کارگران بیکار شده صابون سازی خرمشهر چهار سال در امید راه اندازی مجدد کارخانه صابون سازی هستند و از این وضعیت به تنگ آمده‌اند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از خبرگزاری مهر، کارگران صابون سازی خرمشهر مشغول کار نیستند، مشغول اعتراض هستند، اعتراض به تعطیلی کارخانه‌ای که چهار سال است چرخ تولید آن نمی‌چرخد.
بیش از ۳۰۰ کارگر بیکار شده‌اند
شریفات از کارگران کارخانه صابون سازی خرمشهر می‌گوید: این کارخانه در گذشته بیش از ۳۰۰ کارگر داشته است.
وی می‌افزاید: قبل از تعطیلی این کارخانه کمتر از چهار سال به بازنشستگی‌ام مانده بود که با وضعیت تعطیلی آن متاسفانه وضعیت بازنشستگی‌ام نیز به حالت بلاتکلیفی ماند.
شریفات تصریح می‌کند: فقط من نیستم که وضعیت بیمه بازنشستگی‌ام در این واحد تولیدی بلاتکلیف شد، بلکه تعداد زیادی از همکاران ما نیز دچار چنین مشکلی شده‌اند.
علی عبدی دیگر کارگر بیکار شده این کارخانه می‌گوید: کارگران صابون سازی خرمشهر از جمله کارگرانی هستند که بعد از تعطیل شدن واحد تولیدی کارخانه اعتراضات و پیگیری‌های زیادی را انجام دادند، ولی متاسفانه صدای آن‌ها به جایی نرسید، و مسئولین شهرستان تنها با وعده به آن‌ها در این مدت امید می‌دادند.
وی می‌افزاید: در سال گذشته نوعی مواد شیمیایی در مخازن این کارخانه نگهداری می‌شد که این مخازن شروع به نشتی می‌کند.
عبدی تصریح می‌کند: این امر باعث شد مسئولین برای مهار این مواد و نرسیدن آن به رودخانه کارون وارد این کارخانه شوند، کارخانه‌ای که در این چهار سال به رغم مکاتبات و پیگیری‌های ما حتی حاضر به ملاقات با کارگران در کارخانه و بازدید و دیدار از آن نشده بودند.
هشدار نشت مواد را از قبل اعلام کرده بودیم
رییس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان خرمشهر نیز در همین ارتباط می‌گوید: وقوع چنین حادثه زیست محیطی را در گذشته پیش بینی و اعلام کرده بودیم.
رضا جاوید عنوان می‌کند: در سال ۱۳۸۸ حجمی به میزان ۵ هزار و ۵۰۰ تن مواد از ضایعات شیمیایی هیدروکربنی وارد شرکت صابون سازی یاس خرمشهر شد.
وی می‌افزاید: این مواد بدون هیچ گونه مجوز زیست محیطی در مخازن غیراستاندارد نگهداری شد.
جاوید تصریح می‌کند: به تدریج مخازن شروع به خوردگی و به نشتی‌های ریز کرد که چون مواد قابل اشتعال بود و امکان جوشکاری روی مخازن نبود، آن را به صورت سنتی با چوب گذاشتن در درز‌ها موقتا مهار می‌کردند.
جاوید می‌گوید: اما آخرین نشتی به این راحتی قابل مهار شدن نبود و حاصل آن روانه شدن ۲۰۰ هزار لیتر مواد سمی شیمیایی به سمت کارون بود، موادی که اگر پایشان به بزرگ‌ترین رودخانه خاورمیانه باز می‌شد یک فاجعه زیست محیطی به بار می‌آورد.
رییس اداره محیط زیست در پایان می‌گوید: پس از این جریان جلسه‌ای فوق العاده با حضور مسئولین شهری و محیط زیست برگزار شد و در نهایت پیمانکار مخصوص به میدان آمد و مواد از رسیدن به رودخانه مهار و به مخازن دیگری منتقل شد که این مخازن نیز در آینده اگر مواد از کارخانه انتقال داده نشود مجددا نشت خواهد کرد.
هیچکس پیگیر مشکل ما نیست
رجب‌زاده دیگر کارگر بیکار شده این کارخانه می‌گوید: چهار سال است هیچ حقوق و مزایایی شامل ما کارگران نمی‌شود.
وی می‌افزاید: نیروهای این کارخانه در بد‌ترین شرایط در حال سپری کردن زندگی خود و خانواد‌هایشان هستند.
این کارگر تصریح می‌کند: هیچکس پیگیر مشکل ما نیست و‌ای کاش همانگونه که مسئولین یک باره بیدار شدند و به فکر محیط زیست و وضعیت این مواد افتادند در این سال‌ها به فکر کارگران مظلوم این کارخانه نیز می‌افتادند.
سال ۱۳۸۷ در سیر خصوصی سازی‌ها کارخانه صابون سازی خرمشهر به یک سرمایه گذار مرکزنشین تهرانی رسید که قبل از واگذاری محصولات این کارخانه با شرکت‌های بزرگ داخلی رقابت می‌کرد، اوضاعی که البته کار را به اینجا کشانده است… حال پشت درهای این کارخانه کارگرانی ایستاده‌اند که برای چرخاندن چرخ‌های تولید و رو به راه شدن اوضاع معیشتشان لحظه شماری می‌کنند.
