در روزهای پایان سال که خانواده‌های ایرانی در حال آماده شدن برای استقبال از سال نو هستند، یک زوج بهایی به نام‌های پیمان کوشک‌باغی و آزیتا رفیع‌زاده، دستگیر و برای اجرای احکام محکومیت‌های طولانی راهی زندان شدند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از رادیو زمانه، در بین زندانیان سیاسی- عقیدتی، چهار زوج هستند که از پیروان آیین بهایی‌‌اند. این گزارش به معرفی ایشان می‌پردازد که این روز‌ها در زندان‌های ایران، دور از همدیگر و فرزندان‌شان به پیشواز سال جدید می‌روند.
کوشک‌باغی، شهروند بهایی، روز یک‌شنبه نهم اسفند ماه هنگامی که همراه فرزند شش ساله‌اش، بشیر، برای ملاقات همسرش آزیتا رفیع‌زاده به زندان اوین رفته بود، پیش از ورود به سالن ملاقات به وسیله سه فرد لباس شخصی بازداشت و برای اجرای حکم پنج سال حبس تعزیری به زندان منتقل شد.
در همین رابطه یکی از نزدیکان او می‌گوید: «بازداشت پیمان بدون احضار قبلی بود. به او حتی اجازه خداحافظی با همسرش را هم ندادند و او را بدون داشتن لباس مناسب زندان از فرزندش جدا و به مکانی نامعلوم بردند. پیمان پس از به زندان رفتن آزیتا در آبان ماه سال جاری چندین مرتبه به معاون دادستان (حاجیلو) و رئیس اداره اجرای احکام (نصیرپور) مراجعه کرده و از ایشان درخواست کرده بود به دلیل شرایط روحی و کم سن و سال بودن فرزندش و نداشتن سرپرست، او {خودش} را با احضار و اطلاع قبلی روانه زندان کنند تا بتواند بشیر را آماده کند که حاجیلو به او گفته بود برو، فعلا با تو کاری نداریم. اما یک‌شنبه روزی به طور خیلی غیرمترقبه و پیش از ورود به سالن ملاقات، پیمان را در حضور فرزندش، بازداشت کردند.»
پیمان کوشک‌باغی و همسرش، آزیتا رفیع‌زاده در خرداد ماه سال ۹۰ هجری خورشیدی به اتهام همکاری با دانشگاه مجازی بهاییان ایران موسوم به موسسه علمی آزاد، دستگیر شدند. این زوج بهایی که در همین دانشگاه تحصیل کرده‌اند پس از فارغ‌التحصیل شدن در رشته مهندسی کامپیو‌تر، به تدریس آن‌لاین برای دانشجویان بهایی محروم از تحصیل پرداختند.
آزیتا رفیع‌زاده برای تکمیل تحصیلاتش به هند رفت و با مدرک فوق لیسانس در رشته کامپیو‌تر به ایران بازگشت. یک فرد مطلع در رابطه با دادگاه و حکم این دو شهروند بهایی می‌گوید: «پیمان و آزیتا در اسفند ماه سال ۹۱ به دادسرای انقلاب تهران احضار و در آنجا از ایشان خواسته شد تا تعهد دهند با دانشگاه بهایی همکاری نکنند که در صورت امضای تعهد مزبور، پرونده بسته خواهد شد. عدم پذیرش تعهد توسط ایشان موجب شد که آزیتا در خرداد ۹۳ و پیمان در اردیبهشت ۹۴ در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه، محاکمه و هر کدام به ترتیب به چهار و پنج سال حبس تعزیری محکوم شوند.»
اتهام این زوج بهایی، عضویت در تشکیلات غیر قانونی و گروهک ضاله بهاییت با هدف اقدام علیه امنیت کشور از طریق فعالیت در موسسه آموزشی بهایی بود و آزیتا رفیع‌زاده، پس از دریافت احضاریه در دوم آبان ماه سال جاری برای گذراندن محکومیت چهار سال حبس، خود را به زندان اوین معرفی کرد.
یکی دیگر از این زوج‌های بهایی زندانی در ایران، عادل نعیمی و الهام فراهانی هستند که نعیمی به ۱۱ سال حبس و همسرش به چهار سال حبس محکوم شده است.
این دو زندانیان بهایی زندان رجایی‌شهر و بند عقیدتی-سیاسی زنان زندان اوین هستند.
عادل بیش از سه سال و الهام بیش از دو سال است که در زندان است و شمیم نعیمی، فرزند این زوج بهایی هم در کنار پدر در حال گذراندن حکم سه سال حبس تعزیری است.
ایمان رشیدی و شبنم متحد و فریبرز باغی و ناطقه نعیمی، زوج‌های بهایی دیگری هستند که در زندان یزد پشت میله‌ها به سر می‌برند.
این دو زوج بهایی در رابطه با پرونده محکومیت ۲۰ شهروند بهایی در یزد، بازداشت و زندانی شده‌اند.
۲۰ شهروند بهایی در دهم مرداد ماه سال ۹۱ به‌طور هم‌زمان در شهرهای یزد، اصفهان، کرمان و اراک بازداشت و پس از سه هفته به قید وثیقه آزاد شدند. در شهریور ماه سال ۹۲، دادگاه انقلاب اسلامی یزد این شهروندان بهایی را به اتهام تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی با راه‌اندازی و عضویت در تشکیلات مخفی (بهایی) به حبس‌های یک تا چهار سال محکوم کرد.
