خالد پیرزاده، زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ، در اعتراض به مخالفت با درخواست آزادی مشروط و عدم رسیدگی پزشکی، برای سومین بار در سه ماه اخیر دست به اعتصاب غذا زد.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، خالد پیرزاده پیش از این در تاریخ ۴ اسفندماه ۱۳۹۹، در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتش دست به اعتصاب غذا زده و دو روز بعد اقدام به دوختن لب‌های خود کرد. این زندانی سیاسی نهایتا در تاریخ ۱۸ اسفند ۱۳۹۹ هم‌زمان با وعده مسئولین مبنی بر تحقق خواسته‌هایش، به اعتصاب غذای خود پایان داد. آقای پیرزاده ۵ روز پس از پایان اعتصاب غذا در تاریخ ۲۳ اسفندماه ۱۳۹۹، در اعتراض به عدم تحقق خواسته‌هایش مجددا دست به اعتصاب غذا زد.
خالد پیرزاده که مهره‌های کمر و پای وی در اثر شکنجه و ضرب و شتم در دوران بازداشت دچار آسیب‌دیدگی شده بود، چندی پیش از ناحیه پا مورد جراحی قرار گرفت. این زندانی سیاسی که نیازمند انجام فیزیوتراپی و یک جراحی دیگر است، بدون رسیدگی پزشکی در زندان تهران بزرگ دوران محکومیت خود را سپری می‌کند.
این زندانی سیاسی از صبح روز دوشنبه ۱۰خردادماه ۱۴۰۰ با انتشار یادداشتی اعلام اعتصاب غذا کرده است. آقای پیرزاده در قسمتی از این یادداشت به تشریح شرایط نامناسب همسر و فرزندش پرداخته و نوشته است : «تاکنون ۲۵ ماه است که در شرایط بد جسمی و روحی روانی در زندان هستم، بدون ملاقات و مرخصی. اما هم اکنون همسرم به بیماری کرونا مبتلا شده و اصلا شرایط مناسبی ندارد علاوه بر اینکه خودش پرستاری ندارد که از او مراقبت کند دختر خردسالم هم باید به اجبار از مادرش دور بماند که شاید از ابتلا به کرونا مصون بماند. رنج و دوری پدر از یک سو و اکنون از دست دادن آغوش مهر مادری بر دردهای دختر کوچکم اضافه شده است. براستی با این درد چه باید کرد.»
همچنین خالد پیرزاده دلیل شروع مجدد اعتصاب غذای خود را چنین شرح داده است: «در دو مرحله اعتصاب غذا و لب دوزی مرا با وعده دادرسی و آزادی و قسم خوردن های دروغ مسئولین اعتصابم را پایان دادم به امید آزادی و دادخواهی، ۵ ماه از وعده آزادی مشروط بنده میگذرد اما همچنان در اسارتگاه تهران بزرگ به سر می برم و برای چندمین بار ثابت گردید که دورغگویی خصیصه لاینفک بیدادگران است. و با کرامت انسانی و حقوق بشر حقوق شهروندی و حتی همان رافت اسلامی که از آن دم میزنند کاملا بیگانه هستند. آیا باید منتظر آسیب و داغ دیگری باشم که مسئولین فکری برای آزادی ام بکنند؟ آیا تلنگری به وجدانشان نمیخورد؟ آیا هیچ چیزی دل سنگشان را نمی‌سوزاند؟ مگر گناه ما چیست جز اعتراضی که حق بدیهی و طبیعی هر انسان است، خواسته قانونی من این است که مسئولان قضایی با توجه به وضعیت خطرناک بیماری همسرم برای آزادی بنده اقدامات لازم را انجام دهند و دستورات لازم را صادر کنند. لازم به ذکر است تا زمان محقق شدن کمترین خواسته قانونی خود از این لحظه در اعتصاب غذا می‌مانم.»
خالد پیرزاده در بهمن ماه ۱۳۹۸ توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمد مقیسه محاکمه و به اتهام «اجتماع و تبانی» به ۵ سال حبس و به اتهام «توهین به رهبری» به ۲ سال حبس و در مجموع به ۷ سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم نهایتا در خردادماه ۱۳۹۹ توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران به ریاست قاضی احمد زرگر عینا تایید شد.
گفتنی است این زندانی سیاسی در مرداد ماه ۱۳۹۹، از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شد. این زندانی سیاسی در هنگام انتقال، توسط ماموران گارد زندان به‌شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
