‌شدگان در پادگان‌های سپاه «فجر» استان فارس نیز خبر از وضعیت اسفناک این زندانیان می‌دهند. این بازداشت‌شدگان به شکل گروهی و همچنین فردی مورد ضرب و شتم روزانه قرار گرفته‌اند. در این پادگان به برخی از آنان به شکل دادگاهی نمایشی در برابر دیگر زندانیان حکم اعدام دادند و زندانیان با حکم اعدام دیگر به بخش نگهداری زندانیان بازگردانده نشدند.
پادگان‌های سپاه «حضرت نبی اکرم» استان کرمانشاه نیز محل نگهداری بازداشتگان آبان‌ماه بوده است. بنا بر گزارش‌ها بازاشت شدگان به صورت روزانه مورد ضرب و شتم قرار گرفته و به دلیل تعدد زندانیان، برخی در چندین روز از دسترسی به امکانات بهداشتی اعم از دستشویی محروم بوده‌اند.
نیروهای سپاه «بیت‌المقدس» کردستان همچنین زندانیان تمامی شهرها و روستاهای این استان را به پادگانها منتقل و مورد ضرب و شتم قرار داده اند.
بنابر گزارشهای به دست رسیده از اصفهان، تعداد زیادی از بازداشت شدگان در پادگان سپاه «صاحب الزمان» به دلیل ضرب و شتم روزانه، عدم دسترسی به وکیل و یا تلفن در وضعیت نابه‌هنجاری قرار گرفته اند.
منابع تارنگار حقوق بشر در ایران از داخل زندان ها نیز تأیید کرده‌اند که در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻤﺎر زﻧﺪاﻧﯿﺎن در ﺗﻌﺪادی از زﻧﺪانﻫﺎ و ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎهﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﺪت و ﺑﺴﯿﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺣﺪ ﻇﺮﻓﯿﺖ آن ﻫﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ و این زندانیان از شرایط درمانی و محیط استاندارد برای نگهداری محروم اند.
زندان رجایی شهر
دستکم ۶۰۰ تن طی دوماه اخیر به این زندان انتقال داده شده‌اند؛ این بازداشت شدگان هر روز طی صبح و عصر با باتوم و شلاق در هواخوری این زندان مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند. به گروهی از آنان طی بازجویان از سوی مأموران سپاه اعلام شده که «اعدام» خواهند شد.
زندان بزرگ تهران
گروه کثیری از بازداشت شدگان منتقل شده به این زندان زیر ۲۰ سال هستند که با سلاح ساچمه ای و یا جنگی مجروح شده و محروم از حق درمان اند. این جوانان هم اکنون در میان زندانیان جرایم خطرناک نگهداری می شوند. گفته می‌شود که به دلیل محدودیت فضا درگیری ها در این زندان افرایش یافته و مأموران علیرغم اطلاع از این نوع نزاغ ها هیچ اقدامی برای کاهش تنش ها نکرده‌اند.
گفتنی است که نیروهای اطلاعاتی برای دریافت اعترافات اجباری با زدن ضربه به بیضه و ریختن آب جوش بر زندانیان آنان را شکنجه کرده اند.
زندان قرچک
بازداشت‌شدگان زن اعتراضات سراسری در استان تهران هم اکنون در این زندان نگهداری می شوند و از حق وکیل و هواخواری محروم مانده‌اند. در بند هفت این زندان نیز شمار کثیری که به دلیل عدم رعایت حجاب در جریان اجرای طرح «مبارزه با فساد و فحشا» بازداشت شده‌اند، محبوس‌اند. علیرغم اینکه هر کدام از سالن‌های این زندان گنجایش کم‌تر از صد نفر را دارد، اما در حال حاضر در آنها بیش از دویست نفر زندگی می‌کنند. در شماری از سالن ها این عدد به ششصد نفر هم رسیده است.
زندان اوین
طی چندروز اخیر و پس از تظاهرات مردمی در اعتراض به شلیک به هواپیمای اوکراینی، ۴۵۰ تن از زندانیان بند چهار این زندان فشافویه اعزام شده و صدها تن به این زندان انتقال یافته اند. در بند نسوان این زندان شماری بازداشت شدگان تظاهرات آبان‌ماه نگهداری می شوند که علیرغم وضعیت نامساعد جسمانی از حق درمان محروم اند.
بازداﺷﺖ ﺷﺪﮔﺎن از زﻣﺎن دﺳﺘﮕﯿﺮیﺷﺎن ارﺗﺒﺎط ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺤﺪودی ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎی ﺧﻮد داﺷﺘﻪ اﻧﺪ ﯾﺎ اﺻﻼً ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﻧد.
نیروهای بسیج محلات با دریافت دستور به روش های مختلف از جمله نصب دوربین هرگونه رفت و آمد خانواده‌های بازداشت شدگان را تحت نظر گرفته‌اند.
نیروهای امنیتی همچنین در تماس با خانواده های زندانیان تهدید کرده‌اند که هرگونه خبررسانی درباره زندانیان و محل نگهداری آنها میتواند به بازداشت کل خانواده بیانجامد و برای زندانی حکم «اعدام» به همراه داشته باشد.
