سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه ایی اعلام کرد که رمضان احمد کمال، زندانی کرد سوری محبوس در رجایی شهر ، به عمل جراحی نیاز دارد و خواستار رسیدگی فوری به وضعیت این زندانی محبوس در زندان رجایی شهر کرج شد.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، سازمان عفو بین‌الملل در این گزارش اعلام کرد که که رمضان احمد کمال در روز نهم دی‌ماه هنگام اعزام به بیمارستان مورد ضرب و شتم واقع‌شده و بدین‌جهت مسئولین مورد حساب‌رسی قانونی قرار گیرند.
متن کامل این بیانیه به شرح زیر می‌باشد:
عفو بین‌الملل
۲۶ ژانویه ۲۰۱۶ ـ ۶ بهمن ۱۳۹۴
رمضان احمد کمال، یک سوری کرد که دوران ۱۰ سال محکومیت زندان خود در ایران را می‌گذراند نیاز به رسیدگی فوری پزشکی دارد که شامل جراحی می‌باشد. در ۳۰ دسامبر در مسیر بیمارستان در حالی که دارای عفونت بعد از عمل بود، توسط مقامات زندان کتک زده شد. او بعد از دو هفته بدون دریافت رسیدگی‌های ضروری پزشکی به زندان بازگردانده شد.
رمضان احمد کمال، یک کرد ۳۳ ساله سوریه، در حال گذراندن حکم ۱۰ سال زندان در زندان رجایی شهر در کرج در نزدیکی تهران، به خاطر “عضویت در حزب کارگران کردستان (پ ک ک)” زندانی می‌باشد. او نیاز به درمان جراحی برای عفونت در شانه‌اش دارد که منجر به فلج ناقص بازوی او شده است. عفونت به نظر می‌رسد نتیجه مراقبت ضعیف پس از عمل جراحی قبلی در داخل زندان است. رمضان احمد کمال گفته است که او بعد از ضرب و شتم مسئولان زندان بیهوش شده و این در حالی بوده که او را در ۳۰ دسامبر به بیمارستان منتقل می‌کردند.
با وجود شرایط بحرانی‌اش و ترتیبات قبلی برای پذیرش او، اولین بیمارستان که او را به آن انتقال دادند از پذیرش او خودداری کرد. او سپس به بیمارستان امام خمینی تهران منتقل شد، که او ظاهراً در بخش اورژانس حدود ۴۸ ساعت قبل از اینکه به بخش بستری برود نگه‌داشته شد.
رمضان احمد کمال دو هفته بعد در تاریخ ۱۴ ژانویه، بدون دریافت درمان مورد نیاز به زندان برگردانده شد. انتقال به زندان در حالی صورت گرفت که پزشکان زندان و سازمان پزشکی قانونی ظاهراً درمان در بیمارستان را توصیه کرده بودند و دادستان تهران اجازه انتقال او به بیمارستان را صادر کرده بود. او در تمام مدت اقامتش در بیمارستان به تختش دستبند زده شده بود.
رمضان احمد کمال همراه ۳ عضو دیگر پ کا کا در ۷ ژوئیه ۲۰۰۸ و بعد از عبور از مرز از عراق، توسط گارد کنترل مرز دستگیر شد که گفتند اشتباهاً متهم شده‌اند. او حین دستگیری چند بار هدف شلیک قرار گرفت و چندین زخم گلوله در شانه، شکم، و رانش وجود دارد. ابتدا او توسط دادگاه انقلاب خوی در استان آذربایجان غربی به مرگ محکوم شد اما بعداً حکم او به ۱۰ سال زندان تخفیف یافت.
ـ از مقامات ایرانی بخواهید تضمین شود که رمضان احمد کمال فوراً دسترسی به رسیدگی پزشکی ویژه در خارج از زندان پیدا کند
ـ بخواهید در مورد این اتهام که رمضان احمد کمال مورد کتک خوردن و بدرفتاری توسط مقامات زندان قرارگرفته تحقیقات به عمل آید و مسئولین موردحسابرسی قانونی قرار گیرند.