محکومان از بهمن ماه سال ۹۳ یک‌یک به زندان احضار شدند که این دو زوج بهایی از جمله ایشان هستند.
روز ۲۸ اسفند ماه سال ۱۳۹۳ هم ایمان رشیدی و همسرش، شبنم متحد جهت اجرای حکم به زندان یزد فراخوانده شدند.
آغاز محکومیت این زوج بهایی که مصادف با روزهای پرالتهاب و شلوغ پایان سال و نزدیکی عید نوروز بود در هیچ رسانه بازتاب نداشت.
این دو شهروند بهایی، بیش از یازده ماه است که در زندان یزد محبوس هستند. ایمان به سه سال و شبنم به دو سال حبس تعزیری محکوم شده‌اند. این زوج جوان بهایی دارای فرزند نیستند.
فریبرز باغی، یکی دیگر از محکومان بهایی دادگاه انقلاب یزد است که در ۱۶ اسفند ماه ۹۳ راهی زندان شد. او و همسرش، ناطقه نعیمی به دو سال حبس تعزیری و یک سال حبس تعلیقی محکوم هستند.
او در نامه سرگشاده‌ای که پیش از زندان خطاب به قضات دادگاه انقلاب منتشر کرد، حکم دادگاه را در حق خود و همسرش ناعادلانه دانست و خواستار رفع حکم شد: «… به هنگام پیروزی انقلاب اسلامی ۱۳۵۷، نوجوانی ۱۴ ساله بودم و با توجه به ممتاز بودن در مدرسه، قصد ادامه تحصیلات دانشگاهی در رشته پزشکی را داشتم و حتی در آزمون ورودی “دبیرستان-دانشگاه شیراز” پذیرفته شدم و قرار بود بعد از اخذ دیپلم بدون کنکور وارد دانشگاه شوم. ولی بعد از انقلاب ۵۷ با شروع موجی از خشونت‌ها و تبعیض‌ها علیه بهاییان، حتی از اخذ دیپلم محروم شدم تا چه رسد به ورود به دانشگاه. اموال پدری‌ام مصادره شد. شوهر خواهرم دستگیر و به اعدام محکوم شد و تمام وقایع مدهشه‌ای که اجدادم قرن‌ها با آن دست به گریبان بودند، سراغ من و خانواده‌ام آمد. در همان اوان با این‌که فرصتی عالی برای ادامه تحصیل در کانادا برایم فراهم شد، ولی پایبندی به عقاید مذهبی‌ام و عشق به ایران و ایرانیان مانع از این سفر گردید و محرومیت و تحقیر و تهمت و توهین را بر فرصت‌های پیشرفت و کسب افتخار و رفاه مالی ترجیح دادم و به شغل آزاد مشغول شدم.»
این زندانی بهایی به یکی از اتهاماتش یعنی راه‌اندازی تشکیلات مخفی و اقدام علیه امنیت ملی هم پرداخته و نوشته است: «عبارت تشکیلات مخفی از لحاظ امنیتی بار معنایی منفی و خطرناکی را به ذهن متبادر می‌سازد که باعث نگرانی است ولی وقتی به ماهیت عملکرد این تشکیلات از لحاظ مذهبی نگاه کنیم فعالیت‌هایی مثل رسیدگی به نیازمندان، حل و فصل اختلافات زناشویی و مالی و حتی تعلیم و تربیت کودکان بهایی و …، حتی اگر مخفی و سازماندهی شده هم باشد تهدیدی برای امنیت یک کشور نمی‌تواند باشد.»
فریبرز باغی در پایان نامه خود قاضیان پرونده‌اش را خطاب قرار داده است: «قضات محترم در حال حاضر من فردی ۵۰ ساله‌ام با آرزوهایی که هنوز حسرت دست نیافتن به آن‌ها در دلم زنده است. با وجود این هیچگاه ولو برای لحظه‌ای فکر خیانت به وطن عزیزم یا هرگونه اقدامی شبیه به آن به ذهنم خطور ننموده است.»
انتشار این نامه در فضای مجازی اما نه تنها تاثیری در حکم این زوج بهایی نداشت، بلکه موجب تشدید مجازات فریبرز باغی هم شد و دادگاه انقلاب یزد در زمانی که وادر زندان بود، به اتهام تشویش اذهان عمومی دو سال حبس به محکومیت او اضافه کرد.
اما ناطقه نعیمی، همسر فریبر باغی هم پس از احضار در ۱۴ مهر ماه به همراه یک شهروند بهایی دیگر به نام اعظم مطهری، برای گذراندن محکومیت دو سال حبس، خودش را به زندان یزد معرفی کرد.
این زوج یک پسر و یک دختر دارند. لوا، دختر این زوج بهایی، اوایل سال جاری و بدون حضور پدر ازدواج کرد چون مسئولان زندان یزد از دادن مرخصی چند ساعته به پدر برای شرکت در مراسم عقد دخترش خودداری کردند.
Pingback: زوج‌های بهایی که در زندان به استقبال بهار می‌روند | کمیته دفاع از حقوق پیروان ادیان