تعدادی از زندانیان سیاسی محبوس در سالن ۱۰ زندان رجائی‌شهر کرج، به‌دنبال کارشکنی‌های مسئولان قضائی، از حق دریافت مرخصی محروم هستند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، اعمال سلیقه شخصی مسئولان قضائی و مسئولان زندان رجائی‌شهر کرج موجب شده است که تعداد زیادی از زندانیان محبوس در این زندان، علیرغم داشتن حق مرخصی یا آزادی مشروط، از دریافت این حق محروم باشند.
گفتنی است نبود قانون مشخص برای اعطای مرخصی و یا حق استفاده از آزادی مشروط زندانیان، باعث شده که این مسئله دستاویزی برای تحت فشار روانی قرار دادن زندانیان شده است؛ به‌طوری زندانی با وعده مساعد مسئولان بارها اقدام به ارائه درخواست مرخصی یا آزادی مشروط می‌کند، و هر بار با کارشکنی یکی از مسئولان زندان یا قضائی با درخواست وی مخالفت می‌شود.
اسامی این زندانیان را می‌توانید در ادامه بخوانید:
- علی اسحاق، فعال کارگری با حکم ۵ سال حبس تعزیری، که از آبان ۱۳۹۸ در حبس است.
- سعید ماسوری، از سال ۱۳۷۹ با حکم حبس ابد، بدون دریافت حتی یک روز مرخصی، محکومیت خود را می‌گذراند.
- رضا محمدحسینی که از اردیبهشت ۱۳۹۸ دوران ۷ سال محکومیت خود را در زندان سپری می‌کند.
- حمزه سواری، از سال ۱۳۸۴ با حکم حبس ابد، بدون دریافت حتی یک روز مرخصی، محکومیت خود را می‌گذراند.
- آرشام رضایی، از آبان‌ماه ۱۳۹۹ دوران ۸ سال و ۶ماه محکومیت خود را در زندان می‌گذراند.
- ابوالقاسم فولادوند، در سال ۱۳۹۲ بازداشت و به اتهام محاربه به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
- حسن صادقی، در سال ۱۳۹۱ بازداشت شده و دوران ۱۵ سال محکومیت خود را می‌گذراند.
- افشین بایمانی، در سال ۱۳۷۹ بازداشت و به حبس ابد محکوم شده است.
- سعید اقبالی، از خرداد ۱۳۹۹ دوران ۵ سال محکومیت خود را در زندان سپری می‌کند.
- امیر قاضیانی، از سال ۱۳۹۲ دوران ۱۰ سال محکومیت خود را در زندان سپری می‌کند.
- نصرالله لشنی، از خرداد ۱۳۹۵ برای اجرای دوران ۶ سال حبس خود بازداشت و به زندان منتقل شد.
- مطلب احمدیان در سال ۱۳۸۷ بازداشت و از آن زمان دوران ۳۰ سال محکومیت خود را سپری می‌کند.
- فرهاد فهندژ از مهرماه ۱۳۹۱ دوران محکومیت ۱۰ ساله خود را در زندان می‌گذراند.
- فرهاد میثمی از مرداد ۱۳۹۷ بازداشت شده و به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
- ارژنگ داودی در آبان ۱۳۸۲ بازداشت و در دو پرونده جداگانه مجموعا به ۲۰ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
گفتنی است نبود قانون مشخص برای اعطای مرخصی و یا حق استفاده از آزادی مشروط زندانیان، باعث شده که این مسئله دستاویزی برای تحت فشار روانی قرار دادن زندانیان شده است؛ به‌طوری زندانی با وعده مساعد مسئولان بارها اقدام به ارائه درخواست مرخصی یا آزادی مشروط می‌کند، و هر بار با کارشکنی یکی از مسئولان زندان یا قضائی با درخواست وی مخالفت می‌شود.