شایان ذکر است که این تهدید ها تنها منحصر به خانواده‌های بازداشت شدگان اعتراضات سراسری نیست؛ خانواده های جانباختگان شلیک به پرواز اوکراینی ۷۵۲ نیز برای دریافت جنازه مورد فشار های روانی قرار گرفته و تهدید به بازداشت در صورت مصاحبه با رسانه ها شده‌اند.
خانواده‌های بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری در مراجعه به مراکز قضایی اطلاعی از وضعیت آنان بدست نیاورده و مسئولان صریحا به آنان اعلام کرده‌اند که ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﻫﺮﻗﺪر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ، ﺣﺘﯽ ۱۰ ﺳﺎل، آن ﻫﺎ را در ﺣﺒﺲ ﻧﮕﻪ دارﯾﻢ یا اﻋﺪام ﺷﺎن ﮐﻨﯿﻢ و جای هیچگونه اعتراض برای شما نیست.
تا کنون مرگ ۱۱ تن طی شکنجه به ثبت رسیده؛ خانواده ها تاکید کرده‌اند که بر جنازه این افراد کبودی و اثار ضربه های شدید مشهود بوده است.
مرادعلی حسینی در آبان ماه در قلعه حسن خان در غرب تهران بازداشت و در هفته آخر دی ماه پلیس به خانواده وی اعلام کرده که جنازه وی در یکی از باغ های شهریار پیدا شده است.
حلیمه سمیری نیز در اعتراضات آبان‌ماه در آبادان بازداشت شد و پس از چند روز جنازه اش مقابل خانه اش پیدا شده؛ نزدیکان وی تأکید کرده اند که آثار ضرب و شتم بر بدن وی دیده شده است.
هاشم مرادی، ارشاد رحمانیان و خالد رشیدی که در اعتراضات آبان‌ماه در جوانرود دستگیر شدند، پیکرشان در حاشیه شهر جوانرود پیدا شد.
نادر رضایی آبطاف که در کرمانشاه بازداشت شده بود، زیر شکنجه نیروهای امنیتی جان باخت.
حمید نظری در جریان اعتراضات آبان بازداشت شده بود و۲۴ ساعت پس از آزادی بر اثر سکته درگذشت. خانواده او تایید کرده اند که او مشکل قلبی نداشته در زندان به او دارو تزیق شده است.
قاسم باوی از بازداشت‌شدگان اعتراضات آبان در اهواز که در اثر شکنجه زمان دستگیری دچار اختلال روانی شده بود، چند روز پس از آزادی تحت فشارهای شدید روحی اقدام به خودکشی کرد.
سجاد اسماعیلی، ۲۷ساله ساکن ایوان‌غرب در استان ایلام، روز ۲۵ آبان توسط اطلاعات بازداشت و ۹ آذر ۹۸ جسد بی جانش به خانواده تحویل داده شد.
کاوە ویسانی، اهل روستای خامسان از توابع کامیاران که در آبان از سوی نیروهای امنیتی در سنندج بازداشت شده بود، بر اثر «شکنجه» جان خود را از دست داد.
جسد این شهروند روز جمعه ۱۵ آذر در «باباریز» حومه شهر سنندج، در حالی که آثار شکنجه و کبودی بر روی بدنش مشهود بوده پیدا شد.
حمید شیخانى در روز اول اعتراضات آبان در شهرک طالقانى بندرماهشهر توسط نیروهای امنتیی دستگیر و زیر شکنجه جان باخت.
سیامک مومنی نیز از بازداشت شدگان آبان ماه با حکم ۱۰ سال حبس ظهر روز شنبه ۵ بهمن ماه در پی اقدام به خودکشی از زندان بزرگ تهران به بیمارستان منتقل شده است.
ستاندن جان زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان‌های جمهوری اسلامی پیش از این نیز سابقه داشته و در سال‌های اخیر شدت بیشتری گرفته است.
قوه قضائیه جمهوری اسلامی مستقیم و غیر مستقیم بستر مرگ را برای زندانیان سیاسی_عقیدتی فراهم می‌کند.
ستار بهشتی و سینا قنبری در بازداشت و تحت شکنجه روحی و جسمی به قتل رسیدند. بسیاری دیگر همچون اکبر محمدی، هدی صابر و وحید صیادی‌نصیری دست به اعتصاب غذای اعتراضی زدند و به دلیل عدم رسیدگی عامدانه جان خود را از دست دادند. علیرضا شیرمحمدعلی نیز قربانی عدم رعایت اصل تفکیک جرائم شد و با تحریک و تشویق مستقیم مسؤولان زندان، مورد سوءقصد قرار گرفت.
زهرا کاظمی و کاووس سید امامی، شهروندان ایرانی کانادایی نیز از جمله زندانیان سیاسی_ عقیدتی بودند که در جریان بازجویی از سوی نیروهای اطلاعاتی به قتل رسیدند.
تارنگار حقوق بشر در ایران هشدار می دهد تمامی این بازداشت شدگان تحت شکنجه های شدید دوران بازجویی قرار دارند و شرایط محیط های نگهداری و محرومیت آنان از حق درمان وضعیت سلامت آنان را وخیم تر می سازد؛ پیش از هر فاجعه دیگری نهادهای بین المللی می بایست با هدف حفظ جان این بازداشت شدگان، در راستای فشار بر مسئولان جمهوری اسلامی اقدام کنند.
