مریم نقاش زرگران، نوکیش مسیحی که به تازگی با پایان دوران محکومیتش از زندان اوین آزاد شد، با اعلام خبر ممنوع الخروجی‌اش اعلام کرد دقایقی پیش از آزادی، به اتهام « توهین به پرسنل بهداری» در دادسرای اوین محاکمه گردیده است.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، مریم نقاش زرگران، نوکیش مسیحی که از سال ۹۲ با حکم چهار سال زندان در اوین به سر می‌برد، در هنگام آزادی‌اش در تاریخ دهم مردادماه، با شکایت و شهادت کارکنان بهداری زندان اوین، به دادسرای اوین فراخوانده شده است.
مریم نقاش زرگران در این خصوص به کمپین بین المللی گفته است: «هیچ کس نخواهد فهمید چقدر من همان لحظات منتهی به آزادی آزار دیدم و اذیت شدم، قرار بود ساعت سه بعد از ظهر آزاد شوم، پنج دقیقه به سه مرا دادگاهی کردند، یعنی از لحظه‌ای که گفتند امروز آزادی، خوشحالی‌ام چند دقیقه طول کشید و بعد گفتند باید بروی دادگاه، دقیقا قبل از آزادی و در حالی که خانواده‌ام دم در زندان منتظر آزادی‌ام بودند، مرا از زندان به دادسرای اوین احضار کردند و با شکایت و شهادت پرسنل بهداری زندان مرا به «توهین به پرسنل زندان در زمان مراجعه به بهداری» متهم کردند.»
این شهروند مسیحی ۳۹ ساله، درباره دلیل شکایت پرسنل زندان اوین از او گفت: «پرسنل بهداری را آورده بودند شهادت بدهند که من در بهداری عصبانی شدم و فریاد زدم، قصد داشتند برایم وثیقه تعیین کنند، ماجرای بهداری هم این بود که من برای پارگی منیسک پا به بهداری مراجعه کردم و دکتر آن روز حتی حاضر نشد مرا ببیند، دکتر که داشت رد می‌شد پرسیدم آقای دکتر می‌توانم یک لحظه با شما صحبت کنم؟ دکتر با لحن خیلی لمپنی گفت برو بابا برو، دکتر کشتی‌گیر هم هستند من فقط گفتم آقای دکتر اینجا بهداری هست و نه رینگ کشتی، همین شد پرونده و مصداق توهین من به پرسنل بهداری زندان.»
مریم نقاش زرگران گفت دادسرا برای او قرار منع تعقیب صادر کرده و فقط کارکنان بهداری اوین قصد داشته‌اند او را اذیت کنند. او گفت در زمان مراجعه به بهداری به مدت دو سال به دلیل افسردگی داروهای اعصاب و روان مصرف کرده و پزشک زندان که به او توهین کرده نیز از این مساله با خبر بوده است: «به قاضی گفتم من می‌دانم شما می‌خواهید، من بدانم حتی در لحظات آخر می‌توانید پرونده‌سازی کنید و یا این که من بعد از آزادی بترسم یا این که می‌خواهید بگویید می‌توانید مرا آزاد نکنید و من هم این را می‌دانم، به قاضی گفتم شما کاری کردید من دو سال است اینجا داروی اعصاب و روان مصرف می‌کنم و دکتر با این که می‌دانست خیلی بد با من صحبت کرد و در واقع ایشان توهین کرده نه من، وظیفه ایشان در آن لحظه دیدن و معاینه من بود و نه جنگ و جدل و توهین. البته قاضی من را تبرئه کرد و هدف فقط دردسر و ترساندن بود.»
مریم نقاش زرگران همچنین گفت دادستانی اعلام کرده ممنوع الخروجی‌اش با پایان محکومیت خودبخود رفع می‌شود ولی پس از مراجعه به پلیس متوجه شده که برای شش ماه ممنوع الخروج شده است: «من فکر می‌کردم برای ممنوع الخروجی نباید کار خاصی بکنم و با پایان محکومیت قاعدتا ممنوع الخروجی ام رفع می‌شود، دادستانی گفت شما ممنوع الخروج نیستید ولی چند روز بعد که مراجعه کردم گفتند ضابطان پرونده یا همان ماموران امنیتی شما را ممنوع الخروج کرده‌اند، این کار غیرقانونی است و من قصد داشتم بروم جلوی زندان و تا رفع ممنوع الخروجی تحصن کنم ولی نگران خانواده ام هستم.»
یکی از موارد نقض حقوق زندانیان در بند زنان سیاسی و عقیدتی که این زندانی تازه آزاد شده بر آن تاکید کرد وضعیت نامناسب مراقبت‌های پزشکی از زندانیان است. او درباره یکی از تجربه‌هایش در بهداری زندان اوین گفت پزشکان با اصرار به این که نیازی به اعزام به بیمارستان خارج از زندان نیست، برای او داروی اشتباهی با عوارض خطرناک تجویز کرده‌اند: «بهداری زندان اوین پرسنل مجرب و دلسوزی ندارد. زمانی که برای افسردگی مراجعه کرده بودم، دارویی به من دادند که فکر کنم نامش هالوپریدول بود که بعد از تحقیقات پس از آزادی‌ام فهمیدم برای جنون و روانپریشی حاد تجویز می‌شود. این دارو مرا فلج کرد. حتی فکم کار نمی‌کرد. نمی‌توانستم بایستم و چندین بار از پله‌ها زمین خوردم، دو پاکت سیگار می‌کشیدم و تشخیص هم نمی‌دادم چرا، نهایتا همبندیانم فهمیدند که دلیلش تجویز اشتباه این دارو است و نخوردم و بهتر شدم ولی حتی در همین شرایط هم نه تنها به من مرخصی درمانی نمی‌دادند، بلکه با وعده این هفته یا ده روز بعد مدام مرا آزار می‌دادند.»
