احمد کمال، زندانی سوری که به علت وخامت اوضاع جسمی پس از انتقال به بیمارستان به کما رفته بود، روز ۱۳ دی‌ماه از کما خارج‌شده است.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، احمد کمال، زندانی سوری محبوس در زندان رجایی شهر پس از خروج از کما احتیاج مبرم به مراقبت ویژه پزشکی دارد.
رمضان احمد کمال، شهروند کرد شهر کوبانی (سوریه) در سال ۸۷ پس‌ازآنکه به‌طور اشتباهی وارد مرز ایران شد، پس از ا شلیک گلوله مرزبانان به شکم، کتف چپ و رانش، بازداشت و به زندان مهاباد منتقل شد. دادگاه انقلاب خوی وی را به اتهام عضویت در حزب پ. ک. ک. (حزب کارگران کردستان) به اعدام محکوم و دیوان عالی کشور این حکم را به ۱۰ سال حبس تعزیری کاهش داد.
کمپین حقوق بشر در گزارشی اعلام کرد: «متأسفانه خانواده‌ای اینجا ندارد، بنابراین کسی بیرون نبود که پیگیر وضعیت درمانی‌اش باشد و مثل خانواده‌های دیگر زندانیان برای او وقت دکتر بگیرد و هزینه‌هایش را پرداخت کند. مسئولان زندان هم او را منتقل نمی‌کردند. هفت، هشت ماه پیش بالاخره او را برای گلوله‌ای که در کتفش بود به بیمارستان منتقل کردند اما علیرغم توصیه‌های پزشکان برای ماندن بیشتر او در بیمارستان، مأموران احمد را بعد چند روز دوباره به زندان برگرداندند. چند روز پس از بازگشت به بیمارستان درد‌هایش خیلی از قبل بیشتر شد.
هم‌بندی‌هایش در زندان از چند ماه پیش پیگیر وضعیت او بودند تا بالاخره دادستان تهران با انتقال او به بیمارستان ساسان موافقت کرد. روز چهارشنبه مأموران او را به بیمارستان ساسان منتقل کردند اما مدیریت این بیمارستان گفت تخت خالی ندارند. در همان لحظاتی که منتظر بودند آیا او در بیمارستان بستری می‌شود یا نه، احمد به حالت کما رفت اما با این شرایط هم بیمارستان ساسان او را قبول نکرد و بعد مأموران او را به بیمارستان امام خمینی بردند. احمد در بخش اورژانس این بیمارستان درحالی‌که در کما بود بستری شد. سؤال ما این است که چرا بخش اورژانس؟
بخش اورژانس بسیار شلوغ است. احمد کمال با توجه به شرایط جسمی‌اش نیاز به بخشی آرام‌تر دارد. متأسفانه چون خانواده‌ای ندارد، کسی را اینجا ندارد و تک‌وتنها است و زبان فارسی هم به‌جز چند جمله بلد نیست، دستش از همه‌جا کوتاه است.»
این زندانی در زندان‌های اوین، خوی و مهاباد بدون هیچ رسیدگی پزشکی حبس خود را سپری می‌کرده است.
