سرهنگ محمد جلینی رئیس کلانتری ۱۲۷ نارمک در واکنش به گزارشی مبنی بر جان باختن یک شهروند بازداشت شده بر اثر ضرب و شتم حین بازداشت و عدم رسیدگی پزشکی در بازداشتگاه این کلانتری مدعی شد نامبرده فردی “شرور” بوده و با ماموران انتظامی درگیر شده بود، وی مدعی شد آقای داستان پور دارای پیشینه روانی نیز بوده، خانواده نادر داستان پور به این مدعیات واکنش نشان داده و با رد کردن ادعاهای رئیس کلانتری نارمک گفتند ماموران بدون حکم جلب و اجازه ورود به منزل به خانه آنها رفته اند، نادر را ضرب و شتم کرده اند و علیرغم وخامت حال به او رسیدگی نکرده اند تا در بازداشتگاه جان خود را از دست داد و او را بدون ثبت پرونده جسد را به صورت غیرقانونی به بیمارستان چمران برده اند. در این رابطه استشهادیه محلی و سابقه تماس های گرفته شده نیز وجود دارد. خانواده داستان پور تاکید می کنند که شکایتی را برای تعقیب عوامل “قتل” فرزندشان ثبت کرده اند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از فعالان حقوق بشر، در واکنش به گزارش منتشره از مرگ پر ابهام تادر داستان پور، شهروند تهرانی در بازداشتگاه کلانتری ۱۲۷ نارمک، جان باخته را دارای پیشینه روانی، سابقه شرارت و در حالت مستی در زمان بازداشت عنوان کرده که بر اثر عواملی از جمله بیماری در بازداشتگاه فوت کرده است. حانواده نادر داستان پور اما این ادعاها را رد می کنند.
خانواده داستان‌پور با رد ادعاهای سرهنگ محمد جلینی رئیس کلانتری ۱۲۷ نارمک مبنی بر «اراذل و اوباش بودن متهمین» و همچنین «مشکلات روانی» شهروند فوت شده، اعلام کردند در بدو مراجعه ماموران نیروی انتظامی با شماره ۱۹۷ بازرسی کل ناجا تماس گرفته و گفتیم عده ای مامور نیروی انتظامی بدون حکم و با زور قصد ورود به منزلمان را دارند. این تماس ثبت شده است. خانواده داستان‌پور همچنین تاکید می کنند نادر ورزشکار بود و همه محل او را به خوشنامی می شناسند. این شهروند تهرانی بر اثر عوارض ناشی از ضرب‌وشتم ماموران حین بازداشت وی در منزل، از جمله آسیب مغزی و عدم انتقال به بیمارستان در بازداشتگاه کلانتری ۱۲۷ نارمک جان خود را از دست داد.
خانواده داستان‌پور با رد ادعاهای رئیس کلانتری ۱۲۷ نارمک «عاملین این جنایت» را آقای ترابیان رئیس شعبه هفت بازپرسی ناحیه ۴ به دلیل عدم اعزام نادر داستان‌پور به بیمارستان و همچنین سرگرد مهدی ربیعی و هشت مامور دیگر دخیل در ضرب‌وشتم وی در منزل معرفی کردند.
یکی از اعضای خانواده داستان پور در پاسخ به ادعای سرهنگ محمد جلینی که پیش از حمله ماموران به خانه، نادر و برادرش با یکی از ماموران درگیر شده اند، با بیان اینکه خانواده در بدو مراجعه ماموران با شماره ۱۹۷ بازرسی کل ناجا تماس گرفته بود، پاسخ داد: “در ابتدا تاریخ های دقیق این اتفاقات را باید بگویم که حمله ماموران به خانه در تاریخ ۲۷ خردادماه ساعت یک بعداز ظهر و تاریخ فوت نادر در بازداشتگاه برخلاف ادعای فرمانده پلیس ساعت ۶ بعدازظهر روز بعد یعنی ۲۸ خرداد بوده است. اینکه چنین ادعایی توسط رئیس کلانتری مطرح شده، برای پوشش این جنایت طبیعی است. نادر و پدر چون مغازه دار هستند حدود ساعت ۳ الی ۴ صبح از مغازه آمده بودند و تا ساعت یک بعد از ظهر که ماموران وارد خانه شدند، خواب بوده اند. ماموران به درب خانه می آیند و به برادر بزرگتر نادر می گویند شما شاکی دارید باید با ما به کلانتری بیایید. وی از ماموران درخواست احضاریه می کند که نداشته اند. بعد از این موضوع، ماموران تعداشان زیاد شده و بدون حکم و با زور وارد خانه شده اند. درحالی که نادر و پدر در خواب بودند. نادر آن روز اصلا از خانه بیرون نرفته بود. وقتی به همراه گاز اشک آور شروع به ضرب و شتم نادر و برادرش می کنند، پدر معترض می شود که او را دستبند می زنند و در حضور او، با باتوم و پوتین به سر و صورت نادر می زنند. نادر درحالت خواب ماموران را می بیند و قبل از آن اصلا آنها را ندیده بوده است. خانواده در آستانه ورود ماموران با شماره ۱۹۷ تماس گرفته و اعلام می کنند عده ای مامور نیروی انتظامی بدون حکم قصد ورود به منزشان را دارند. این تماس ثبت شده است.”
