صبح امروز ۱۴ مهرماه مراسم خاکسپاری محمد جراحی، فعال کارگری، در تبریز با حضور فعالین کارگری و مدنی برگزار شد.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، در این مراسم که در وادی رحمت تبریز برگزار شد، جعفر عظیم زاده، دبیر هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران، به سخنرانی پرداخت و با اشاره به بیماری شدن محمد جراحی در زندان و محرومیتش از حق درمان گفت: «مسئول مرگ محمد جراحی و شاهرخ زمانی کسانی هستند که حق‌خواهی کارگر را در این مملکت برنمی‌تابند.»
جعفر عظیم زاده طی این سخنرانی افزود: «ما کارگران با مرگ شاهرخ زمانی و محمد جراحی بسیار مصمم‌تر از پیش حق‌خواهی خواهیم کرد و اجازه نخواهیم داد وضعیت موجود دوام پیدا بکند.»
محمود صالحی، دیگر فعال کارگری، نیز در این مراسم سخنرانی و اعلام کرد «کسانی مانند محمد جراحی و شاهرخ زمانی هیچ‌گاه نمی‌میرند چراکه در زندگی‌شان به انسانیت خدمت کرده‌اند.»
پس از این مراسم جمعیت حاضر به مزار شاهرخ زمانی نیز رفته و یاد این کارگر جان‌باخته در زندان را گرامی داشتند.
محمد جراحی در سال‌های گذشته و در زمانی که فعالیت‌های صنفی و دفاع از حقوق کارگران در تبریز زندانی بود، به اختلالات تیروئید دچار شد اما به‌رغم توصیه پزشکان، مسئولان زندان از دادن مرخصی پزشکی برای درمان او سر باز زدند.
وی پس از پنج سال حبس بدون مرخصی در مرداد ۹۵ آزاد و تحت درمان قرار گرفت؛ با اینحال به دلیل وخامت حالش و عدم رسیدگی درمانی به موقع امروز ۱۳ مهر در بیمارستان شهدای تجریش جان خود را از دست داد.
محمد جراحی متولد تبریز و عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری بود. او سال ۹۰دستگیر و در دادگاه به تلاش برای ایجاد «تشکل غیرقانونی» و «تبلیغ علیه نظام» به زندان محکوم شد.
جراحی سال ۹۲ در نامه‌ای از زندان خطاب به تشکل‌های کارگری جهان نوشته بود:
«من محمد جراحی، کارگر زندانی و عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری هستم. من بیش از دو سال است در زندان تبریز به سر می برم . در زندان دچار بیماری غده خوش خیم تیرویید شدم. هنگام مراجعه به بیمارستان با دستبند به دست و زنجیر به پا چنان از توهین و بدرفتاری زندانبان و ماموران همراه اذیت و آزار شدم که دیگر راضی به مراجعه به بیمارستان نیستم …. مرا به دلایل واهی به شش سال زندان محکوم کردند. من یک کارگرم و کلیه فعالیت هایم در جهت تشکیل سندیکا و دیگر تشکل‌های کارگری بوده است. تشکیل تشکل‌های کارگری و سندیکا طبق مقاوله‌نامه سازمان جهانی کار آزاد است. دولت جمهوری اسلامی ایران هم عضو این سازمان جهانی است و متعهد به انجام این مقاوله نامه های جهانی است. ایجاد سندیکا و دیگر تشکل‌های واقعی از ابتدایی ترین حقوق ما کارگران است. من یک کارگرم و تا ایجاد تشکل‌ها و سندیکا فعالیت خواهم کرد.»
تصاویری از مراسم خاکسپاری این فعال کارگری در پی می آید:
