صد تن از فعالین مدنی در نامه ای به جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران، در خصوص بازداشت مادران زندانیان سیاسی در ایران هشدار دادند و خواستار اقدام فوری نهادهای بین‌المللی شدند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، در این نامه ضمن تأکید بر این که «در طول ۴۰ سال کارنامه سیاه قضایی جمهوری اسلامی همواره نه تنها دگر اندیشان و آزاد اندیشان که خانواده های ایشان نیز مورد ستم و پرونده سازی های قضایی علیه ایشان قرار گرفته‌اند»، از جاوید رحمان درخواست شده تا در خصوص زندانی کردن مادران و اعضای خانواده های زندانیان سیاسی از سوی دولت ایران، اقدام کند.
این فعالین مدنی در این نامه به بازداشت فرنگیس مظلوم، مادر سهیل عربی اشاره و اعلام کردند که او یکی «از بیشمار مادرانی است که برای احقاق حق فرزندش بارها خطاب به دستگاه قضایی نامه نوشت».
در این نامه به مرگ دو زندانی سیاسی «وحید صیادی نصیری» و «علیرضا شیرمحمدعلی» نیز اشاره شده؛ نویسندگان نامه اعلام کردند که فرنگیس مظلوم تنها برای اینکه فرزندش به سرنوشت دو زندانی ذکر شده دچار نشود، فریاد دادخواهی سر داده بود و اکنون در بازداشت است.
شهناز اکملی (مادر مصطفی کریم بیگی، از جانباختگان اعتراضات ۸۸)، راحله راهمی پور (خواهر حسین راحمی پور، از اعدام شدگان دهه شصت) و زهرا صادقی (مادر وحید صیادی نصیری، زندانی سیاسی جانباخته) نیز از امضاکنندگان این نامه اند.
بازداشت و پرونده سازی برای اعضای خانواده زندانیان سیاسی از سوی قوه قضایی و دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی اقدامی مسبوق به سابقه است که برای اعمال فشار بر آنان و وادار کردن خانواده به سکوت صورت می گیرد؛ این درحالی است که طبق بند ۲ ماده ۱۱ اعلامیه جهانی حقوق بشر و بند ۱ ماده ۹ و بند ۱ ماده ۱۵ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی یکی از اصول حاکم بر پرونده های کیفری، اصل شخصی بودن جرم و مجازات است.
