بیکاری ۱۵ هزار صیاد در پی خشک شدن تالاب هامون

فقر و مهاجرت در شمال استان سیستان و بلوچستان در پی کمبود منابع آبی در دریاچه هامون باعث شده است، بیش از ۱۵ هزار صیاد بیکار شوند.

به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از عصر هامون، عباس سنچولی یکی از کشاورزان منطقه زابل می‌گوید بیشتر دام‌های منطقه سیستان به دلیل خشکسالی از بین رفته‌اند و شغل‌هایی همانند صیادی و کشاورزی نیز کم رونق شده است.

بر اساس گزارش رسیده، دریاچه هامون تا کمتر از دو دهه قبل هرساله پذیرای بیش از ۱ میلیون پرنده مهاجر بود.
با نابودی هامون ۱۵ هزار صیاد بیکار شدند و زنانی که با بهره‌گیری ازنی‌های دریاچه به تولید صنایع‌دستی اشتغال داشتند منبع درآمد خود را از دست دادند.
دامداران سیستانی مهاجرت کردند و ۸۰۰ روستا تحت تأثیر هجوم شن‌های روان دریاچه قرارگرفته است

امرارمعاش مردم منطقه سیستان که بیشتر کشاورز و دامدار هستند به آبگیری دریاچه هامون بستگی دارد به گفته مردم محلی مدیریت صحیح در اداره آب می‌تواند ماه‌های طولانی‌تری آب را در دریاچه نگه دارد.

در معاهده ۱۳۵۰(۱۹۷۳) ایران و افغانستان در مورد رود هیرمند تصریح‌شده است که سالانه ۸۲۰  میلیون متر مکعب از آب هیرمند به ایران تعلق دارد بااین‌حال، افغان‌ها معتقدند که سهم ایران از آب با احتساب طغیان‌های بهاری است، ولی مقامات ایرانی و مردم منطقه سیستان این مسئله را رد می‌کنند.
به گفته بخشدار بخش قرقری شهرستان هیرمند برخی از مقام‌های غیرمسئول در کشور افغانستان مانع از ورود حتی دشتمال می‌شوند و با احداث سیل بنده‌ها عظیم از ورود آب به بخشی از دریاچه جلوگیری می‌کنند.
اردشیر ارباب زهی حدود یک ماه پیش گفته بود که مردم محلی هم‌جوار مرز ایران و افغانستان در آن‌سوی مرز سعی در کنترل آب را دارند و نمی‌خواهند حتی طغیان رودخانه‌های آنها وارد خاک ایران شود.
شهرستان هیرمند یکی از پنج شهر منطقه سیستان است که در شمال استان سیستان و بلوچستان قرار دارد؛ بخش اعظمی از دریاچه هامون در بخش قرقری این شهرستان واقع‌شده است.
حبیب‌الله دهمرده نماینده مردم سیستان در خصوص بحران خشکسالی در سیستان می‌گوید حدود ۱۸ سال است که مردم با پدیده خشکسالی مواجه هستند و حتی یک اقدام ریشه‌ای برای معضل کم آبی و خشکسالی در این منطقه انجام نگرفته است.
وی معتقد است که پس از قرارداد سال ۱۳۵۰ دیگر هیچ قراردادی مابین ایران و افغانستان به امضا نرسیده و حتی آن قرارداد هم زیاد منطقی نبوده و باعث شده تا فقط ۸۲۰ مترمکعب آب نصیب ایران شود.
دهمرده دولت را موظف به اقداماتی برای فعالیت‌های جایگزین به‌جای کشاورزی و دامداری  در سیستان دانست  و می‌گوید تاکنون بیش از ۲۵ درصد مردم استان به دلیل خشکسالی؛ دیار سیستان را ترک و به شهرهای دیگر استان مهاجرت کرده‌اند.
گرچه قرارداد سال ۱۳۵۰ به‌کلی به نفع کشور افغانستان است و به ضرر ایران تمام می‌شود اما کشور افغانستان در این سال‌ها از اجرای همان قرارداد نیز سرباز می‌زند و حق ناچیزی که ایران از رودخانه هیرمند دارد را نادیده گرفته است.

Related posts

Leave a Reply

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.