علیرضا گلیپور، زندانی سیاسی، در دلنوشته ای از زندان اوین به مناسبت شب یلدا، نسبت به فشار اقتصادی، وضعیت نابسامان مردم و بی‌توجهی مسئولان اعتراض کرده و اعلام داشته است که «فقط خودمان می‌توانیم به خودمان کمک کنیم و باید وارد عرصه شویم که هرروز غفلت ما پشیمانی بیشتر برایمان دارد.»
متن نامه این زندانی سیاسی که برای انتشار در اختیار تارنگار حقوق بشر در ایران قرار گرفته است، در پی می‌آید:
«درود به مردم پاک سرزمینم
چندین سال است که مردم ایران شب‌های طولانی را سپری می‌کنند.
چندین سال است که فعالین مدنی و حقوق بشری و سیاسی و نخبگان فریاد می‌کشند تا به آرزو و هدفشان که صبحی سپید است برسند و جامعه و مردمشان را در آزادی ببینند.
۳۹ سال است که مردم کشورمان یلدا را نمی‌توانند حس کنند و قرمزی میوه شب یلدایشان را دستگاه‌هایامنیتی این کشور با خون جوانان و فعالان رنگ‌آمیزی کرده‌اند و شیرینی زندگی را با برخوردهای سلبی دستگاه‌های امنیتی و اقتصاد و فقر و گرفتاری و فساد و عدم مسئولیت‌پذیری مسئولین و عدم شرافت بین مسئولین حکومتی به تلخی تبدیل شده است.
امروز آجیل زندگی مردم ایران فشار اقتصادی، آمار بالای زندانیان، آماری بالای طلاق در جامعه، کودکان کار، زنانبی‌سرپرست، بیمارانی که از فقر و نداری درد می‌کشند هست.
و سؤال من و امثال من این است آیا ۳۹ سال فرصتی مناسب نبود برای رفع این گرفتاری‌ها و نمی‌توانستندمدیریت کنند این مشکلات را؟
چرا این مسئولین از خواب خرگوشی و شیوه این‌گونه زیستن رها نمی‌شوند؟
امروز مردم سرزمینم دیگر فکر نمی‌کنند از بهترین مسئولینی هم که فکر می‌کردند می‌توانند تحولی ایجاد کنند بر سرکار آمده‌اند اما دیدیم با ریاکاری و دروغ‌پردازی فقط به فکر مصلحت نظام دروغینشان هستند و یا جیب خودشان ما امروز باید بیدار شویم و باید بدانیم که فقط خودمان می‌توانیم به خودمان کمک کنیم و باید وارد عرصه شویم که هرروز غفلت ما پشیمانی بیشتر برایمان دارد
زندانیان سیاسی سهم خود را در این عرصه تقدیم می‌کنند و تحمل زجر و سختی و شکنجه زندان را به جان می‌خرند و منتظر اقدام مردم هستند و آرزومند پایان این شب سیه و صبحی سپید از جنس آزادی و برابری در ایران برای مردم سرزمینشان هستند.
با آرزوی ایرانی آزادی و آباد
یلدای ۱۳۹۶
زندان اوین»