خانم نقاش زرگران رفتار و برخورد کارکنان بهداری با زندانیان را نیز توهین آمیز و زننده توصیف کرد: «من زمانی در اعتصاب غذا بودم و دکتری که قرار بود مرا معالجه کند شروع کرد به متلک گفتن و عصبانیت که تو اعتصاب نیستی و گرنه باید تا الان مرده باشی و همه تان دروغ می‌گویید، حالم از همه تان به هم می‌خورد.»
بیش از ۲۰ زن با اتهامات سیاسی و عقیدتی در بند زنان اوین نگهداری می‌شوند که تا کنون موارد قابل توجهی از نقض حقوق بشر در این بند گزارش شده است. خانم زرگران گفت زندان اوین حتی در بیماری‌های خاص زنان نیز از اعزام آنان به بیمارستان و پزشک متخصص امتناع می‌کند، در حالی که اغلب زندانیان به تنها متخصص زنان اوین اعتماد چندانی ندارند و مراجعه به او برایشان «آزاردهنده» است: «مخصوصا متخصص زنان که موضوعی کاملا شخصی و خصوصی است و آدم نمی‌تواند به چنین پرسنلی اعتماد کند، استدلال زندان این است که چون خود بهداری زندان پزشک متخصص دارد، پس برای بیماری‌های زنان کسی را به بیمارستان و پزشک خارج از زندان اعزام نمی‌کنند، در حالی که من به پزشک زنان اوین اعتماد ندارم و حتی جرات نمی‌کنم مشکلاتم را با او در میان بگذارم، به جرات بگویم هیچ کدام از زندانیان مخصوصا در موارد مشکلات خاص زنان، علاقه چندانی برای مراجعه به بهداری زندان ندارد مگر این که کاملا مجبور باشد.»
این زندانی آزاد شده گفت نارضایتی از کارکنان بهداری اوین مختص او نیست و دیگر همبندیانش چون نرگس محمدی و آتنا دائمی هم در مراجعه به بهداری با مشکلاتی مشابه مواجه شده‌اند: «آزار بهداری فقط برای من نبوده، اکثر زندانیان را اذیت می‌کند، خانم نرگس محمدی و آتنا دائمی را هم اذیت کردند و سعی کرده بودند برایشان پرونده‌سازی کنند و الان بهداری زندان اوین بیشتر از معالجه و کمک به بچه‌های بند زنان، آنان را اذیت می‌کند.»
اشاره خانم زرگران به آتنا دائمی، پرونده‌سازی‌های مشابهی است که از سوی کارکنان بهداری زندان اوین علیه این فعال حقوق بشر زندانی انجام شده است. یک منبع مطلع روز ۲۵ مرداد گفت مسئولان زندان اوین نه تنها درباره معالجه و اعزام و مراقبت درمانی مناسب از آتنا دائمی کوتاهی کرده‌اند، بلکه با متهم کردن او به تمارض و بدرفتاری با ماموران در حین اعتصاب غذا و مراجعه به بهداری، از او به دادسرای اوین شکایت کرده‌اند و پرونده جدیدی برای او تشکیل داده‌اند: «رئیس زندان اوین و رئیس بهداری زندان اوین که آقایی به نام عباس خانی است، با این ادعا از آتنا شکایت کرده که زمان اعتصاب غذا تمارض کرده و بعد که پزشکان گفته‌اند مشکلی ندارد، اعتراض کرده و به ماموران توهین کرده است، ولی خود آتنا می‌گوید فقط به نحوه رسیدگی اعتراض کرده و خواستار مراجعه به یک پزشک معتمد شده است.»
خانم زرگران، معلم موسیقی کودکان و نوکیش مسیحی در تاریخ ۱۵ آبان ماه ۱۳۹۱ بازداشت و روانه بازداشتگاه وزرا شد. او پس از پنج روز در تاریخ ۲۰ آبان ماه به زندان اوین منتقل شد. در آذرماه همان سال با قرار وثیقه تا اعلام رای دادگاه از زندان آزاد شد.
مریم نقاش زرگران از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه به دو اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام به چهار سال حبس تعریزی محکوم شد و ۲۴ تیرماه ۱۳۹۲ برای اجرای حکم به زندان اوین فراخوانده شد.
یکی از مستندات اتهام او همکاری با به سعید عابدینی، کشیش مسیحی و ایرانی– آمریکایی تبار بوده که در مهرماه ۱۳۹۱ پس از بازگشت به ایران بازداشت شد و پس از سه سال به همراه دو زندانی ایرانی– آمریکایی دیگر روز ۲۶ دی ماه ۱۳۹۴ آزاد شد و به آمریکا بازگشت. به گفته مادر خانم زرگران پیش از بازداشت، مریم در یافتن زمینی برای تاسیس پرورشگاه در شمال ایران به آقای عابدینی کمک کرده است.