ـ به آنها یادآوری کنید که ماده ۱۲ کنوانسیون حقوق بین‌المللی اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی که ایران یک دولت عضو آن است از حقوق هرکسی و منجمله زندانیان در بالاترین استانداردهای سلامتی جسمی و روانی حمایت می‌کند، و نفی دسترسی مناسب به درمان پزشکی می‌تواند جزء نقض ممنوعیت تمام‌عیار شکنجه و بد رفتاریهای دیگر باشد
اقدام فوری
سوری کرد زندانی در ایران نیاز به جراحی دارد
اطلاعات اضافی
دو نفر دیگر مربوط به پ کاکا که همراه رمضان احمد کمال در زمان دستگیری در ۲۰۰۸ بودند، به‌صورت جداگانه‌ای توسط گاردهای حفاظت مرزی با گلوله کشته شدند. نفر سوم توانست از مرز به داخل عراق بازگردد. رمضان احمد کمال از زمان دستگیری‌اش در زندان‌های مختلف در کشور نگه‌داشته شده است، منجمله قزوین، ارومیه و تهران. به او اجازه دسترسی به وکیل در سراسر دوران تحقیقات و دوران محاکمه‌اش داده نشد.
بعد از بازگشت از بیمارستان به زندان در ژانویه ۲۰۱۶، رمضان احمد کمال نامه سرگشاده‌ای خطاب به دکتر احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران نوشت. او در نامه‌اش اتهام زد که در زمانی که او را به بیمارستان منتقل می‌کردند، مقامات زندان او را مورد ضرب و شتم قراردادند و منجمله با لگد به سر او زدند و با باتوم او را کتک زدند که موجب بیهوش شدن او و به کما رفتنش شد. او گفت او خونریزی شدید از بینی و گوش‌هایش پیدا کرد و جراحت‌ها و کبودی‌هایی برداشت. رمضان احمد کمال شکایتی را به دفتر دادستانی تهران در مورد این موضوع تسلیم کرده است.
عفو بین‌الملل می‌داند رمضان احمد کمال تاکنون دو عمل جراحی در داخل زندان رجایی شهر داشته است که به‌صورت جداگانه زیر استانداردها بوده و با ضعف مراقبت‌های بعد از جراحی دنبال شده است. از آن موقع به بعد او دچار عفونت شده که به نظر می‌رسد منتهی به فلج ناقص بازویش شده است.
مقامات ایران اغلب زندانیانی را که نیاز به مراقبت‌های پزشکی دارند را به بیمارستان انتقال می‌دهد، اما سازمان عفو بین‌الملل می‌داند که زندانیان همیشه از مراقبت‌های پزشکی کافی برخوردار نمی‌شوند و در عوض به‌سادگی به زندان بازگردانده می‌شوند. چه اینکارعمدا یا به خاطر غفلت باشد، عدم ارائه مراقبت‌های پزشکی کافی برای زندانیان نقض تعهدات بین‌المللی حقوق بشر در ایران است. انکار درمان پزشکی ممکن است نقض ممنوعیت مطلق شکنجه و بدرفتاری در ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، که ایران عضو آن است به‌حساب بیاید. ماده ۱۲ میثاق به‌طور خاص، حق هر فرد برای برخورداری از بالاترین استانداردهای قابل حصول برای سلامت جسمی و روانی را به رسمیت می‌شناسد. سازمان ملل متحد قواعد حداقل استاندارد برای رفتار با زندانیان (قوانین ماندلا) همچنین این را بیان می‌کند که زندان باید مراقبت پزشکی لازم برای زندانیان را بدون تبعیض (با قوانین ۳۵–۲۴) فراهم کند (قوانین ۳۵–۲۴). قانون ۲۷ (۱) قوانین ماندلا می‌گوید که زندانیانی که درمان تخصصی یا عمل جراحی نیاز دارند باید به مؤسسات تخصصی و یا بیمارستان‌های غیرنظامی منتقل شوند.
مقررات زندان‌های ایران نیز به‌صورت معمول توسط زندان و مقامات قضایی به تمسخر گرفته می‌شود. مقررات این را حکم می‌کنند که اداره زندان‌های ایران تصریح می‌کند که یک زندانی که از شرایط پزشکی جدی رنج می‌برد و قابل‌درمان در داخل زندان نمی‌باشد، یا اینکه اگر در زندان بماند شرایطش وخیم می‌شود، باید تضمین شود که مرخصی بیماری داشته باشند تا بتوانند درمان لازمه را دریافت کنند.
قوانین بین‌المللی از کشورها می‌خواهد به انجام تحقیقات فوری، بی‌طرفانه، مستقل و کامل در مورد همه ادعاهای مربوط به شکنجه و بدرفتاری‌های دیگر اقدام کرده و کسانی را که مسئول آن هستند را به عدالت بسپارد، و اطمینان حاصل شود که قربانیان دسترسی به یک درمان مؤثر و دادخواهی، از جمله توان‌بخشی را داشته باشند
