بهداری زندان رجایی‌شهر متاسفانه محلی است برای به کار گیری پزشکان غیر متخصص و تخلفات بسیار در زمینه بهداشت و سلامت بیماران و بیشتر از آنکه محیطی برای درمان زندانیان بیمار باشد محلی برای رد و بدل کردن مواد مخدر و به اعتیاد کشاندن زندانیان است و اگر بخواهیم در این موضوع دقیق شویم بهداری این زندان را مکانی پر از تخلفات ریز و درشت میابیم که به جای خدمات درمانی بیشتر موجب به خطر انداختن سلامت افراد محبوس در زندان می‌شود.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از بام، یکی از مشکلات اساسی مربوط به زندانیان دیابتی است که به دلیل عدم رسیدگی به شدت تحت فشار و سختی قرار دارند و از دیگر مواردی که بارها در شکایت زندانیان مطرح شده است وضعیت بهداشت، شست و شو و تعویض ملحفه تخت این بهداریست که به گفته زندانیان به قدری کثیف و آلوده است که زندانی در بدترین شرایط جسمانی هم به سختی رغبت می‌کند روی آن دراز بکشد و اما موضوع دیگر سهمیه داروی بهداری است که بسیار محدود است و به بیماران با توجه به بیماری و نیازشان دارو تعلق نمی‌گیرد و اگر خانواده‌ای داروی فرد زندانی را از بیرون زندان تهیه کند باز هم مأموران اجازه ورود دارو را نمی‌دهند و یا داروها را تحویل گرفته و به زندانی نمی‌رسانند.
در وضعیت‌های اورژانسی پزشک کشیک وجود ندارد و معمولا زندانیان مجبورند روزها و هفته‌ها در صف و نوبت بمانند و درد را متحمل شوند تا بتوانند به پزشک دسترسی داشته باشند. اما موضوع مهم این است که آیا اشخاصی که در بهداری زندان رجایی‌شهر مشغول به فعالیت هستند از علم پزشکی برخوردار بوده و یا اینکه تا چه میزان در کار خود مهارت دارند؟
افرادی که در زندان رجایی‌شهر به عنوان پزشک مشغول فعالیت هستند به جای پرسیدن وضعیت بیمار و رسیدگی به شرایط او برای درمان به نوعی نقش بازجو را بازی می‌کند و زندانی را با سوال و جواب‌های بی‌ربط مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد و هیچ گونه شرایط آموزشی برای پزشکان بهداری به خصوص برای مواقع استراری وجود ندارد و همین امر موجب شده که بارها در وضعیت اورژانسی بیماران، پزشکان حاضر در زندان مستأصل شده و به نوعی توانایی کمک رسانی و خدمات پزشکی به فرد بیمار را ندارند.
موضوع بعدی این است که پزشکان بهداری هر گونه بیماری فرد زندانی را حتی در شرایط اورژانسی و اضطراری تمارض خطاب می‌کنند و به جای ارائه خدمات پزشکی بیمار را در همان وضعیت نگه داشته و این یکی از مواردی است که بارها موجب به خطر افتادن سلامت جسمانی افراد زندانی و در موارد بسیاری از افراد هم جان آنها را گرفته است.
زندانیان فاقد هر گونه بیمه درمانی هستند و وضعیت درمانی برای آنها که شرایط مناسب ندارند بسیار سخت است به خصوص در مورد دندان پزشکی این زندان که تنها خدمات رایگانش کشیدن دندان است و البته دندان پزشک زندان هم متاسفانه فردی است که فاقد تخصص داندانپزشکی بوده و زندانیانی که دچار بیماری دهان و دندان می‌شوند باید در طولانی مدت معطل مانده و هزینه‌های گزافی را در این باره پرداخت نمایند و این موضوعی است که موجب گشته بسیاری از زندانیان به دلیل ناتوانی مالی مجبور به تحمل درد شوند.
همان طور که آمار، ارقام و گزارشات نشان می‌دهند بیماری‌های مسری و خطرناک در اکثر زندان‌ها موجب خطرآفرینی برای سایر افراد محبوس در زندان می‌شود و از جمله این بیماری ها می توان به سل هپاتیت و HIV اشاره کرد و در این مورد مسائلی از جمله عدم رعایت بهداشت و درمان در بهداری زندان، عدم پیشگیری و پیگیری مسئولین برای شناسایی افراد بیمار و درمان آنها، جداسازی زندانیان بیمار از سایرین، عدم رعایت بهداشت فردی توسط بیماران، استفاده از تیغ اصلاح مشترک و روابط جنسی در زندان، استفاده از لوازم مشترک مربوط به زندانیان بیماری که اعتیاد دارند وضعیت سلامت سایر زندانیان را به مخاطره می‌اندازد.
اگر چه بیماری‌های مسری در هر شرایطی می‌تواند سلامت سایرین را به خطر بیاندازد اما با توجه به محیط زندان و تخطی گری مسئولین از قوانین برای این امر فراگیرتر بوده و البته این در حالی است که سازمان زندان‌ها بر اساس آیین‌نامه مصوب این سازمان موظف به انجام اقدامات لازم برای حفظ سلامت زندانیان، به ویژه معاینه و درمان آنها است در صورتی که در این زندان کوچکترین توجهی به آیین نامه مذکور نمی‌شود.