وی همچنین در مورد ادعای رئیس کلانتری مبنی بر مشکلات روانی نادر که توسط پدرش مطرح شده بوده نیز گفت: “اولا فرض که کسی مشکلات روحی داشته باشد، آیا باید این‌چنین به خانه اش حمله و مورد ضرب و شتم قرار بگیرد؟ دوما نادر هیچ مشکلی نداشته است. رئیس کلانتری هنگام انتقال برادران به کلانتری تعدادی برگه به پدر می دهد که امضا کند و به او می گوید برای پیگیری موضوع و آزادی آنهاست. وی که گاز اشک آور به چشمانش خورده بوده بدون آنکه بداند چیست امضا کرده است. امکان دارد چنین کذبیاتی را به آن برگه ها اضافه کرده باشند. پدر این موضوع که گفته باشد نادر مشکلات روانی داشته را به شدت تکذیب می کند.”
عضو خانواده داستان پور همچنین در مورد ادعای «اراذل و اوباش بودن متهمین» تاکید کرد: “نادر ورزشکار بود. همه محل او را به خوشنامی می شناسند. برای روشن شدن افکار عمومی می گویم وی به باشگاه ورزشی آیتن در نارمک می رفته است. هرکس شکی دارد می تواند برود و بپرسد. مغازه در میدان تسلیحات نارمک است آنجا نیز همه محل او را می شناسند. بحث به اصطلاح اراذل و اوباش اصلا قابل طرح شدن نیست و فقط برای توجیه جنایت مطرح شده است. ملاک افکار عمومی است می توانند از اهالی محل بپرسند که آیا نادر شرور بوده؟ آیا نادر روانی بوده است؟”
وی همچنین تصریح کرد: “اصلا فرض کنید هرچه رئیس کلانتری گفته درست است. آیا این مجوز این جنایت است که بدون حکم در را شکسته اند و وارد خانه شده و دردناک تر اینکه دستان پدر را بسته و پسرش را به قصد کشت جلوی او کتک زده اند؟ بعد ۲۸ ساعت او را نگه داشته اند تا ذره ذره در بازداشتگاه جان دهد؟ آیا جنایت از این بدتر هست؟ خانواده وی انتظار بدتر از این داستان ها و دروغ ها را نیز دارند که ممکن است برای توجیه جنایت شان در آینده مطرح کنند.”
این عضو خانواده داستان پور با اشاره به این صحبت سرهنگ محمد جلینی که خود اذعان داشته نادر و برادرش در بازداشتگاه حرکات ورزشی انجام می داده اند پس قبل از مرگ سالم بوده نیز خاطرنشان کرد: “این صحبت رئیس کلانتری نیز با ادعاهای دیگر او مبنی بر روانی بودن و غیره در تعارض است. سئوال اصلی این است که چرا جسد نادر را بدون ثبت به بیمارستان چمران وارد کرده و سپس از آنجا به شکلی جسد را مخفیانه به سردخانه نیروی انتظامی در کهریزک منتقل کردند. مدت ۵ روز جسد را آنجا نگه داشته بودند. اگر واقعا دوربین های بازداشتگاه فیلمی گرفته اند خوب است که منتشر کنند تا ببینند دوساعت برادرش التماس می کرده که نادر در حال جان دادن است و ماموران می خندیده اند!”
این منبع هرگونه ادعای کلانتری ۱۲۷ نارمک مبنی بر حضور اورژانس و معاینه نادر داستان پور و اعلام سلامت وی در زمان بازداشت را تکذیب کرد و افزود: “نام عاملان این جنایت در نگاه اول آقای ترابیان رئیس شعبه هفت بازپرسی ناحیه ۴ در خیابان جشنواره است. وی نادر را با آن وضع ضرب و شتم شده دیده اما او را به جای بیمارستان دوباره به بازداشتگاه فرستاده است. عکس هایی که از نادر منتشر شده توسط خانواده در بازپرسی از نادر گرفته شده یعنی قاضی با آن وضع نادر را دیده بوده است و کاری برایش نکرده. سرگرد مهدی ربیعی و هشت مامور دیگر نیز کسانی بوده اند که بدون مجوز با شکستن در منزل وارد شده اند و عامل اصلی ضرب و شتم نادر، سرگرد ربیعی بوده است.”
وی همچنین در مورد شکایت های مطرح شده توسط خانواده داستان پور نیز در پایان گفت: “شکایت از سرگرد ربیعی و هشت مامور دیگر در دست بررسی است و هنوز پاسخی داده نشده است. در مورد شکایت از قاضی ترابیان نیز هنوز فرصت حقوقی آن به ما داده نشده.”
